Kun je ook kennis opdoen als je gewetensvragen beantwoord?

Ja. Je geeft zelf al een perfect antwoord :-)

Zelfkennis

Ja, maar dat vereist wel kennis van het verleden, die over gevoel en bezinning gaan. (Bezinning doel ik mee te zeggen; Waar de antwoorder bedreven is in geweest)

Want bv. de vraag; Wat doe ik hier? Heeft zeker een oorzaak, en wat is die?

-Waarmee ben ik mee bezig? Ik werd niet gestopt, wel zover gedreven tot deze gewetensvraag werd gesteld. En wat houdt die gedrevenheid in?

Het kan, maar het kan maar over één soort kennis gaan, en dat is zelfkennis.

Ironisch is wel, dat met intentie geen bewust zijn komt, en zonder juist wel. Want uit geloof komt intenties, en het vragen, doet dan al vermoeden, en door vermoeden verblijd men zichzelf door de uitkomst, want de uitkomst is dan, en misschien niet in geheel, naar verwachting. Dus in hoeverre is er dan kennis opgedaan? Als je het toch al verwacht.

Eén les; Echte wijsheid, verkrijg je door leed, verdriet, nood en gebrek. Want diegene die alles weet, heeft al het leed.

Voor het beste resultaat van kennis uit gewetensvragen moet het niet aanjezelf zijn gesteld, maar een ander die de vraag stelt aan jou.

En aan die vragen kom je door niet van jezelf te getuigen wie je ben, om zo het moeilijker te maken dat andere je kunnen doorgronden, want niet uit wijsheid zullen ze vragen.