Hoe komt het toch dat het me juist leuk lijkt, zo'n grieppandemie?

Dan ben jij toch de enige, er sterven mensen aan en jij vind het leuk? Laten we niet hopen dat je het zelf krijgt!

Misschien leef je voor de rest wel een heel saai leven?

Ik zou haast zeggen: Je bent ziek als je zo denkt.

Als het hamsteren en binnen zitten je zo leuk lijkt, dan raad ik je een vakantie aan naar een oorlogsgebied, daar kun je het ook uitproberen.
En is ook spannend!

Sommige mensen houden gewoon van gevaar en spanning. Denk aan mensen die allerhande gevaarlijke stunts of extreme sporten doen. Misschien is het gewoon het verlangen naar (of zelfs de verslaving aan) adrenaline.

ik denk dat de spanning die je voelt te vergelijken is met een kijken van een spannende film. over de tweede wereldoorlog zijn natuurlijk ook veel goede films gemaakt die ontzettend leuk zijn om naar te kijken. dat wil natuurlijk niet zeggen dat het ook leuk is om in zo'n situatie te zitten. je kunt je ook haast niet voorstellen hoe dat is, tenzij je het aan den lijve hebt ondervonden. hetzelfde met de varkensgriep. ik denk dat het toch een heel stuk minder leuk wordt wanneer er familie van je hieraan sterft.
dus spanning met mate is leuk, zit je zelf in een benarde situatie dan kan de spanning veel te veel worden waardoor het alles behalve leuk is.

Simpel: het _is_ ook spannend.

Natuurlijk, het zou verschrikkelijk zijn, zeker als mensen in jouw omgeving bij bosjes zouden sterven, inclusief familie en andere dierbaren. Maar gevoelsmatig heeft dat toch een overlap met spannend, zeker als het alleen nog maar theorie is.

Zodra het echt gebeurt - en dan bedoel ik niet alleen de voorbereidingen, maar de echte uitbraak - overheerst de angst. Dan wordt het gevoel van "spannend" (dat er dan nog steeds is) geheel overstemd door angst en andere negatieve emoties.

Maar zoals het nu is: alles wat afwijkt van het gebruikelijke, zonder dat het jou in je kern raakt, is spannend. De sleur is weg, eindelijk gebeurt er eens iets - dat gevoel.

Misschien is "interessant" een beter woord dan "spannend".

Er is een bepaalde groep mensen die ervan houd als er een chaos uitbreekt. Die vinden voldoening in het zien van pijn en verdriet.

Als je dan nog kunt hamsteren.
Misschien dat je wel moet knokken voor een vrij plaatsje op het kerkhof.
Zit je wel binnen.
Er zijn inderdaad mensen die het gevaar op zoeken.
Zo heb ik me er ooit over verbaasd dat er reizen werden aangeboden waar je met een junglecommando van Ronnie Brunswijk mee kon en een vuurgevecht gegarandeerd werd.

Waarom dit mensen aantrekt is mij een raadsel

Iets heel naars trekt sommige mensen aan. Dit is eigenlijknieuwsgierigheid :" HOe zou het zijn als ... Wat zou er gebeuren als... Hoe komt het dat... Wat voel je als... Snap je ; )

Ik kan me wel wat voorstellen van je stiekeme gevoel hoor...je bent beslist niet ziek als je zo denkt...

-Misschien heb je behoefte aan een spannender leven...
-Verwacht je dat een ramp het een gevoel van saamhorigheid zal versterken...
-Wil je graag je inwendige kracht ontdekken die jou in staat stelt om een ramp te overleven...

Zo hebben we ontelbare onbewuste drijfveren die je kunnen helpen om inzicht te krijgen hoe de mind werkt en invloed heeft op ons leven... als je er naar durft te kijken...

Zie dat je dat soort gedachten hebt... die gedachten zijn er nu eenmaal en je bent niet slecht of ziek als je er naar durf te kijken of als je ze uitspreekt...
Dat soort gedachten (eigenlijk élke gedachte) -die vaak door anderen afgekeurd worden- zijn universeel en onpersoonlijk...iedereen heeft wel eens van dat soort gedachten, maar niet iedereen durft er naar te kijken, laat staan erover te spreken...

Jij bent niet die gedachten, ze zeggen niets over jou... jij bent toevallig de ontvanger van gedachten... van elke gedachte...

Een leuke methode om hier mee om te gaan is je gedachten te beschrijven op papier, als een verhaal, met jezelf als denker in de hoofdrol, maar dan wel in de 3e persoon enkelvoud...( zij/hij dacht...tralala.. daarna bedacht zij/hij dat...puntjepuntje... enz) Daarmee krijg je kijk op je gedachten en hersenspinsels en schep je afstand van jezelf tot die gedachten...

veel plezier ermee

ik denk niet dat jij kinderen heb want dan zou je zulke dingen niet eens zeggen.
jij hoeft misschien maar alleen aan jou gezongheid te denken, mensen met verandtwoordelijkheid voor andere mensen zouden er nooit een kick inzien.

Omdat er stiekem in jouw een duivel zit ;-)

Ik denk dat het komt door onze nieuwsgierigheid. Je wilt toch weten wat het precies is. Je vertrouwt het meest op je eigen waarnemingen.

De hele dag met zn tweeen in bed liggen met enkele scherpe elementen naast het bed voor het geval ze toch in zombies veranderen nadat je bier en borrelnootjes hebt gehamsterd lijkt mij ook leuk.

Ik denk dat je vraag wat verkeerd geformuleerd is, eerst zeg je dat het je 'leuk' lijkt, daarna heb je het alleen nog maar over spannend.
Als je in je vraag leuk vervangt door spannend klinkt het zo gek nog niet. Het is weer wat nieuws, er gebeurd weer eens wat. De oorlog in irak was ook spannend... de val van de twin towers ook. Als je begrijpt wat ik bedoel.
Sowieso wordt zo'n griep pandemi redelijk overdreven door de media, het is echt niet zo dat iedereen bij bosjes dood neer valt als het hier uitbreekt.
Alleen oudere/jonge en zwakke gaan dood. Ook wel natuurlijke selectie genoemd.

Ik denk dat je onbewust zoekt naar een uitdaging die bewijst dat je helemaal in orde bent. Niks mis mee als je het mij vraagt.

Naïviteit, dat is het eerste wat in me opkomt bij je vraag. Als er idd een epidemie uitbreekt zul je echt wel ander reageren.

Net zoals journalisten die graag naar 'n oorlogsgebied uitgezonden willen worden. Het appelleert aan oergevoelens.

Het schijnt trouwens (ik kan er nu zo 123 niets geschrevens over vinden) dat het in de natuur gebruikelijk is dat om de 40 jaar een wereldwijde epidemie een ware slachting aanricht onder mensen. Als je, ernstige maar relatief kleinschalige, uitbraken van Ebola en SARS niet meerekent, was de laatste 90 jaar geleden.

vraag me niet om een psychologische verklaring want daarvoor hen ik niet gestudeerd maar het is natuurlijk een bekend fenomeen. Vergelijkbaar met ramptoerisme, genieten van horror- , rampen- en oorlogsfilms. Zolang het je zelf maar niet overkomt. Zal wel evolutionair in de psyche van de mens zitten. Overigens als die griep werkelijk pandemenisch wordt en een kwart van de mensheid zou verdwijnen zou dat op de langere termijn wel eens een zegen voor de mensheid en zeker voor de aarde kunnen zijn!