Is de tijd een vloeiende golf van aangesloten gebeurtenissen of een serie van onafhankelijk mogelijkheden?

Ik denk dat tijd juist het gevolg is van een golf aaneengesloten gebeurtenissen.

Tijd is m.i. een menselijk verzinsel, ontstaan doordat ons brein sequentieel pulsen afhandeld. Omdat zaken dus in een rijtje door ons worden geregistreerd en verwerkt, en er voor ons dus een logische volgorde onstaat, herkennen we een tendens van herhalingen. Zoals de zon die elke dag opkomt en ondergaat. Dit fenomeen resulteert onvermijdelijk in een bekend ritme, waar we andere zaken aan kunnen gaan relateren. Een wandeling van de grot naar het herfst-jachtgebied duurt anderhalve zoncyclus, ik noem maar wat. Dit resulteert onherroepelijk in een gevoel van tijd. We herinneren het verleden zien het nu en weten niets over de toekomst. En elk moment dat we verder komen hebben we het gevoel dat iets wat toekomst was, heden is geworden en vervolgens verleden wordt. Dit geeft ons het gevoel dat de tijd een kant op stroomt, maar is dat wel zo? Is dat niet slechts het gevolg van de menselijke perceptie?

Wellicht zijn alle staten die het universum en alles er in al vastgelegd in een oneindige hoeveelheid naast elkaar gelegen dimensies, snapshots van wat zou kunnen zijn, en is onze waarneming van tijd ontstaan door het continue reizen door al die diverse staten. In dat geval staat alles al vast en bepaald slechts on pad door de diverse mogelijke universa ons gevoel van tijd.

En zijn wij niet ook in staat om zelf de tijd even om te draaien? Als ik thuis in mijn keuken een bord in scherven op de grond zie liggen, ben ik prima in staat om te beredeneren wat er gebeurd is (bord viel van het aanrecht) en hoe het bord er uitzag voordat hij viel, terwijl het niet mogelijk is het weer fysiek in z'n vorige staat te krijgen. Zelfde met een half verotte appel in de fruitmand; ik ben prima in staat in gedachten terug te gaan naar z'n vorige staat, toen die nog fris en fruitig was; terug in de tijd. En dat allemaal in mijn hoofd! Maakt dat de mogelijkheid dat tijd slechts volledig en alleen in ons hoofd bestaat niet redelijk werkelijk?