Hoe betrouwbaar is een polygraaftest(leugendetector)??

een polygraaf kan geen leugens detecteren, alleen fysieke gedragingen die volgens de makers gepaard gaan met liegen.

een kind wat gelooft in sinterklaas, komt dus wellicht door de test aangezien het kind "de waarheid" naar eer en geweten verteld.

"De klassieke leugendetector uit 1920 – de polygraaf, met de schrijvende pen op een strook grafiekpapier – gaat ervan uit dat liegen niemand emotioneel onberoerd laat. Dat uit zich fysiologisch in een hogere hartslag, bloeddruk, ademhalingsfrequentie en zweetproductie. Betrouwbaar is de polygraaf niet. Bij een onschuldige zenuwpees bijvoorbeeld zal het zweet uitbreken als de politieagent op norse toon vraagt waar de hij gisteravond was. Een koelbloedige terrorist zal daarentegen glashard kunnen liegen zonder dat zijn hartslag omhoog gaat.

Tot 1998 werd de polygraaf nog ingezet in Amerikaanse strafzaken. De klassieke leugendetector doet nog wel dienst bij de screening van nieuw personeel voor veiligheidsdiensten in Israël, de VS en Japan.

Wellicht kan hersenactiviteit de jokkebrok ontmaskeren. Er bestaan hersengolven voor de ‘blijk van herkenning’. Driehonderd milliseconden na het herkennen van een stimulus – een foto van de Nachtwacht bijvoorbeeld – produceert het brein elektrische golven. Deze potentiaal, P300, is niet te onderdrukken. Met gevoelige sensoren op het hoofd, een EEG-scan, is de P300-piek waar te nemen.

De Amerikaanse Psycholoog Lawrence Farwell baseerde zijn leugendetector op P300. Zijn idee is dat verdachten die op de plek van de misdaad zijn geweest, foto’s daarvan zullen herkennen. Personen krijgen drie typen stimuli. Algemene stimuli herkent iedereen, zoals het vrijheidsbeeld. Specifieke beelden, die een onschuldige verdachte niet maar de dader wel herkent: de cockpit van een Boeing 767 of het detail van een vuurwapen. En irrelevant stimuli, die niemand zal herkennen.

Solide is de P300-test helaas niet. Wie toevallig een documentaire gezien heeft over vuurwapens, kan een blijk van herkenning geven bij het zien van de foto van het moordwapen. Natuurlijk gaat de P300 methode uit van meerdere stimuli, maar het is lastig daaraan te rekenen. Hoe groot is bijvoorbeeld de kans op een vals-positief resultaat wanneer iemand vijf van de vijf typische stimuli herkent?"

verder

http://www.kennislink.nl/publicaties/in-het-hoofd-van-pinokkio

Zo'n apparaat weet niets van waarheid of liegen.
Het registreert alleen fysieke verschijnselen die bij leugens voorkomen zoals zweet, hogere hartslag enzovoorts.

Eerst stellen ze vragen die je naar waarheid (kalm) kunt beantwoorden. Dan wat 'intieme' vragen om je reacties te zien. Dan wat vragen die met 'de zaak' te maken hebben, maar die je controleerbaar naar waarheid kunt beantwoorden. Ergens daartussen de vragen waar het eigenlijk om gaat. Als je dan stressreacties vertoont is er een grotere kans dat je liegt, dan wanneer je rustig blijft.

Als jij jezelf hebt overtuigd van je gelijk zal de leugendetector niets detecteren.

De leugendetector is tot op zeer hoge graad betrouwbaar. Het probleem lijkt echter steeds opnieuw in de vraagstelling te liggen.

Het gaat over hartslagmetingen, maar ook pupilgroottes en diverse elektronische reacties in bepaalde hersenzones worden redelijk diepgaand geanalyseerd tegenwoordig met de laatste versies.

Vooral Israël heeft vrij geavanceerd materiaal en is al zeer ver gevorderd in de PDD-ondervraging (psychophysiological detection of deception) en heeft al veel geavanceerdere apparatuur dan bijv. http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/53/Computerized_Polygraph.jpg.

Als het voor de rechtbank dient gebruikt te worden, dient men echter eigenlijk een commissie van psychologen EERST samen te stellen om bruikbaar te zijn, alleen al om de vragen correct te laten formuleren en om enkel de 'feiten' te analyseren. Er gebeurt immers nog te veel misbruik en het zou niet de eerst noch laatste keer zijn dat een van de ondervraagden op die manier toch bij de toch al 5% onschuldigen terecht komt die correctioneel vervolgd worden en waarbij de rechter (volgens Robespierre zelf overigens al in het tweede jaar na de Franse revolutie) enkel een actieve rol zou mogen hebben als die in het voordeel van de verdachte speelt (in Engeland is dit overigens officieel ook zo).

Als ik advocaat van de duivel speel, kun je deels tegen de vragen in gaan door jezelf erna andere vragen te stellen en dan te antwoorden met 'ja' of 'nee'. Ze zullen dan immers veel 'foute' emoties registreren maar niet de juiste triggers die voorkomen bij een leugen.

Je verwarring is vooral omdat veel mensen denken dat een leugendetector maar twee standen kent 'JA' (gelogen) of 'NEE' (waarheid). Het is veel complexer dan dat, met professionele criminelen die psychologische trainingen volgden, komen ze al snel tot 80% onbetrouwbaarheid van noch ja, noch nee.

Een goede gebruik is bijvoorbeeld als ze heel zeker zijn dat een bepaalde getuige niet aanwezig kon zijn en iemand er 'probeert in te luizen' tegen betaling. De leugendetector kan dan aan het licht brengen dat de verdachte immers het voordeel van de twijfel geniet (en dan moet vrijgesproken worden, hoe emotioneel sommigen in het proces ook zijn; rechters hebben geen 'emotionele' taak, maar een 'rationele' taak).