Waarom is iedereen zo bang voor radioaktief kernafval onder de grond?

Het uranium in de grond is zeer dun verdeeld. Per liter grond heb je dus heel weinig straling.

Radioactief afval is veel geconcentreerder. Per liter geeft dat dus heel veel straling. Door die hoge hoeveelheid straling wordt het ook nog eens veel heter dan natuurlijk uranium. Dat versnelt de corrosie van de vaten waarin het afval zit, en als er water bij zou komen, zou dat een prachtvolle stoomexplosie opleveren - niet fijn, als vaten radioactief afval zich middenin zo'n explosie bevinden.

Natuurlijk uranium zit stevig vast in uraniumerts, dat weer stevig vastzit in rotslagen die daar al eeuwen onaangeroerd liggen. Daar komt echt niets van los.

Radioactief afval wordt neergelegd in door de mens gegraven holtes. Daarvan is dus allerminst zeker dat ze de komende eeuwen zo rustig blijven liggen als we willen. Er kan water bijkomen - lees hierboven over corrosie en stoomexplosies.

Toegevoegd na 2 minuten:
Wat ik me daarom afvraag: waarom zouden we die paar kuub - want zo gek veel is het niet - niet naar de Sahara kunnen brengen? Daar kunnen we het veilig bovengronds opslaan. Een cordon UN-bewakers eromheen en terroristen hebben geen kans. Geen vocht, geen lekkage, geen mens of plant die last heeft van de straling.

Mochten de vaten onverhoopt toch niet de levensduur van een paar eeuwen hebben die ze zouden moeten hebben, dan kunnen we dat a) direct zien en b) er makkelijk iets aan doen. Als we de vaten diep onder de grond verstoppen, zijn zowel a) als b) onmogelijk.

In ruil voor een flinke dot ontwikkelingshulp zullen de Saharalanden best bereid zijn een vierkante kilometer woestijn te verhuren. Zo wordt werkelijk iedereen er beter van.

Het komt door het grondwater, dat wordt ook besmet en dat drinken we liever niet... Dus totaal geen radio-actief materiaal bij mij in de tuin, vanwege de grondwater-besmetting

leuk idee, maar waarom in de Sahara? Nederland is groot genoeg voor een paar kuub grond. tenslotte is het beter te beveiligen in eigen land. jammer dat alle Nederlandertjes het er zwaar mee zullen hebben, maar dan is er weer wat te zeuren. Gelukkig zijn er ook plenty goede kanten aan radioactieve stoffen, zoals een positronemissietomografie.

Op de foto staat een fietsje die overgebleven is uit Hiroshima:
"In het Hiroshima Peace Memorial Museum werd er voor ons een presentatie gegeven door Yamaoka San. Zij is een van de weinige overlevenden. Ze vertelde over deze afschuwelijke dag, en hoe deze dag haar tot op de dag van vandaag beïnvloed heeft en achtervolgd. Ze vertelde ons over hoe de stad door de explosie van de bom geheel werd verwoest. En hoe enkele minuten na de explosie er dikke regendruppels op de stad vielen, zwart van de as en rook en zwaar radioactief besmet. Ze vertelde hoe ze haar familie is verloren, over haar persoonlijk verdriet in haar leven, haar vele operaties, over het verdriet en alcoholisme bij de nabestaanden..." Aldus Koen, zie bron.