Waarom worden sommige mensen helemaal naar van het klapperen van een touw tegen de mast van een zeilboot of een vlaggenmast?

Dat is hetzelfde als een lekkende kraan. Eentonig systematisch geproduceerd geluid gaat op den duur op je zenuwen werken. Meerdere tonen hebben dat effect niet.

Het maakt hen opmerkzaam dat er iets vastgemaakt dient te worden en dat maakt hen al onrustig... Ze worden getriggerd om er iets aan te gaan doen, maar het is onmogelijk om er wat aan te doen... Dat is hinderlijk voor hen...

het wekt irritatie op omdat het de hele tijd door gaat.

Dat ligt helemaal aan de associatie die iemand bij een geluid heeft. Iemand die van oudsher dat geklapper associeert met rust, vrijheid en ontspanning, zal er juist heerlijk van slapen ('s nachts) of heerlijk ontspannen van worden (overdag). Iemand die het geluid bijvoorbeeld associeert met de deurtingel van een winkel zal er juist wakker van worden: zo'n soort geluid betekent dat er gewerkt moet worden. Heb je geen specifieke associatie bij zulke geluiden, dan hangt het af van jouw gevoeligheid voor prikkels van buitenaf. Sommige mensen kunnen zich heel goed concentreren op zichzelf en op hun taak. Voor die mensen maakt het niet uit welke geluiden er om hen heen klinken. Andere mensen daarentegen zijn gevoeliger voor geluiden. Zij zijn van nature alerter. Stel het je voor alsof iemand die vlak naast jou zit, continu vrij hard "PONG!" roept, direct in jouw oor. Ik vermoed dat je dat heel irritant zult vinden. Dat is ongeveer hoe het klapperen van het touw overkomt op mensen die gevoelig zijn voor geluiden.

Het geluid ontbeert een vast ritme zoals het tikken van een klok, het kan zelfs in volume variëren en dan weer een tijdje afwezig zijn; hoogst onberekenbaar en dat maakt mensen onrustig, vooral omdat bij moderne woningen dat soort onberekenbare geluiden vrijwel ontbreken. Het ademt niet-aangeharkte natuur en dat hoort niet in een beschaafd leven.

Als je niet van boten en wind houdt heb je het heel moelijk dan.

Storm op komst! Actie ondernemen! (get off you rockin' chair grandma!)

Ergens helemaal naar van worden geeft aan dat er een nare herinnering is bij dat geluid. Dat hoeft geen herinnering van de persoon zelf te zijn hij kan de reactie ook overnemen van de ouders of andere naaste familie/vrienden die hij al lang kent en veel mee omgaat. Maar meestal is het van de ouders als het niet van hem zelf is. Indien je gelooft in vorige levens kun je ook daar zoeken. Het specifieke klapperen van een touw tegen een mast laat mij altijd terug keren naar de haven waar onze boot lag, voor mij dus een fijne herinnering. Het is een dusdanig sterk geluid dat het ver doordringt in de beleving. Wij hebben niet zolang een boot gehad maar het heeft toch een heel sterk herinnerings-effect. Waar boten zijn is water...en water kan erg nare herinneringen geven.

Irriterende geluiden zijn geluiden die je niet wilt horen. Ze zijn per mens verschillend, hoewel klapperende touwen tegen een (vlaggen)mast de meeste mensen irriteren. Het zijn vaak repeterende, korte geluiden, waarvan je weet dat ze niet stoppen. Continue geluiden, zoals het zoemen van een aggregaat of ventilator is al beter te verdragen. Ook de angst voor het niet kunnen slapen kan een geluid versterkt irriterend maken. Je zelf weten te ontspannen, door b.v. de aandacht te verplaatsen kan helpen, maar is niet eenvoudig. Ik was eens bij een Chinese acupuncturist en vroeg haar de piepende timer af te zetten die het einde van de sessie aankondigde. Welke piepende timer zei ze, ik hoor niets. Wat je niet wilt horen hoor je niet en ze ging verder met het wateren van de planten Geweldig als je dit beheerst.