Waarom bewegen de meeste mensen hun armen (of 1 arm) tijdens het lopen?

Evenwicht

Lopen gebeurt zonder er bij na te denken. We zetten een been vooruit en meteen volgt
het andere been. Wat ook vanzelf gaat, is dat we met de armen zwaaien. Als we
wandelen, zwaaien we met onze armen en benen 'tegen elkaar in'. Als het linkerbeen
naar voren gaat, zwaait de linkerarm juist naar achteren. Bij rechts is het precies zo.

Hier steekt een stukje mechanica achter. Als het rechterbeen naar voren beweegt, moet
het zich als het ware afzetten tegen de rechterkant van het lichaam. Die rechterkant
wordt naar achteren gedrukt, alsof we een geweer vanaf de rechterschouder
afschieten. Het gevolg is dat we willen gaan draaien om onze as. Dat voorkomen we
door tegelijk de rechterarm naar achteren te bewegen, waarmee de draaiing wordt
gecompenseerd. Als je de rechterarm niet naar achteren, maar naar voren zou
bewegen, dan zou je de draaiing juist erger maken. Dat is een gek gezicht en
bovendien erg onhandig.

Wie zijn of haar partner thee op bed brengt, zal ongeveer hetzelfde verschijnsel
ervaren. Loop je de trap op met het dienblad in de hand, dan ga je onwillekeurig met
het blad heen en weer bewegen, bij gebrek aan een natuurlijke armzwaai. Wie niet
oppast, gaat dan knoeien. Wie soms gaat bowlen, zal het ook merken. Op het moment
dat een niet zo geoefende bowler de bal lanceert, zal hij of zij een beetje uit evenwicht
dreigen te raken. De bowler die al wat vaker op de baan heeft gestaan en al zo
geoefend is dat de bal vrijwel elke keer alles raakt, weet zich goed staande te houden.
Dat gebeurt door een prachtige zwaai met het vrije been. Daarmee wordt de draaiing
van het lichaam gecompenseerd. Practisch, maar ook een stukje sportieve elegantie!