Even uitgaande van zuiver water, anders krijg je kookpuntverhoging en vriespuntdaling:
Het niet koken bij zelfs meer dan 200 graden is voldoende beantwoord.
Zet je ijs onder zeer hoge druk, dan smelt het.
Zo kun je een stalen draad langzaam door een blok ijs heen trekken, daar waar de draad de hoge druk uitoefent, smelt het ijs tot water, laat de draad door en bevriest weer en zo trekt zich de draad door het ijs.
Dat komt omdat ijs een lagere dichtheid heeft dan water, komt er druk op ijs, dan kan het die druk verminderen door weer in water te veranderen, is de druk weg, dan keert het naar zijn grondtoestand, behorend bij die temperatuur terug.
Een ander bekend proefje is een cilinder vullen met ijs, er een stalen kogeltje boven op leggen en dan een nauw passende zuiger er op en dit geheel in een pers doen.
Na het persen , zit er in de cilinder nog steeds ijs, maar het kogeltje ligt op de bodem, omdat onder druk het ijs even in water veranderde.
Toegevoegd na 11 minuten:
Dit laatste proefje heb ik veel in het hoger (natuurkunde) onderwijs gedemonstreerd en hadden daar een speciaal apparaatje voor, de draad legden we op een stevig blok ijs en hingen weerszijden van de draad er gewichten aan van 5-10 KG, binnen het lesuur was de draad dan door het ijs heen en als de gewichten vielen gaf dat natuurlijk flink kabaal.
Dat soort illustrerende proefjes zie je helaas steeds minder terwijl je ze nooit meer vergeet.
Veel proefjes zou ik terug willen zien in het onderwijs, de soms spannende proefjes die niet altijd helemaal goed gaan zorgen voor hilariteit en je kunt veel theorie aan de praktijk hangen die dan beter begrepen en onthouden blijft.Ook de docent vind de demo's doen vaak leuk, de begeisterung van het vak overbrengen op de leerlingen is erg stimulerend en helpt de docent enthousiast te blijven, maar dat is mijn mening.