In hoeverre is DNA zelf de bron van zijn activiteit?

Question

DNA is als het ware de software van een cel. Maar in hoeverre is het dna afhankelijk van opdrachten die buiten hem liggen en in hoeverre kan hij echt zelf activiteiten initieren? Of is de hele proces van een cel een aaneenschakeling van activiteiten die eens in gang gezet elkaar opvolgen?

 · Accepted Answer

Voor hoe centraal DNA voor het leven is, doet het verrassend weinig. DNA kan opkrullen of ontkrullen, en als een rits open gaan zodat de genen afgelezen kunnen worden.

Door temperatuur of andere fysische processen kan DNA vouwen of ontvouwen, waardoor het beschikbaar wordt. Hierbij is het gehalte aan cysteine en guanine t.o.v. thymine en adenine van belang. Echter in grotere mate wordt de activiteit geregeld door enzymen en transcriptie-factoren. Speciale enzymen kunnen DNA-strengen methyleren om genen te activeren. Ook zijn er enzymen die histonen (de eiwitten waar DNA omheen gevouwen is) kunnen acetyleren, om de activiteit te verminderen.

Eigenlijk klopt je derde punt wel redelijk. Bij een levensvorm is het onjuist om het DNA los van de cel te zijn, aangezien de cel het DNA in grote mate reguleert. Alleen is het niet zo deterministisch als jij stelt. Een cel reageert op invloeden van buitenaf en activeert dan genen binnen het DNA als reactie.

De activiteit van DNA is dus afhankelijk van de sequentie in het DNA en de processen van buiten die het DNA reguleren.

 · Answer

Stukjes DNA (genen) kunnen "aan" en "uit" gezet worden. Deels gebeurt dat door processen die vanuit het DNA zélf worden geïnitieerd en deels door van buiten komende prikkels.
Het is zeker niet zo dat de situatie is zoals je in je laatste zin beschrijft: er wordt iets gestart en vanaf dat moment is de verdere gang van zaken onherroepelijk (ook al zal dat voor SOMMIGE processen wél zo zijn).

In hoeverre is DNA zelf de bron van zijn activiteit?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (1)

Weet jij het beter..?