Zijn het de stamcellen die beschadigt raken door uv-stralen die zorgen voor een verouderde huid? Of zijn het andere cellen?

Maar wat voor cellen zorgen dan voor de aanmaak van dermiscellen? En ik mag dus aannemen dat die aanmaakcellen niet door uv licht wordt beschadigd? Met als gevolg dat de permanente veroudering van de huid nooit door uv stralen kan worden veroorzaakt?? Maar door iets anders? Misschien door de te korte telomeren van de aanmaakcellen waardoor deze afsterven?? En welke stoffen zijn dat die je gebruikt in je laatste zin?

UIteraard zijn de dermiscellen, net zoals alle andere cellen in ons lichaam, afkomstig van stamcellen (of beter gezegd: van één cel, maar dat weet je al) Maar de cellen in de dermis zijn géén stamcellen meer. Het is een volledig gedifferentieerde cellijn die niet meer in staat is om andere soorten cellen te doen ontstaan. Als je je dermis verliest, dan is het over en uit, weg is weg. Alleen met een huidtransplantatie of door stamcellen van elders uit je lichaam te gebruiken kan je de schade herstellen. De dermiscellen vermenigvuldigen zich met een bepaalde ritme, en "duwen" de huid omhoog. De buitenste laag sterft af en droogt uit, en zo ontstaat de hoornlaag van je huid: het zichtbare van je huid.
Als je huid blootgesteld wordt aan UV straling, dan ontstaat er schade, zoals ik uitlegde. Twee soorten schade:
- Indirecte, chemische schade aan de cellen: door UV-straling worden collageen, andere eiwitten en lipiden aangetast. Hierdoor verliezen de eiwitten en lipiden hun functionaliteit en lopen de cellen schade op waardoor deze sneller afsterven dan het de bedoeling is. Als een cel afsterft (waar dan ook in je lichaam) komen stoffen vrij zoals vrije radicalen, enzymen, histamine, enz. die normaal gesproken veilig opgeborgd zitten in de levende cel en geen schade veroorzaken in hun omgeving. Dit is een natuurlijk proces, en onder normale omstandigheden is je lichaam prima in staat om deze schadelijke stoffen snel af te voeren en onschadelijk te maken. Maar als dit proces te snel gaat, dan hopen deze stoffen zich op, en kan onherstelbare schade ontstaan, ook aan de DNA van de cellen die de schade moeten repareren, en voor vervanging van de afgestorven cellen moeten zorgen.
- Schade aan de DNA: UV straling van bepaalde golflengte (tussen 200 en 400 nm) kan directe schade aan je DNA toebrengen. UV-B veroorzaakt directe, rechtstreekse schade door de cytosine en thymine met elkaar te verbinden. UV-A zorgt voor de vorming van grote hoeveelheden vrije radicalen die de DNA aantasten (net zoals met eiwitten en lipiden gebeurt) Ik kom ruimte tekort, dus zie verder in de volgende reactie...

Wat ik tot nu omschrijf is een natuurlijk proces, maar het probleem is dat als de schade aan je huid en de cellen versneld wordt door een teveel aan UV-straling, je huid niet de tijd krijgt om de schade te herstellen. De dermiscellen moeten zich veel sneller vermenigvuldigen, krijgen geen tijd om de DNA fouten te repareren die zich dan opstapelen, en op den duur kan ook een fatale fout ontstaan die in het ultieme geval tot kanker leidt.
Ook de steeds korter wordend telomeren vanwege de vele divisies van de cellen zorgen voor problemen.
Maar goed, lang voordat het zo ver komt, is de structuur van je huid naar de haaien, en oogt deze oud, gerimpeld, inelastisch en doof, zoals je vaak zit bij mensen die veel buiten werken zonder zonbescherming. Het mechanisme dat je huid heeft bedacht om zichzelf te beschermen is de aanmaak van melamine, die UV-straling specifiek absorbeert en de schade beperkt.
Melamine zorgt voor bruine huid, maar is in feite niets anders dan een verdedigingsmechanisme tegen een agressie van buitenaf.
Vandaar ook dat eskimo's, scandinaviërs, enz. een veel lichtere huid hebben en veel sneller verbranden dan volkeren die in de Tropen zijn geëvolueerd. Simpelweg omdat de evolutie heeft gezorgd voor een natuurlijke grotere hoeveelheid van melamine in de huid, en dat vertaalt zich in een donkere huidskleur.