is het mogelijk dat de formule voor tijddilatatie niet helemaal juist is?

Als een wetenschappelijke proef ( en daar mogen we toch wel van spreken,) over en over en nog eens over wordt gedaan, en het resultaat is steeds hetzelfde, mag je toch aannemen dat wat aangetoond werd, juist is.
Natuurlijk is de mogelijkheid, dat men uitgaat van een foutieve aanname nooit helemaal uit te sluiten, maar ik denk niet, dat dat hier het geval is.

Ik vermoed dat je een paar dingen door elkaar haalt in je vraag.

De deeltjes die - wellicht - sneller dan het licht gingen, waren neutrino's, geen muonen.

Dat die neutrino's sneller dan het licht gingen, heeft niets met tijddilatatie te maken. Dat is gewoon een kwestie van meten hoe groot de afstand is, en hoeveel tijd de deeltjes nodig hebben om die afstand te overbruggen. Gewoon v=x/t dus - tijddilatatie is hier niet van belang.

De muonen die je noemt, zijn heel instabiel. Ze ontstaan in de bovenste lagen van de atmosfeer, waar kosmische straling op de atmosfeer botst. Vanaf daar reizen ze naar de aarde. Normaal gesproken zouden ze al uit elkaar zijn gevallen voordat ze het aardoppervlak zouden hebben bereikt, omdat ze zo enorm instabiel zijn. Maar toch bereiken ze het aardoppervlak - dat komt doordat hun tijd langzamer verloopt dan de onze, vanwege hun enorme snelheid. Dat is tijddilatatie.

--

Dan je vraag of de formule voor tijddilatatie misschien onjuist is.

Dat zou natuurlijk kunnen - net als alle andere dingen die we denken te weten, zouden we er toch naast kunnen zitten. Totale zekerheid dat je het goed hebt, bestaat niet.

Aan de andere kant - de formule voor tijddilatatie volgt uit het feit dat de lichtsnelheid constant is, voor iedere waarnemer; het maakt daarbij niet uit hoe snel de waarnemer beweegt ten opzichte van de lichtbron, of hoe snel de lichtbron beweegt ten opzichte van de waarnemer.

Het feit DAT de lichtsnelheid constant is voor iedere waarnemer, volgt uit de formules van Maxwell. Die formules beschrijven elektromagnetische velden. De formules, inclusief alle voorspellingen van die formules, blijken haarfijn te kloppen. Dat geeft vertrouwen.

Het feit dat de lichtsnelheid constant is voor iedere waarnemer is ook experimenteel bevestigd. Zo nauwkeurig als we maar kunnen meten, telkens blijkt dat de lichtsnelheid constant is.

En enkel uit die constantheid van de lichtsnelheid volgt de tijddilatatie. Onontkoombaar - tenzij we toch iets over het hoofd zien, natuurlijk.

Maar ook die tijddilatatie is gemeten. Met atoomklokken aan boord van vliegtuigen. Met atoomklokken aan boord van satellieten - de klokken van GPS-satellieten moeten voor dit effect worden gecorrigeerd, anders werkt het systeem niet.

Ook gebeurtenissen bij sterke zwaartekrachtvelden in de ruimte bevestigen de tijddilatatie - er is een verband tussen zwaartekracht en tijd, vandaar.

En de levensduur van muonen, ook die voldoet precies aan de formule.

Ik denk dat Cryofiel veel weet. Toch ben ik niet eens. Wat me in de formule niet aanstaat is het volgende: In de Nederlandse WikiPedia wordt gesteld dat de waarnemer over een afstand v x delta-t is opgeschoven. Deze delta-t is gelijk aan (2 x D)/c. Maar de waarnemer is niet 2 x D opgeschoven maar v x delta-t.

Een tweede wat me tegenstaat is dat de tekening enorm veel lijkt op de proef van Foucault voor het meten van de snelheid van het licht. Ook zet dit me aan het denken omdat bij die proef een "bewegende waarnemer" was nl. het roterende spiegeltje. Dan is het raar dat Foucault (of zijn valideurs) geen delta-t opmerkt.

Naar mijn beste weten is het experiment bij de CERN het eerste meet-experiment om de relativiteit theorie te toetsen.