Wat doen therapeuten die hun handen opleggen bij je kruin en voorhoofd?

Hoi janny, ik begrijp wat je bedoelt. Ik kan ja aanraden om eens te googelen op 'schematherapie'. Er zijn ook boeken over. Wat je dan te weten komt, kan je verder helpen.

Ed, een heel belangrijke zin uit jouw antwoord is de volgende:
"Wat er echt gebeurt is veel meer dan suggestie." Mag ik vragen hoe je daarbij komt? Alle onderzoeken die ik ken, konden namelijk geen enkel verschil laten zien tussen wat er bij zulke sessies gebeurt enerzijds, en pure suggestie anderzijds.   janny, die aurazieners zien echt aura's - dat is intussen wel algemeen geaccepteerd. De vraag blijft echter of de aura's die zij zien, ook werkelijk bestaan. Een tienjarig meisje heeft ooit een test bedacht om daar achter te komen. Ed kent die test wel: de deurtest, of de muurtest. Er is nog nooit iemand geweest die is geslaagd voor de test van dat tienjarig meisje. Dit is een feit waar we, naar mijn persoonlijke mening, niet omheen kunnen.

Ik zie geen aura's, ik voel wel iemands energieveld.
Dat is bij iedereen verschillend van groote.
Als iemand ( jouw therapeut) in jouw energieveld komt, kan je dat ervaren als zeer onprettig, zelfs bedreigend.
Hij is er voor jou niet welkom. Je reageert door je direct af te sluiten, dus gebeurt er verders niets en voel je ook niets.
Mogelijk heb je onbewust geen vertrouwen in die man ( is het een man? )
Zie het als een egeltje die in je tuin loopt, zodra je te dicht bij komt vertrouwt hij het ook niet meer en rolt zich op, zet zijn stekels uit en je kunt er voorlopig niets meer mee. Tijdens een sessie/ behandeling is de therapeut maar een tussenpersoon, die zelf niet veel kan.
Het gebeurt buiten hem om, maar wel via hem.
Hij geeft de energie, of wat het dan ook is, alleen maar door. Je bent zelf ook nogal erg gevoelig en pikt allerlei zaken op, dat weet je zelf ook wel, je voelt het ook, maar tegelijk brengt het je in grote verwarring. Een therapeut moet voor jou iemand zijn, die je blindelings kan en mag vertrouwen, je je graag toe wilt laten in jouw energieveld, iemand waar je blij van wordt, waar je je fijn bij voelt, maar in je verhaal begrijp ik dat het iemand is, die je al van vroeger kent, voor jou de enigste die je persoonlijk kent, dus ga je naar hem toe, ondanks dat het bij jou niet echt werkt met deze persoon. Praat er met hem over, stel je vragen, vertel over je gevoel, verandert er niets, ga dan op zoek naar een ander.

Cryo, je weet hoe het zit, je weet hoe ik soms afwijkend denk, jij kent ' alle' testen, ik weet de meeste uitkomsten en houd er dagelijks rekening mee.
Maar veel van mijn ervaringen, passen niet in de antwoorden van die testen.
Voor jou volkomen onmogelijk.
Voor mij een wekelijks gebeuren.
Als al deze dingen die met mensen bij mij gebeuren, worden veroorzaakt door pure suggestie, dan ben ik een heel bijzonder mens, maar die eer komt me niet toe.
het gebeurt via mij en niet door mij. Ik vind het nog steeds jammer, dat we elkaar nooit hebben ontmoet, dan zal blijken, dat we allebei gelijk hebben.
Dat is de enige dialoog tussen ons die zinvol en leerzaam is.

janny, blijf je zelf, ga je niet aanpassen voor een ander.
Blijf in je zelf geloven.
Hulp op afstand komt meer voor dan je zult denken en het werkt.
Ooit komt er een tijd dat je een ander kan en wilt toelaten in je eigen energieveld, pas dan heb je de volgende stap gezet.

Ed, als jij al dit soort dingen kunt *zonder* suggestie, zou je inderdaad een heel, heel bijzonder mens zijn. Eerlijk gezegd acht ik de kans hoger dat er ook in jouw geval sprake is van pure suggestie, net als in al die tienduizenden andere gevallen, dan dat jij de allereerste uitzondering zou zijn die ooit zou worden gevonden. janny, wat jij 'energie' noemt, is vaak onderzocht. Daaruit bleek steevast dat er geen aanwijzingen zijn voor zo'n 'energie'. Er zijn wel enorm veel aanwijzingen voor het waarnemen van heel kleine subtiele veranderingen in het gedrag van de ander. Een bekend voorbeeld is het aanvoelen van de sfeer die ergens hangt. Dat blijkt puur te worden veroorzaakt door het gedrag van de mensen die al aanwezig zijn op het moment dat je binnenkomen. Die mensen vertellen jou, zonder dat zij of jij het weten, welke sfeer er hangt. Als er eerst iets in een kamer gebeurt, en dan bedoel ik ofwel twee mensen die elkaar haten en die elkaar totaal verrot schelden, ofwel een stel dat diep van elkaar houdt en elkaar in die kamer voor het eerst sinds lange tijd weer ontmoet, dan kan *niemand* daarna vertellen of de sfeer in de kamer positief of negatief is. Dat jij de hulp voelt, is iets positiefs - maar je "doet het jezelf aan" (hoe zeg je dat op z'n positiefs). Het is het *idee* dat je wordt geholpen, en de *overtuiging* dat dit helpt, die er samen voor zorgen dat je je daadwerkelijk geholpen voelt. Een goede acteur die net doet of hij jou helpt maar die het in werkelijkheid geen lor kan schelen hoe het met jou gaat, zou hetzelfde resultaat bereiken - dat is bewezen.