Maken omstandigheden altijd de mens?

Question

Toegevoegd na 1 minuut:
Bijvoorbeeld je bent vroeger als kind geslagen, dus voor jouw is het standaard dat je je eigen kinderen slaat.
Of je bent liefdeloos opgevoed, dus je kunt geen liefde geven.
Of ben je in staat, om dit om te buigen tot iets positiefs?

 · Accepted Answer

Voor dit antwoord moet ik echt even rustig gaan zitten, niet zomaar 'een vraag'.

"Maken omstandigheden altijd de mens?"
Dat kán! Er zijn mensen die in hun kindertijd veel geslagen worden en dit zelf ook gaan doen bij hun kinderen. Ouders die hun kind niet geleerd hebben wat intimiteit is, daar kan een kind later zeker problemen mee krijgen door het niet weten 'hoe om te gaan' met intimiteit'.

Maar zéker kan dit omgebogen worden, hoewel ik er ook in geloof dat het enigszins 'in' een mens kan zitten om te wéten, hoe wél om te gaan met liefde.

Er zijn kinderen die mishandeld zijn en juist later hun kind erg in bescherming nemen, júist omdat zij niet willen dat hun kind zich ooit onveilig zal voelen bij de ouder.

Deze vraag raakte mij erg omdat ik zelf zonder ouders en zonder liefde ben groot gebracht. Ik was omgeven met andere kinderen die keihard (leken). Ik zag hoe zij 'verharde' in die liefdeloze, onveilige situatie.
We werden fysiek en mentaal mishandeld, opgesloten enz.
Ik voelde me anders omdat ik altijd die liefde, die
zachtheid in mezelf bleef voelen. Gelukkig waren er een paar kinderen waarbij ik die zachtheid/liefde ook herkende. Maar wij zwegen over ons gevoel.

Toen ik later zelf kinderen kreeg, vond ik maar een paar dingen belangrijk; Liefde, veiligheid, intimitiet en openheid! Maar wat was die liefde? Mijn hart open stellen, was het enige wat ik kon doen. Misschien besefte ik pás toen ik mijn eerst kind geboren was, wat wáre liefde was. Mijn kind zou niet overkomen, wat mij was overkomen. Ik wist niet hoe een kind op te voeden, maar het enige wat ik kon doen was vanuit mijn hart werken.
Dit is mij, denk ik, aardig gelukt, heb een liefdevolle, open band met mijn kinderen waar ik erg dankbaar voor ben.

Eveneens heb ik vaak gezien dat deze kinderen die toen des tijds samen met mij in die liefdeloze, harde wereld waren, hun kinderen later ook verwaarloosde. Blokkades door trauma's zullen mogelijk nog in hun leven. Het verleden bepaald helaas, nog hun leven. Dit is heel erg verdrietig. Maar ik kan en zal daar niet over oordelen.

Wanneer jij je bewust bent van het geen je gemist hebt, het accepteren kunt, verwerken kunt en hen kúnt vergéven, die hier mede verantwoordelijk voor waren, 
dan ben je in vaak in staat dit om te buigen.

Soms loopt er ook zo'n 'lijntje' door families, herhalingen van bepaald gedrag en soms ben jij diegene die dat doorbreken kan.

AlphaLimaSierra · Answer

Mensen zijn zeker in staat om dit om te buigen. Een mens kan erg flexibel zijn. Toch is het vaak zo dat opvoeding en jeugd erg bepalend blijkt te zijn voor iemands rest van zijn leven. Als iemand na zijn jeugd echter goede voorbeelden heeft, dan kan het allemaal nog prima voor elkaar komen.

 · Answer

Ja dat denk ik zeker.
Maar gelukkig zijn er ook een hoop mensen nog "gered"door dat ze later toch nog de liefde die iedereen verdient toch nog te krijgen.
Maar ook door dit leerproces ben je gemaakt tot wie je bent en zal je die omstandigheden nooit vergeten.

"Je kunt een kind uit een oorlog halen, maar je haalt de oorlog nooit uit een kind 
 is misschien een goed voorbeeld voor deze vraag.

 · Answer

Je kan altijd dingen ombuigen tot iets goeds, Dat hangt dan wel af van de weerbaarheid van de persoon in kwestie, de kracht en dergelijke en de basis instelling van die persoon.

 · Answer

Een mens wordt niet alleen door de omstandigheden bepaald; een deel van wat hij doet heeft ook een genetische oorsprong. Een mens kan dus afwijken van het pad wat voor hem uitgerold lag maar dat zal zeker met moeite gepaard gaan.

jc54 · Answer

Nee, opvoeden vroeger was dan nu. Ik treed niet in herhaling, wat betreft opvoedkundige handelingen.
Ouders van nu hebben veel geleerd over hoe het niet moet, met harde hand bereik je lang niet altijd het juiste resultaat. Ook al heb je zelf vroeger niet genoeg liefde gekend, dan wil dat niet zeggen dat je nu je eigen kind liefdeloos op moet voeden, toch?

 · Answer

Niet altijd bij ieder mens is dat verschillend. Niet iedereen die vroeger geslagen is, slaat zijn eigen kind. Dat is ouderwets. Is in verleden gebleven. Dat verschild gewoon per persoon...

 · Answer

Als je het vermogen hebt ,om je verleden ,als kind, te analyseren,terug te gaan in de tijd,zie je waar het mis is gegaan,met jouw.
Bij mij vond dit plaats op latere leeftijd
Vaak wordt je,zoals je stelt,zelf liefdeloos voor je eigen kinderen.
Ik ben doende omdat te herstellen. Het kan!

 · Answer

Nee omstandigheden van vroeger maken niet altijd hoe jij later wordt en reageerd,
Je omgevingsmilieu speelt altijd een factor mee, dus de mensen met wie je op latere leeftijd omgaat kunnen een positieve wending geven aan hoe je was. Helaas kan dit ook wel een een negatieve invloed op je hebben.

 · Answer

Omstandigheden zijn de dingen om je heen, die je niet kan veranderen. Je leert ermee omgaan, zo goed en zo kwaad als het gaat.

Tot je op een dag beseft, dat je het recht hebt, te kíézen, hoe je met de niet te veranderende dingen om je heen omgaat :  je kunt je mee laten drijven, en je erbij neerleggen, dat ze nou eenmaal zo zijn, maar je kunt je er ook tegen afzetten, en voor jezelf kiezen hoe en waarheen je gaat zwemmen.

Éen van de grootste wonderen in een mensenleven is, dit besef helemaal tot je door te laten dringen, en te merken, dat je de kracht hebt daarheen te gaan, waar jij vindt dat je heen moet.

 · Answer

Ja, maar soms ben jij diegene die het anders gaat doen.

Dus in jouw voorbeeld, komt slaan in je familie voor. Misschien ben jij dan diegene die die traditie zal stoppen in je familie.

Een kennis wil geen kinderen hebben. Alleen omdat zij niet weet hoe zij die kinderen zou moeten opvoeden, en zij wil ze zeker niet opvoeden zoals zij is opgevoed. 
Dus zij is de mens geworden door die omstandigheden, maar zij zal ook die traditie doorbreken. Want in die tak zullen er helemaal geen kinderen zijn. Haar zus is gehandicapt en zij is zelfs onvruchtbaar geworden. Het is echt heel vervelend voor haar, maar ik vind wel dat zij het goed doet. Vanwege geestelijke mishandeling.

Omstandigheden maken je als persoon. Totdat jij die doorhebt en op zoek gaat naar je eigen zelf. Dat jij die omstandigheden naast je kan leggen en niet meer afhankelijk zult zijn.

 · Answer

Ja ik denk het wel. Maar het kan ook omgekeerd werken: als je liefdeloos bent opgevoed dat je je kinderen juist wat liefde wilt geven etc..

Toegevoegd na 54 seconden:
* Hier moet je trouwens wel heel sterk voor zijn hoor.

 · Answer

De mens is het resultaat van aanleg en ervaringen. De ervaringen kunnen steeds een bijsturend effect hebben. 
Maar van sommige dingen is bekend dat die op jonge leeftijd moeten plaatsvinden, anders is bijsturen vrijwel niet mogelijk.
-bv het vermogen om liefde te geven en te ontvangen.
Een baby die nooit gekoesterd is, en later als peuter en kleuter ook niet, mist de ervaring om te genieten van liefde en het te geven
-gewetensvorming. Wat goed en kwaad is, moet worden bijgebracht op jonge leeftijd, het moet als het ware ingebrand worden op de ontvankelijke leeftijd.

Je moet er ontwikkelingspsychologie maar eens op naslaan.

 · Answer

Zeker kan dit omgebogen worden.
Gelukkig heb je niet alleen je eigen opvoeding als referentiekader, maar ook de rest van je omgeving.
Als je dingen gaat missen, dan wil je die aanpakken.
Als je in je omgeving ziet dat het ook anders en beter kan, dan wil jij dat ook realiseren.
Een mens heeft altijd vrije keuze.

Leren of niet leren.

Mijn ouders konden niet knuffelen, ik kan het al een stuk beter en mijn kinderen kunnen het heel goed......

 · Answer

Omstandigheden spelen slechts een beperkte rol. De rol van efelijkheid is veel groter. Bijvoorbeeld door gezond te eten en niet ziek te worden groei je als kool. Toch wordt je lengte veel meer bepaald door je voorouders dan door je voedsel en leefomstandigheden. Kijk maar naar de Hindoestanen in Nederland.

 · Answer

Nee de omstandigheden maken niet de mens, de mens is wie hij is, bepaalt door de evolutie en zijn genen en die genen bepalen o.a. zijn karakter en dat karakter is wie de mens eigenlijk is.
Omstandigheden kunnen wel een beetje invloed hebben op de mens, zoals de opvoeding, maar nooit dermate dat het karakter zou veranderen.
Een slechte ervaring in je jeugd, kan juist het tegenovergestelde veroorzaken.
Maar het kan ook anders uitpakken, een liefdeloze jeugd, veroorzaakt door een van je ouders, of allebeide, kan dus ook je eigen genen zitten en kan je juist daarom, zelf ook geen liefde geven.
Je kan en mag nooit iemand veroordelen vanwegen zijn of haar karakter, of de gevolgen daarvan.
Heel moeilijk te begrijpen en nog moeilijker te accepteren, maar als je het echt wil, kan je het.

 · Answer

Ja dat klopt. Door de omstandigheden zijn wij een mens.

 · Answer

Een mens vormt zichzelf, maar een ieder op zijn eigen manier Twee mensen die zich onder dezelfde omstandigheden ontwikkelen, worden toch verschillende mensen en zeker als die twee mensen van het mannelijke en vrouwelijke geslacht zijn. De genen en de samenstelling van de hersenen (vrouw – man) zijn hierbij van doorslaggevend belang, zoals karaktereigenschappen, persoonlijkheid, vaardigheden. Natuurlijk speelt de rol van de ouders bij de ontwikkeling een belangrijke rol, maar niet de belangrijkste. Vooral de omgeving als vrienden en school is bij de ontwikkeling van cruciaal belang. De omgevingskenmerken laten vaak zien dat het ook anders kan dan thuis. Ook is het van belang in hoeverre je gecoacht wordt en of je mensen in je omgeving hebt die je inspireren. Dat laatste is belangrijk bij het kiezen van een studierichting en beroep. Het kan zelfs positief uitwerken als je thuis negatieven ervaringen hebt opgedaan. Mijn vrouw (gezin van 11) heeft weinig moederliefde ondervonden, maar is zelf een “warme” moeder. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 10 jaar was (dat was heel wat in die tijd) en ik heb me later voorgenomen dat mij dat niet zou overkomen. Gelukkig tot nu toe (43 jaar) gelukt. Wel gebeurt het dat kinderen een trauma overhouden van negatieve en niet uitgesproken/verwerkte ervaringen (zie kindermisbruik door priesters), maar dat betekent niet dat zij later dezelfde handelingen verrichten. Vaak het tegenovergestelde. Uiteindelijk zijn de meeste mensen goed in staat te selecteren en verschil tussen goed en kwaad te maken. Jammer genoeg niet allen.

 · Answer

Het is vaak gemakkelijk om gedrag een oorzaak te geven. Dit zie je ook vaak bij rechtzaken. Ik ben van mening dat iedereen een keuze heeft wat hij of zij met het leven wil doen. De één verschuilt zich achter een verleden terwijl een ander juist van het verleden wil leren en het daarom heel anders gaat doen.

 · Answer

iedereen heeft zo zijn eigen kruiwagentje,we maken allemaal wel iets mee wat ons leven dusdanig kan veranderen, zodanig kan vormen dat we een volledig anders mens worden. toch blijft het aan jezelf of die verandering positief of negatief je leven veranderd of uitpakt....

 · Answer

Tis maar hoe je er zelf in staat. Het kan ook zijn dat je juist niet wil dat je kinderen meemaken wat jij ook hebt meegemaakt.

Of dat je juist de liefde wilt vinden en geven omdat je het thuis nooit hebt gehad.

 · Answer

Ja.
Maar dat wil niet zeggen dat wanneer we bijv. zelf geslagen zijn onze kinderen, hetzij een ieder die 'ons niet bevalt', ook zouden slaan.

Ik ben van mening dat alles een (goede) rede heeft; niets gebeurt zomaar of zonder reden.

Om te 'worden' wat we zelf voor onze geboorte gepland hebben, zijn situaties 'nodig' om ons hiervoor de gelegenheid te bieden.

Bijvoorbeeld opgevoed worden met  'liefdeloosheid' geeft ons de kans zelf de liefde ahw te zoeken en ervaren. Wanneer we deze weg gevonden hebben (er van geleerd hebben) wordt deze eigenschap vaak onze gave.

Niets gebeurd voor niets.

 · Answer

De meeste mensen geven graag hun nare jeugd of andere negatieve ervaringen als redenen op voor hun eigen betwistbare gedrag.

Om geweldenaar te worden moet je kennelijk slachtoffer zijn!

Echter:

Niet wat je mee hebt gemaakt heeft je gevormd, 
Hoe je er mee om bent gegaan vertelt wie je bent!

Een volwassen mens heeft de keus. 
Wat doe ik? 
Hoe doe ik het?

Je bent geen kind meer, je bent onafhankelijk en vrij. 
 
Maak je verkeerde keuzes? vraag je af, welk gevoel wil je (nog steeds) niet voelen?

Het zijn de mensen die nare situaties hebben meegekregen, en die die nare ervaringen niet konden doorvoelen (veel te erg). Die slachtoffer blijven in hun volwassenheid.
Om het toentertijd te 'overleven' zijn ze begrip gaan vormen voor de dader (bv de geweldadige vader, de 'harde' moeder): zoiets als: "hij/zij kan er ook niets aan doen, zij hebben het ook heel zwaar met mij"....

Omdat dit niet de waarheid is, 
slechts een illusie 
om de waarheid niet te hoeven realiseren
Blijft het een onbewust gegeven.

Men ziet zijn eigen agressie dus ook niet meer onder ogen!

Wat niet gezien wordt, kan niet veranderd worden!

bewust worden is de enige remedie

Maken omstandigheden altijd de mens?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (22)

Weet jij het beter..?