Is de cel het kleinste bewustzijn van het menselijk lichaam?

Door het geven van een pijnprikkel aan 1 cel is dit waar te nemen in de hersenen. Ergo de ene cel kan zich bewust zijn van de prikkeling.

Een cel zou ik niet ‘bewust’ noemen. Maar als je de cel een soort autonomie toekent, dan vind je iets dergelijks in de organellen, de kleine structuurtjes binnenin de cel, zoals de mitochondriën en ribosomen, die elk hun eigen ding doen. Zeer bijdehand, die organellen. Eigenwijsjes zijn het.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Organel

De mens is al in het eencellige stadium volledig geprogrammeerd voor de groei tot mens en de ontwikkeling van zijn of haar hele leven”

Zolang we niet weten wat bewustzijn eigenlijk is, is deze vraag niet te beantwoorden. We kunnen slechts de beperkte kennis gebruiken die we tot nu toe hebben verkregen; verder blijft het bij filosofische overwegingen.

Op dit moment wijst alles erop dat bewustzijn iets is dat geleidelijk ontstaat bij zeer complexe structuren. Die structuren moeten dan wel kunnen reageren op de omgeving. Dat betekent dat deze structuren de omgeving moeten kunnen waarnemen, en dat ze de omgeving moeten kunnen beïnvloeden.

Dit betekent meteen dat de grens tussen machine en menselijk bewustzijn niet strikt kan worden getrokken. Er is een heel geleidelijke overgang.

Een enkele cel reageert als een geprogrammeerde machine. Weliswaar een uiterst complexe machine die op een heel ingewikkelde manier is geprogrammeerd, maar toch: een machine.

We hebben echter zojuist geconstateerd dat er geen echte grens is tussen een machine en een bewustzijn.

In die zin zou je dus bewustzijn kunnen toekennen aan een cel.

Als je dat doet, moet je wel realistisch blijven. Stel dat we er ooit in slagen de "mate van bewustzijn" in een getal uit te drukken (als dat al mogelijk is). De volledig ontwikkelde gezonde mens scoort dan bijvoorbeeld een 10. Een steen scoort een 0 (of misschien een 0,000000000001, want een steen reageert op een grote kracht door te verpulveren). Op die schaal zou een enkele cel misschien een 0,000001 scoren.

Een andere manier om realistisch te blijven: vraag je eens af of je kunt zeggen: is een mens de kleinste vorm van een maatschappij? Dan is het antwoord: ja, dat zou je kunnen zeggen - mits je realistisch blijft, en je inziet dat een enkele mens een heel wat beperktere "maatschappij" is dan de werkelijke maatschappij die we hier met een paar honderd miljoen Europeanen vormen.

Bewustzijn is iets dat sterk met hersenen te maken heeft. Een cel heeft geen bewustzijn.

Voor moeilijke vragen, probeer ik altijd het eerste probleem te analyseren, zijnde het woord:

Bewustzijn en de woorden zijn, bewust, conscious, realité... en dus de werkwoorden 'weten - re-aliseren'.

Ik verwijs naar een ander spectaculair (voorlopig!) onderzoek waarin men plots ontdekte dat al op het niveau van je arm bijvoorbeeld het lichaam ZONDER bewustzijn al een onderscheid maakt tussen een tactiele prikkel (bijv. naald) en een thermische prikkel (bijv. je verbranden) maakt en dit al gecodeerd overbrengt.

Jij zoekt duidelijk het bewustzijn maar als je het verschil maakt met de meeste zoogdieren, zit het al voor een stuk boven de hersenhelften (links voor rechts en omgekeerd) die ook bij zoogdieren meestal gelijk zijn.

Een ander onderscheid qua bewustzijn zouden de spiegelneuronen zijn, waardoor je in combinatie in je hoofd iets kunt doen dat je niet echt doet (zo leerde ik op 14jarige leeftijd typen van 150 aanslagen per minuut naar 330 aanslagen per minuut door gewoon te lezen en in gedachten te typen). En na een hele periode van bewust leren, gaat het weer naar het onderbewust of onbewuste hersenmechanisme.

Je kunt dus maar heel even iets bewust zijn.

En daar loopt ook heel het boeltje mis van de fMRI scans die dachten alles te vinden. Het is immers de energie TUSSEN de cellen (en ook in de cellen) die het bewustzijn bepalen, zoals de proef linker hand in warm water, rechter hand in koud water en dan beide in lauw water waarbij elke hand hetzelfde signaal doorgeeft maar een ander bewustzijn ontwikkelt.

Misschien mag ik je vraag veranderen naar een kernvraag: Hoe klein moet je iets levends 'demonteren' om tot levenloze materie te gaan. Een bacterie is leven, ja, maar een veel kleiner virus, dat is tegelijk dood en levend. En precies die bevat het geheim van kanker en nu ook van CVS/ME waarbij het psychische plots medisch wordt en deze eeuw in een nooit geziene omwenteling plaatst.

Trouwens hoe lang kan een cel bewust zijn: Eventjes, of zelfs nog zo lang niet. Omgekeerd, vanaf hoe lang, noem je het bewustzijn? En waar gaat dat naartoe. Is bewustzijn een signaal? Stel zoveel vragen tot je zegt: "F... off" of "joepie". Beide uitdrukkingen getuigen van bewuster leven. Ik ben trouwens vooral bewust geworden, sinds ik mijn nihilisme aanvaarde. En ik recent een nietsist werd, sinds men mij ietsist noemde. Zonder enige tegenstelling daarin. Blablabla... ik ben op het best als ik zwijg. Nooit dus?

De oplossing gaf Einstein al: E=mc² + ...