Waar houd de grens van intelligentie op?

Mijns inziens haal je met deze vraag twee dingen door elkaar. Het hebben van kennis maakt iemand niet intelligent. Dus een onwetend persoon kan heel intelligent zijn.

Kennis is iets wat je opneemt en kan reproduceren.
Intelligentie is een maat voor de mate waarin je nieuwe verbanden kan leggen en dingen die je niet geleerd hebt kan beredeneren of uitvissen.

De grens van intelligentie houdt niet op. Er is geen harde grens. Je bent dus niet of wel of niet intelligent. Je bent wellicht slimmer in een bepaald gebied dan iemand anders.

Hetzelfde geldt voor onwetendheid. Een imboorling uit de amazone is onwetend op het gebied van internet. Maar als je die persoon in het regenwoud neerzet verslaat hij een Prof in internet/computerkunde op elke stap die gezet moet worden.

Zoek je nou een bovengrens of een ondergrens?
Aan je trefwoorden te zien zoek je een ondergrens.

Als je intelligentie als "probleem oplossend vermogen" ziet, dan is er geen ondergrens voor normale/gezonde mensen, anders zou je bijvoorbeeld niet kunnen leren praten.

Over een bovengrens is volgens mij weinig bekend.
Berekeningen van maximale hersencapaciteit lijkt mij weinig zeggend.
Dan zijn IQ-testen zelfs waardevoller. (de meeste geven echter geen waarde's boven de 140 a 160)
Sowieso kan er altijd iemand kan komen die intelligenter is. Wel jammer dat hoog intelligente mensen vaak last krijgen van diverse "gektes"

Van mijn vader dacht ik altijd dat hij de grens van intelligentie overschreed en zo in het gebied noemt dat men "krankzinnigheid" noemt. Nu besef ik dat die grens afhangt van het soort mensen waarmee je omgaat.

Als je etymologisch het woord intelligentie ontleedt, kun je ook de grens bepalen. Maar of die waarheid van jou overeenstemt met die van anderen, is altijd de vraag.

Ik denk dat ik best deze vraag kan beantwoorden vanuit mijn levensvisie over liefde en die ik ook zo mededeelde aan mijn echtgenote, namelijk met:

Aan de grenzen, zijn er geen grenzen meer.