Hoe kan het zo zijn dat als je jezelf op een schrikreactie voorbereidt, je nog harder schrikt als dat je normaal gesproken had gedaan?

je bereidt je inderdaad voor op een schrikreactie.
je adrenaline stijgt, je houdt je adem in, en je zit op het puntje van je stoel.
de muziek jaagt je op, en dan is daar het schrikmoment.
geen wonder dat je een meter de lucht in springt, je was er helemaal klaar voor :)

Je bereidt je lichaam voor op 'de schok'. Jouw adrenalinegehalte neemt toe. Jouw lichaam staat klaar om 'te vluchten' (want dat is het eigenlijk, het is een oeroude reactie). Kortom: je zet in je lichaam alle seinen op rood. Logisch dat, wanneer je de prikkel (het schokeffect) dan alsnog ziet, je schrikt: nog veel meer adrenaline schiet door je lijf - nu ben je helemaal klaar om te vluchten.

Als het schokeffect 'bij verrassing' komt, gebeurt er eigenlijk hetzelfde, maar dan als reflex, dus zonder dat je jouw lichaam hebt voorbereid. Vergelijk het met iemand die zachtje van achteren op je toesluipt en je laat schrikken. Het effect is in beide gevallen echter hetzelfde: aanmaak van een flinke portie adrenaline om te vluchten.

Dat is omdat je lichaam dan in een verhoogde staat van opwinding is. Door je voor te bereiden op iets waar je van kan schrikken, zorg je ervoor dat al je 'sensoren' gericht zijn op de buitenwereld; je bent alert. Angst is er om je te waarschuwen voor gevaar, zodat je acties kunt ondernemen. Dus, al je sensoren zijn gericht op dingen die angst kunnen oproepen waardoor de schrik erger is.

Je zintuigen verscherpen met als effect dat je helemaal in het moment kruipt. Dit samen met de dreiging van muziek, snelle en plotse beelden met uitgesproken inhoud maakt dat je verschiet.

Een persoon die heel verstrooid is en niet aandachtig ga je minder snel kunnen laten verschieten. Het zit in de aandacht. Deze word dan ook getrokken door de dreigende muziek en dergerlijken.