hoe goed kunnen mensen ogen zijn?

Mijn beide dochters en mijn man kunnen tot de kleinste letters lezen op bankbiljetten en die kan ik met mijn bril op nog niet lezen. Voor mijn man is het nu ook over, want ja de leeftijd bracht ook voor hem een brilletje.

Zonder lenzen in (dan wel bril op) kan ik bijzonder scherp zien wat dichtbij is, tot zo'n 25 centimeter. Dat is scherper dan iemand die geen correctie nodig heeft kan zien. Vermoedelijk geldt dit voor elke sterk bijziende persoon.

Ik kan bijzonder goed zien van dichtbij als ik lenzen en bril niet in of op heb. Maar voor in de verte ben ik dan zowat blind. Dat heeft alles te maken met dichtbijziendheid van een ouder wordend iemand.

Jazeker kan dat, met perfecte lenzen en lichtinval kunnen sommige mensen beter zien dan een ander mens die geen lenzen draagt.
Met kunstmatige lenzen (contactlenzen) kan het zicht nog scherper dan natuurlijk.

Ja die zijn er zeker , en dan zegt men wel ; die persoon heeft haviksogen !

Het menselijk oog is een waarnemingsorgaan (zintuig) dat gebruik maakt van licht om een beeld door te geven naar de hersenen.
Wanneer je ergens naar kijkt ontvangen je ogen licht vanuit de omgeving. Dit licht wordt gebundeld door middel van het hoornvlies, de pupil en de ooglens. Het brandpunt van deze lichtbundel valt vervolgens op het netvlies en wordt daar vertaald naar zenuwimpulsen. Zodra de hersenen dit verwerkt hebben, kan men het beeld ook echt zien. Dit hele proces gaat ontzettend snel!
Om zowel dichtbij als ver weg scherp te kunnen zien gebruikt het oog het 'brekend stelsel'. Dit brekende stelsel bestaat uit het hoornvlies en de ooglens. Het hoornvlies is het voorste doorzichtige deel van het oog. Dit is de eerste laag waar de lichtgolven door heen moeten en hier wordt het licht voor het eerst gebroken. Vervolgens wordt het licht nogmaals gebroken door de ooglens. Deze bevindt zich achter de pupil. De ooglens heeft het vermogen om boller te worden. Hierdoor kan het oog zowel veraf als dichtbij scherp zien. Dit proces noemt men accommoderen. Het accommoderen gaat automatisch en is niet door onszelf te beïnvloeden.
Nadat de lichtbundel de ooglens gepasseerd is, gaat hij door het glasachtig lichaam. Dit is een soort gelei die de grote ruimte tussen de ooglens en het netvlies helemaal opvult. Daarna valt het licht op het netvlies. Op het netvlies zitten twee soorten receptoren, namelijk de staafjes en de kegeltjes. Het punt waar deze receptoren het dichtst op elkaar zitten is het meest gevoelige puntje op uw netvlies. Deze plek wordt de ‘gele vlek’ genoemd. De receptoren op deze plek zorgen ervoor dat je scherp ziet waar uw ogen zich op focussen.
Uiteindelijk zetten de receptoren het licht om in zenuwimpulsen. Deze impulsen worden in de hersenen verwerkt. Doordat de beelden van beide ogen dan over elkaar heen geprojecteerd worden, ontstaat enkelvoudig beeld en kunt u diepte zien.

Als alle functies optimaal werken (jong en gezond oog) werken de ogen optimaal.
Afwijkingen als brandpunt verschuiving (+ en - correctie), diabetes (bloedvaten), ziektes (glaucoom), nachtblindheid (vitamine A) en blindheid (diverse oorzaken) zal een kwaliteitsverlies opleveren.

"Hoe goed" is natuurlijk een relatief begrip en daarvoor verwijs ik naar een ander vraag op Goeie vraag.
Een roofvogel schijnt 10x "scherper" te zien dan een mens. Maar dat is ook wel nodig wil hij nog iets vangen en het oog is daar dan ook fantastisch aan aangepast.