Spinnenvrees/bang voor muizen

De enige angst voor een dier die een mens instinctief lijkt te hebben, is de angst voor slangen. Kinderen die nog nooit eerder een slang zagen, deinzen achteruit, als ze de eerste keer een slang zien.
Angsten voor andere dieren, en dan vooral voor snelle kruipers (muizen, spinnen, torren, kakkerlakken), is aangeleerd, of gebaseerd op een traumatische ervaring (honden, katten) in de vroege jeugd, waarbij door de aanwezige volwassenen niet adequaat gereageerd is.
Als een ouder bang is voor spinnen, zal een kind niet gauw een spin over zijn/haar handje laten lopen om hem eens grondig van dichtbij te bekijken : mamma of pappa, die alles weten en nooit bang zijn tenzij iets echt heel gevaarlijk is, slaan zo'n gevaarlijk dier plat, en dus is het eng en gevaarlijk.
Als een kind schrikt van een op schoot springende kat of ruw omgegooid wordt door een te onstuimige hond, is het de taak van de ouder de kennismaking met het dier in normaal vaarwater te leiden, en niet de angst te bevestigen, en het dier extra-eng te maken.

Een van de theorieën voor arachnofobia dat mensen de kriebels krijgen van spinnen en (sommige) insecten omdat zij de snelle bewegingen van de vele poten niet individueel kunnen volgen. Ook de gewoonte van sommige spinnen om zich razendsnel langs een draad te laten zakken draagt bij aan het gevoel van "snelheid".

Vanuit oerinstinct zijn deze bewegingen, die je niet kunt volgen ‘gevaarlijk’ te noemen. Dat is de reden dat nog steeds veel mensen bang zijn voor spinnen.

Ditzelfde geldt ook voor muizen en andere 'snelle' beesten.

Zie ook eerder gestelde vraag:


http://www.goeievraag.nl/vraag/27-jarige-stoere-kerel-bang.62019

In je hersenen heb je een deel zitten dat de amygdala heet. Ons stukje hersenen ge-erft van reptielen.

Visuele informatie wordt hier sneller verwerkt dan in je frontale cortex. Voordat jij ervan bewust bent dat je bv. een gezicht hebt gezien weet je lichaam dat al. Een van de dingen waarvoor dat handig is, is het vergelijken van het binnenkomende visuele gegevens met levensbedriegende situaties. Als hij iets vind, "mhh 8-poter, klein.. bingo!!" dan volgt er een vlucht of vecht stimulans. Bv, hart gaat sneller kloppen, adrenaline wordt rond gepompt, ect.

Dit is niet handig voor dieren op de lange termijn. Als konijnen dat continue deden sterven ze snel uit. Ze vallen roofdieren aan of durven hun hol niet uit te komen.

Daarom kan de cortex na veel ervaring een 'bedreigingsadvies' geven. "Ja, hallo dit is de 3e tak vandaag.. geen slang!!" Waardoor de thalamus in somminge gevallen de cortex eerder inschakeld. Dit leer je het beste als kind. Als je het dan niet meekrijgt, moet je het vaak, lang en extreem ervaren er vanaf te komen, angsttherapie. Hier zie je ook dat als mensen bv na de initiele angstpiek over zijn, de eerste 10 seconden, dat het daarna mee valt. De amygdala is dan klaar en dan pas gaat cortex zijn werk doen.

Heel veel informatie die wij vooral in onze jeugd binnen krijgen wordt opgeslagen in onze hersenen.
De goede en de slechte, hiervan moeten we leren waar we wel of niet bang voor hoeven te wezen.
Zeker in de eerste 10 jaar van ons leven zijn we uitermate gevoelig voor zaken waar we erg van schrikken.
Vooral voor onverwachte bewegingen van dieren, b.v. spinnen, als klein kind weten we nog niet dat ze niet gevaarlijk kunnen zijn, maar als een spin plotseling ergens uit kruipt, of hij kriebelt tussen de kleren, kan de schrik hierdoor zo heftig zijn, dat we soms pas velen jaren later en spinnen fobie kunnen krijgen.
De fobie zelf slaat echt nergens op, maar de angst is er niet minder om en kan je hele leven soms bij je blijven.
Juist door onze intelligentie ontstaat deze angst, de eerste beelden over spinnen komen alsmaar terug als een film en telkens weer wordt de oude ervaring heftiger, we blazen het als het ware steeds verder op, tot volkomen buiten proportie´s.
Een hond is aanzienlijk minder intelligent, hierdoor zal zijn brein er totaal anders mee om gaan, ook hij kan van een spin schrikken, maar bijt hem daarna dood, of loopt weg, toch kunnen ook honden wel een angst voor iets krijgen , waar ze een heel leven lang last van zullen hebben, dus ook een soort fobie, maar niet van een spinnetje, wel van een schop van de postbode.
Bij dieren komen er zeker wel biologische verklaringen voor die aangeboren kunnen zijn, of door kennis overdracht.
b.v. de olifant en de muis.

Volgens de leertheorie is angst aangeleerd. Net zoals Pavlov een hond kon laten kwijlen bij het horen van een belletje door telkens voedsel en een beltoon toe te dienen, kan jij angst voor een bepaald object (dier, mens, ding) aanleren.

Anderzijds zijn er bepaalde prikkels die door de evolutie 'geschikt' gemaakt zijn om angst op te wekken. In de oertijd is het wellicht veel voorgekomen dat iemand gebeten werd door een spin of slang en daardoor ziek werd of zelfs stierf. Mensen die angstig waren voor spinnen of slangen hadden daardoor betere overlevingskansen zodat de eigenschap 'angst voor spinnen' ingebakken werd in ons genetisch materiaal.