Bestaat er zoiets als een optimale taal om in na te denken?

Wow!

Een volledig antwoord kan ik je zeker niet geven, want zelf ben ik hier al heel wat jaren mee bezig, al sinds mijn leerkracht Frans (Mervillie) in de jaren 1980 hier zelf ook over nadacht (en vertelde over de groezelige expirementen met de zonnekoning die bewezen wou zien dat als een kind geen hersenen had en geen opvoeding kreeg, het automatisch Frans zou kunnen van bij de geboorte, vanuit zijn grootheidswaanzin).

Het toeval wil trouwens dat ik net verleden week donderdag ook nog met een klinisch psychologe van UGent bezig was met zware testen op mijn hoofd over welke hersendelen oplichten en in welke fracties van seconden er interacties gebeuren bij heel eenvoudige commando's op een uitputtende wijze waarbij ik moest reageren op gelijke vormen met gelijke kleuren, waarbij ik 'gestraft' werd als ik niet binnen zoveel hondersten van een seconde reageerde. Dit is onderzoek dat in de toekomst nog enorm veel potentieel heeft, maar op dit moment zul je het moeten doen met de ervaringen van 'gewone' mensen die daar al lang over 'denken' en zichzelf en anderen regelmatig bevragen daarover.

In kern, hebben wij (voor zover we weten) enkel biochemische cellen van waaruit we de 'gedachten' samenstellen met een groot pak 'herinneringen' eraan. Lang dacht men dat alles via de zones van Broca en Wernicke verliep voor taalperceptie, taalverwerking en taalconstructie opnieuw, maar het lijkt veel complexer te zijn. Taal is maar een heel klein stukje en vooral de fijne motoriek van onze handen en onze mond (voor die taal vooral) lijkt de oorzaak te zijn van de grootte van de menselijke hersenen en waardoor we zelfs te vroeg en dus hulpeloos geboren worden zodat ons hoofd door het geboortekanaal van ons moeder kan.

Mij wordt het in elk geval duidelijk, dat dit biochemische geheugen prikkels opslaat en eigenlijk niets meer dan prikkels en dat we computergeheugens onbewust geïmiteerd hebben aan onze eigen manier van werken van opslag. Neem gelijk welk woord en je beseft snel dat je daar heel primitieve beelden, soms ook geluiden maar vooral een sensorische quotering bij maakt: fiets is een fiets die je zag toen je moeder dat woord je leerde (of je vader bij het leren fietsen) en dat heel anders is dan 'fiets' bij iemand anders. Mijn zoektocht naar de oertaal leert me intussen via Arabisch en Hebreeuws dat veel oerklanken toch dierlijke 'emoties' weergeven. Neem alepha 'A' in alle talen en vergelijk met I (ai) = Ik.

Dus ja: beeldtaal & smog zijn beter.

Ik waag me hier toch aan een antwoord op deze zeer interessante vraag.
Afgaand op mijn eigen ervaring kan ik zeggen dat je wel degelijk in een taal denkt. Echter niet voor alle zaken. Ik ben opgegroeid met Nederlands en woon al een tijdje in het buitenland (Duitsland). Tegenwoordig denk ik in die voor mij vreemde taal, maar enkel voor maatschappelijke en dagelijkse bezigheden. Ook de aanpassing aan die lokale cultuur er gebruiken zullen invloed op mijn denkpatroon en uitkomst hebben, maar ik betwijfel of het ook de manier van denken beïnvloedt.

Oplossingen voor technische problemen zie ik eerder beelden (zoals Thecis reeds aangaf). Die zaken zijn taal onafhankelijk. Die beelden zijn duidelijk, maar ik heb eerder moeite die zaken te beschrijven; dan gaat dat eerst in de vreemde taal en als ik daar niet uitkom, probeer ik het in het Nederlands of Engels te beschrijven. Interessant ook: beschrijven (dus op papier) gaat vaak eenvoudiger dan het onder woorden te brengen.

Om terug te komen op je vraag: denken doe je in de taal die het meest spreekt. Als er een taal zou zijn waarin je beter, sneller kan denken, dan zou je die taal eerst 'je eigen moeten maken'* ( = lang spreken).

* hier zie je de invloed van mijn tweede taal... 'je eigen moeten maken' is vernederlandst Duits. Het Nederlandse begrip zou ik op moeten zoeken. ;-)