Is de subschil van atoom een werkelijke schil of duidt het eerder een eigenschap aan van de schillen? Zo ja, waarom heet het dan toch schil?

Het zijn niet echt schillen. Die benaming is een beetje uit de oude doos, en is ook wel handig om de beginselen van de opbouw van een atoom uit te leggen.
In "werkelijkheid" kun je alleen de kans berekenen dat een elektron zich op een bepaalde plaats bevindt t.o.v. de kern.
Bij de eerste "schil", de s-schil is de kansverdeling bolvormig, met de grootste kansdichtheid op een bepaalde afstand van de kern.
De drie p-schillen hebben kansverdelingen die groot zijn in een soort achtvorm langs de respectievelijk "x, y en z-as", en lijken geheel niet meer op een (bolvormige) schil.
De d-, f- en verdere "schillen" hebben nog grilliger kansverdelingen.
Men spreekt toch van schillen omdat dat (voor een "leek") een simpel uit te leggen beeld is.
Een soort van beeld van die kansverdelingen vind je op
http://www.jbruinink.nl/chemischebinding1.html
(Een paar pagina's naar beneden scrollen.)

Het is geen schil op zich maar een methode om aan te geven hoe de elektronen zich in een schil zo kunnen groeperen dat een voor het atoom gunstige verdeling binnen de schil mogelijk is.
Het is dus een metastabiele verdeling van elektronen die de edelgasconfiguratie het meest nabij komt als dat laatste onmogelijk is.

De elektronen zijn immers in golftoestand om het atoom aanwezig, govenen kunnen elkaar storen, door het benoemen van subschillen krijg je een gekunstelde situatie die er voor zorgt dat de elektronen in fase met elkaar zijn.

Dus moet je subschillen zien als een beeldspraak om een moeilijker onderliggend verband op een bruikbare manier kunt hanteren.

Eigenlijk hetzelfde als met protonen en neutronen die elk uit verschillende quarks bestaan maar die voor de beeldvorming bij chemische reacties niet bijster interessant (of handig) zijn.
Ze gaan pas een rol spelen bij instabiele kernen en het vormen van andere elementen, waarbij ook energie (wo alfa- , beta- en gammastralen) vrij komt.

Ik sluit me helemaal aan bij de uitleg van Reddie. De verschillende schillen vertegenwoordigen verschillende energieniveau's die een elektron kan aannemen en daar is het een soort codewoord voor geworden. Maar nu de term subschil. Het geval wil, dat er binnen één zo'n energieniveau twee, maar nooit meer dan twee elekronen aanwezig kunnen zijn. De één heeft dan een spin parallel aan de kern, en de ander antiparallel (de spin is een soort impulsmoment, dus asdraaiing, maar dan gequantiseerd). Maar een antiparallel elektron heeft een net iets lager energieniveau dan een parallel. Vandaar dat men spreekt over sub-energieniveau's, of in jargon: subschillen.