Hoe verwerk je mentaal belastende gebeurtenissen?

Question

Als ik zo terugkijk heb ik altijd 'vervelende' gebeurtenissen verdrukt. Of ze nu groot of klein waren.
Maar het is beter om ze te verwerken. Hoe doe je dat?

Het gaat om nieuwe gebeurtenissen die pas een paar dagen oud zijn. Waarin je het bij jezelf 'herkend' dat je ze het liefste maar weer wilt verdrukken.

 · Accepted Answer

voor mezelf werkt het prima als ik mezelf ermee confronteer.

hoe voel ik me hierbij en waarom voel ik me zo.

is dat gevoel reeel, of is het een nasleep van andere ervaringen die me hieraan herinneren? (sneeuwbal effect)

wat is de situatie geweest waardoor ik me zo voel en wat is de bijdrage van een ander hierin?

is dit opzet geweest of is het gezien vanuit de andere persoon (of situatie) begrijpelijk?

zelf hou ik er niet van om te blijven hangen in een bepaald gevoel. het gevaar is om (zonder dat je het weet) in een slachtofferrol te belanden, en ik denk dat dit de garantie is om stil te blijven staan op de plek waar je eigenlijk kan groeien.

niet wegdrukken maar de confrontatie aangaan dus. jezelf met de neus op de feiten drukken. dit is de enige manier om eraan te werken. ben je er erg emotioneel onder laat het dan even rusten want anders zie je door de bomen het bos niet meer.

bij het wegstoppen op langer termijn van iets stop je je gevoel (en dus een deel van jezelf!!!!) ook weg, en dat gaat op langer termijn vreselijk in de weg zitten en je beperken in andere dingen (vooral op emotioneel vlak)
een muurtje kan wel veilig voelen, maar het houdt ook andere dingen tegen. je emotionele evenwicht is uit balans en je kan jezelf niet meer zijn. je staat jezelf dan in de weg is mijn ervaring.

dus.... wat is het ergste wat je kan overkomen als je hierover nadenkt? soms moet je door de bagger om te zien dat je na de bagger op een mooier terrijn aankomt.

je zal zien dat de dingen die zo moeilijk zijn randzaken worden en overbodig zijn. het lesje haal je er uit en doe je in je rugzak, want dit is waar het om gaat (leermoment)
zo leer je jezelf kennen, en loop je niet de kans dat dingen onverwerkt een eigen leven gaan leiden en grotere proporties aan gaan nemen dan nodig.

klinkt simpel, maar mijn ervaring (als HSP) is dat het steeds makkelijker wordt!

hier nog een linkje met meer info over 'denken'

veel sterkte!!!!

Drepolli · Answer

Gewoon er lang over nadenken dan ga je het goedpraten blijkt uit onderzoek

 · Answer

Relativeren, als je dat doet zijn de gebeurtenissen veel minder erg. Als je denkt: 'wat gebeurd is is gebeurd en daar kan ik niks meer aan veranderen' is alles al veel minder erg.

 · Answer

Praten heeft een goede werking op het verwerken van gebeurtenissen. Allereerst wil ik daarbij zeggen dat een goed nachtritme (voldoende slaap) en gezond eten (matig alcohol) hierbij érg veel helpen.

Uit je antwoord op Drepoli maak ik uit dat het gaat om een eenzijdige gebeurtenis. Goedpraten hoeft dus niet, maar praten met anderen helpt wel! Ik kan me indenken dat het onderwerp behoorlijk privé is en dat je het er niet zomaar met iedereen over hebt, of wilt hebben, maar er over praten met een goede vriend die je al lange tijd kent, levenspartner, of misschien zelfs een van je ouders, zal echt helpen tijdens het verwerken van mentaal belastende gebeurtenissen. Als het lastig is om na lange tijd van 'zelf verwerken' (verdrukken), er opeens over te praten kan je ook beginnen met het praten over hele oude gebeurtenissen, die staan minder dichtbij en zullen minder moeilijk zijn om te bespreken.

Is het echt ZO privé dat je het er met NIEMAND over kan hebben, zet het dan op papier (niet digitaal). Wat je, nadat je het opgeschreven hebt, er mee doet is aan jou. Je kan het dan aan iemand geven met de vraag of diegene er een reactie op wilt geven, of je gaat het symbolisch verbranden.. Maar het uitschrijven van mentaal belastende gebeurtenissen is een soort van delen, en kan erg helpen bij het verwerken ervan.

Succes!

 · Answer

Zoek eens naar de volgende onderwerpen:
- EFT emotional freedom techniques
- EMDR Eye Movement Desensitization and Reprocessing
- systematische desensitisatie

Daar moet iets bij zijn, om je probleem mee te lijf te gaan!

 · Answer

Beste vriend; ik weet helaas ook van mentaal belastende gebeurtenissen in mijn leven. Waarvan ik ook bepaalde gevolgen heb. Wat deed ik er mee? Allemaal verstoppen, ze begraven, zo diep mogelijk. Nu een 64er inmiddels heb ik geen zin meer en ook geen moed om alles nog eens overhoop te halen. Maar alle jongeren  raad ik aan: blijf er niet mee opgescheept zitten, zoek professionele hulp, het is niet gemakkelijk, meestal moet dan alles open komen, maar er is veel hulp om je van alle af te helpen. Mijn raad is dus: zoek hulp om het echt weggewerkt te krijgen, zeker nu ze nog vers bij je zijn, dat is gemakkelijker, maar hoop niet op. Sterkte kerel en het beste toegewenst.

 · Answer

Wat is verwerken? In hoeverre kan je dingen verwerken?

Ik heb bij het woord verwerken altijd het idee, als je dát gedaan hebt, dan is het 'goed' , alsof je naar iets moet streven.

Mijn ervaring is dat dit met gevoelens niet zo makkelijk gaat, deze komen en gaan in golf bewegingen, denk je dat je het 'verwerkt' hebt dan komen ze ineens weer terug. Ik kreeg dan het idee dat ik weer bij , af was, weer opnieuw kon beginnen.

Ik heb het hele idee van  verwerken van me af gezet, ik geef het de tijd, laat de gevoelens komen en gaan en voor mij werkt dit.

Als voorbeeld: Ik ben nu bijna 7 jaar weduwe, het overlijden van mijn man is een deel van mijn leven, dat verwerk ik niet, dat hoort bij mij, verdriet, woede, ongeloof ze zijn de afgelopen jaren gekomen en gegaan. Nu is vooral het gemis nog aanwezig, dit kan ik niet verwerken, want dat hoort bij mijn leven. De woede komt af en toe nog om de hoek kijken, onmacht ook, ze komen en gaan maar wel minder als in de eerste jaren. En het gemis, dat mag altijd blijven.

Misschien heb ik zijn overlijden 'verwerkt' , misschien noemen psychologen dat zo, ik weet het niet.

Voor mij werd het makkelijker toen ik mezelf de druk van, 'je moet het verwerken'  losliet.

 · Answer

je maakt altijd mentale indrukken mee, dingen die niet direct 'opgelost' worden, gevoelsmatig blijven hangen. 
Het heeft met je gevoeligheid te maken, en met dingen waar misschien nog een lading op zit, en de situatie van nu je weer een gevoelsmatige herkenning in hebt.
Hoe dan ook, deze indrukken en gevoeligheid draag je denk ik met je mee, en naarmate je meer groeit en ontwikkeld verandert dat ook weer. 
De noodzaak om te moeten verwerken, maakt het alleen maar krampachtiger misschien, dingen gaan zoals zoals ze gaan binnen jouw belevings- en verwerkingswereld.

Wat je beleefd, moet overigens altijd weer 'verwerkt' worden. Daarom heeft een mens bijvoorbeeld (8uur) slaap nodig, en het vermogen om te kunnen dromen s'nachts.

 · Answer

Je hebt jezelf een methode aangeleerd, van zeer jongs af aan, om te "dealen" met je problemen. Voor jou was de methode verdrukken/vermijden dus de beste op dat moment. 
Dat ben je kennelijk blijven doen en nu zie je in, dat deze methode op DIT moment in je leven niet meer doeltreffend is. Op zich is dat al een plus!

Hoe verwerk je mentale gebeurtenissen.... dat is per persoon en per gebeurtnis verschillend denk ik. Vraag is ook, wat jij verstaat onder "verwerken"....
Voor mij betekent dat: onder ogen zien en voelen. Dat kan zeer pijnlijk zijn. Daarna of gelijkertijd accepteren en aanvaarden in het NU dat iets is gebeurd en dat het is zoals het is. De gebeurtenis een plekje geven in het nu.

Dat klinkt allemaal simpel (was dat maar zo), misschien erg therapeutisch, maar het zijn slechts woorden die ik heb ;-)
Daar heb ik deskundige hulp bij nodig, omdat ik meervoudig PTSS heb. Ik schreef al: het ligt ook aan de gebeurtenis of gebeurtenissen die je hebt meegemaakt. 
Zijn die traumatisch, dan lijkt me deskundige hulp aan te raden. Een vorm van therapie bijvoorbeeld is EMDR, waar ik enorme resultaten mee boek. Maar ook met Mindfulness.

Ik denk, dat het erg moeilijk is om huidige, nieuwe gebeurtenissen goed te verwerken, als je de oude manier nog niet goed opzij hebt kunnen zetten.

 · Answer

Ik deed 't vroeger ook, alles wegdrukken en hopen dat ik 't vergat. Maar ja, dat werkt helaas niet zo goed op de lange termijn.

Wat ik nu doe, is over de dingen nadenken. Het van alle kanten bekijken, dingen relativeren. Welke fouten heb ik gemaakt? Wat had ik anders kunnen doen? Vat de gemiddelde persoon het wel zo ernstig op als ik nu doe? Was het wel vervelend voor die ander, of denk ik dat alleen maar? Wat kan ik er nu nog aan doen? Als ik dan alle opties na heb gelopen en alle mogelijke dingen heb gedaan, dan is het tijd om te concluderen "wat is gebeurd, is gebeurd en nu is daar niets meer aan te veranderen, dus alles wat ik nu nog doe is herhaling en verspilde energie". Daarna is het klaar voor mij.

Als 't teveel is, niet behapbaar om over na te denken, kun je het eerst een paar dagen van je afzetten (als je zoiets kunt) en er dan pas aandacht aan besteden.

Of je praat erover met iemand, of je gebruikt pen en papier. Beide dingen maken het overzichtelijker voor je.

 · Answer

De gebeurtenissen in het juiste perspectief zien.
 
Ons referentiekader maakt de gebeurtenissen meestal erger dan dat ze in werkelijkheid zijn. Wat extra hulp hierin kan je heel veel brengen.
Het verwerken, het weer in de juiste waarde zien, gaat een stuk makkelijker met bijvoorbeeld cognitieve (gedrags)therapie.

 · Answer

Dit is voor iedereen anders. Dat blijkt wel uit de verschillende reacties.
De grote gemene deler is dat het zinvol is om erover na te denken en het voor jezelf of tegen een ander te verwoorden.

Door het gebeurde te verwoorden kan je het inkaderen, als het ware minder groot en onoverzichtelijk maken. En begrijpen wat er is gebeurd. Dan wordt ook duidelijk wat je nooit zal kunnen begrijpen (Waarom iemand iets heel onvoorstelbaars heeft gedaan bijvoorbeeld).

Door vast te stellen dat je -met de kennis en ervaring van dat moment- juist hebt gehandeld kan je afstappen van schuldgevoel en spijt.

Wanneer je concludeert dat je iets verkeerd, of onhandig hebt gedaan kan je ervan leren, en excuses maken (indien van toepassing). Ook dan kan je het achter je laten, want je weet dat je die fout niet nog een keer zal maken.

Verwerken is volgens mij het proces dat nodig is om een gebeurtenis (ook gevoelsmatig) af te ronden. Om terug te denken zonder spijt of wrok.

De mooie herinneringen bewaar je, de slechte herinneringen gebruik je om van te leren. De kunst is om de (wijze) lessen mee te nemen -zonder de negatieve gevoelens- en verder te gaan met je leven.

Succes!

 · Answer

Wees eerlijk tegen jezelf. Kijk terug en bedenk waarom het vervelend was. Had je iets anders kunnen doen? Wat zou je doen als je dit weer gebeurd? Moet je er nu nog iets mee doen?
Af en toe is het niet erg ergens anders mee bezig te zijn, maar probeer niet van je problemen weg te lopen. De klassieke vraag 'en hoe voel je je daarbij' lijkt stom en onzinnig, maar bedenk bij jezelf waar het gevoel vandaan komt, en of je dit kunt accepteren.

Dit kan al op een heel oppervlakkig niveau. Hij doet stom, ik ben boos. Het was niet mijn schuld, dus sloeg ik hem op zijn muil. Misschien was het handiger om gewoon te zeggen dat hij een lul was om weg te lopen. Ik geef morgen wel een biertje. 
Vaak blijf je ergens mee zitten omdat je het gevoel hebt een oplossing of verklaring te moeten bedenken. Als je voor jezelf weet wat je de volgende keer zou doen ik verwerken vaak makkelijker.

Aan het eind van de dag kan je ook te lang na blijven denken. Als je erover klaar bent en niet los kan laten helpt het vaak om iets actiefs te gaan doen b.v. sport.

 · Answer

Diep gewortelde emotionele problemen verwerk je niet zo makkelijk. Je kan met kracht en doorzettingsvermogen wel veel bereiken of met zachtheid en tederheid. Je bent op de goede weg als je jezelf leert accepteren en niet aldoor wil veranderen om maar de situaties om te kunnen gaan.

Hoe verwerk je mentaal belastende gebeurtenissen?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (13)

Weet jij het beter..?