Wat is de 'cosmic joke' waar Buddha zo om moest lachen?

Interessant onderwerp. Het blijkt dat hij geen boeddha is, maar een Chinese Chan- (ook wel Zen-) monnik. In de zesde eeuw na Chr. trok Khi-tsze-chi (ook wel Milofu, Poe-Tai Ho-Shang of Hotei) vrij en blij door China. Hij bracht zijn tijd grotendeels op straat door en niet in een klooster. De zak die hij altijd bij zich droeg bevatte vaak snoep en speelgoed wat hij tijdens zijn reizen verzamelde. Dit deelde hij dan uit aan de kinderen in de dorpen waar hij kwam en de zak raakte nooit leeg. Daar waar hij kwam liet hij mensen blij en gelukkig achter. Zijn dikke buik is een teken van levenskracht en tevredenheid. Vanwege zijn enorme vrijgevigheid en zijn immense vermogen om blijdschap te verspreiden, werd hij na zijn dood vereerd als een manifestatie van de toekomstige boeddha Maitreya. Vooral in China en Japan maar ook wereldwijd fungeert hij voornamelijk als gelukssymbool.

De lachende Boeddha is de bijnaam van de Zenmeester Poe-Tai Ho-Shang

Zorgeloos en volkomen gelukkig zwierf hij door China, vaak omringd door kinderen. Na zijn dood werd hij vereerd als een volksheld, vruchtbaarheidsgod en brenger van geluk. En als zodanig zwerft hij nog steeds over de wereld, als tastbare beeltenis van de onbezorgde gelukzaligheid die ieder deelachtig wordt die zijn eigen ware aard, “De Boeddha in zichzelf”, heeft gevonden.