Is geen kinderen willen/wensen, niet de oerdrang voelen om voort te planten, een afwijking?

Een afwijking is dit niet, u denkt erover na en dat op zich is al de oerdrang naar...
Bij u, of jullie, is het meer een beredeneerde en bewuste keuze en dat is helemaal iets anders en dat niemand u kwalijk nemen.
Elk heeft de vrijheid om keuzes te maken.
Ik vind dit een zeer goede vraag.

Voort willen planten is een oerdrang, denk dat dat klopt. Alleen leven we niet meer in de oertijd en is drang tot voortplanting overbodig geworden. Mensen veranderen, zeker vanaf de oertijd tot anno 2012. Het niet willen/wensen van het hebben van kinderen is tegenwoordig eerder een onbewuste of bewuste keuze, zeker geen afwijking.

Toegevoegd na 2 dagen:
Vaak vinden andere mensen het een afwijking als je geen kinderen wilt. Je moet gewoon je hart volgen of je wel ogf geen kinderen wilt, oerdrang of afwijking...je hoeft geen verantwoording af te leggen over het hebben van wel of geen kinderen. Veel mensen oordelen altijd over anderen. Je doet het toch nooit goed bij iedereen. En dat hoeft ook niet. Je moet je eigen gevoel volgen en er alleen samen met je partner over uit komen.

Er is geen natuurlijke drang tot voortplanting, dat is een idee fixe. De drang tot voortplanting is een cultureel fenomeen. Ik denk dat het vooral te maken heeft met onze grote neiging tot imitatie en ons vermogen verder in de toekomst te kijken. Ook hebben mensen kennis van de lange termijngevolgen van hun gedrag. Wij weten dat als we seks hebben in een vruchtbare periode dat er 9 maanden later een baby verwacht kan worden en dat dan de babykamer in orde moet zijn.

Dieren met slechts oerdrang hebben dat soort lange termijngedachten nauwelijks, waarschijnlijk hebben olifanten en hogere primaten wel een aangeleerd idee van de jaarlijkse cycli en waar ze dan moeten zijn voor water en voedsel. Aan geboorteplanning doen ze echter helemaal niet.

De natuurlijke drang is bijvoorbeeld een drang tot het uitvoeren van seksueel gedrag, of dat een moeder de baby oppakt en bij zich draagt, de borst geeft en dergelijke. Dat zijn allemaal eigenlijk losstaande blokjes die goed op elkaar aansluiten dankzij natuurlijke selectie.

Jouw afwijking is eigenlijk meer een culturele afwijking (geen behoefte aan imitatie van de ouders en 'peer group'), of gewoon rationeel gedrag met rationele afwegingen.' Tegennatuurlijk' gedrag is als je helemaal geen seksueel gedrag zou vertonen of seksuele gevoelens zou hebben. Dat is een afwijking van het normale seksuele patroon.Tegennatuurlijk gedrag is eigenlijk ook natuurlijk gedrag, maar sterk afwijkend van het normale patroon. Op zich hoort dat bij natuurlijke variatie.

Het niet voelen van voortplantingsdrang maar wel meedoen aan de sekuele driften zal wel iets van alle tijden zijn. Alleen werd je dan vroeger toch 'beloond' met een kind als je seks had.

Ook in de dierenwereld heb je moederdieren die hun jongen doodbijten als ze geboren worden, waarbij het bescherm- en verzorginstinct dus kennelijk niet aanwezig is.

Nu kun je er inderdaad voor kiezen om geen kinderen te krijgen als je ze niet wil, en wel mee te doen aan het spel. Als er al een erfelijk trekje zit aan geen voortplantingsdrang hebben, dan sterft dat nu dus uit, door de wijde beschikbaarheid van voorbehoedmiddelen.

Is geen kinderen willen een afwijking?

Tja, wat is een afwijking? :

- abnormale trek in het gevoelsleven (psychisch) en/of
- lichaamsgebrek (lichamelijk, vaak aangeboren/erfelijk)

Tja, wat is abnormaal?

- behorend tot een grote minderheid en/of
- niet de (hoogste) norm aanhangend (soms een minderheid)

Etc.

Bovenstaande logica volgend zou je kunnen concluderen dat het een afwijking is. Want mijn vermoeden is dat de meeste vrouwen wel kinderen willen.
Maar misschien bedoel je meer of die afwijking ook ziekelijk is of een foutje van de natuur (psychisch of lichamelijk)?

Gelijk anderen menen, denk ik ook dat een oerdrang tot voortplanting niet zozeer aanwezig is. Maar wel het willen van kinderen. Toch zie ik dat niet alléén als cultuurbepaald.
Ik vermoed dat het willen van wat de mens wilt toch ook echt uit hemzelf komt, en niet alleen een 'modeverschijnsel' is.
De mens heeft niet alleen het vermogen om in de toekomst te kijken, maar kan zich ten diepste bewust worden waaruit hij voortkomt. Het vertrouwen en de geborgenheid van het nest en zijn positieve invloeden kunnen een mens extra stimuleren om datzelfde vertrouwde gevoel terug te krijgen.
En die goede 'nestgeur' is in de kiem ook in de oertijd (en bij dieren) al aanwezig maar het vermogen om daar je handelen bewust op af te stemmen (door te laten bepalen) is pas bij de mens ontwikkeld.
En juist in de ontwikkeling van dit vermogen van de mens om een goede hechting aan ouders en familie etc. te krijgen en de waardering daarvan kunnen problemen opleveren (door wat voor reden dan ook). Met een eventuele afwijking van dien. Men wil dan geen kinderen meer, wat niet afkomstig is van een bewuste wel overwogen keuze, maar misschien wel een onbewuste 'keuze'!

Bovenstaande visie is natuurlijk een mogelijkheid voor bepaalde gevallen. Ik wil daarmee niet uitsluiten dat andere oorzaken en visies niet kunnen.

Toegevoegd na 12 uur:
Volledigheidshalve verdient misschien nog even de celibatair levenden God gewijden en anderen zoals bijvoorbeeld de boeddhisten de aandacht. Vooropgesteld vermoed ik dat zij vaak wel een keuze hebben moeten maken en dus wel het gevoel van kinderen willen kennen.
Maar toch moet niet uitgesloten worden dat bij de zeer jong geroepenen het verlangen naar God en/of een spiritueel leven, het willen hebben van kinderen eigenlijk nooit een rol heeft gespeeld.
En misschien speelt dat bij anderen op dezelfde wijze wel een rol zonder daarbij een ander ontwikkeld verlangen (bijv. religieus leven) te hebben.

In de evolutie zijn alle takken waarbij geen drang tot voorplanten is uitgestorven. Dat is logica. Het wel of niet hebben van die drang is geen afwijking, maar niet meer dan een gegeven. Het bewust kiezen om geen kinderen te nemen heeft daar verder niets mee te maken omdat deze keuzes vaak vanuit carriere of een soort vrijheidsperspectief worden genomen.

Evolutionair gezien is er geen oerdrang om je voort te planten; er is wel een oerdrang om sex te hebben. Dieren hebben er geen benul van dat sex en voorplanting met elkaar te maken hebben. Ze voldoen gewoon aan hun instinct om te paren. Wij als mens hebben natuurlijk dezelfde oerdriften maar houden wij rekening met de mogelijke gevolgen. Vóór de anticonceptietijd onthielden veel mensen zich periodiek van sex vanwege sociale of religieuze belemmeringen en voor velen geldt dat nog steeds, maar voor anderen hoeft dat niet meer en bedrijft men ook sex gewoon omdat de natuur het met reden een plezierige bezigheid heeft gemaakt.
Nu je vraag. Die zou dus eigenlijk moeten luiden: is de afwezigheid van de oerdrang om sex te hebben een afwijking ? Het antwoord daarop zou dus ja moeten zijn. Het zou kunnen wijzen op hormonale of psychische stoornissen, maar daar kunnen meelezende medici beter over oordelen dan ik.

Volgens mij is het geen afwijking, anno 2012 is het waarschijnlijk óf een principekwestie, of een ik-heb-geen-andere-keus kwestie: ik heb al genoeg kinderen, ik wil geen kinderen (maar ik vind ze wel leuk, als ze savonds weer naar huis gaan) óf ik kán geen kinderen krijgen, of het lukt me "gewoon" niet, of het lukt me wel, maar de situatie zit me tegen...

Kortom: er zijn zoveel redenen om geen (of méér) kinderen te krijgen!

Ik heb zelf 3 kinderen en met alle liefde van de wereld zou ik er nog 2, of 3 willen, maar het kost geld allemaal. En dat heb ik niet, en dus heb ik geen andere keus dan de pil te slikken en voorzichtig te zijn. En als single moeder vind ik het gewoon teveel. Maar kan me ook voorstellen dat vrouwen in een relatie het ook genoeg vinden, of dat zelfs de dokter zegt: "sorry mevrouw, maar u bent zó vruchtbaar, dat we u moeten laten helpen...", en daar zit je dan, me je kinderwens en het wordt niet ge-adviseerd...

Ik kan me best voorstellen dat er vrouwen zijn die zeggen: "Heel leuk kinderen, maar ik stel mezelf niet voor als moeder. Erg gezellig, maar als ze bij mij zijn geweest gaan ze toch mooi mee terug naar huis met paps en mams."
Of..
"Ik vind dat ik een leuk leven heb, ik verdien genoeg geld, ik heb een leuk huis en ik reis veel, ga op mooie vakanties, ik kan doen en laten wat ik wil, en als ik kinderen heb is die vrijheid weg (of veel minder) en dat wil ik niet opgeven voor een kinderwens"
...

Maar er zijn ook vrouwen, en heren die hun uiterste best doen om één kind te krijgen en als dat hen niet lukt zijn ze niet bewust kinderloos, maar ongewenst kinderloos, want ze hadden die wens wel.

Maar wat dacht je van die vrouwen die wel een kind hebben gehad, maar die hebben laten adopteren, en daarna nooit meer zwanger zijn geworden? Die hebben dat ook bewust gedaan, maar niet geheel onbewust zijn ze kinderloos gebleven.

En dan denk ik ook aan alle dames die een abortus hebben laten "plegen". Daar zijn honderden redenen voor en soms willen ze daarna nooit meer kinderen krijgen.

Of de moeders die wel zwanger zijn geraakt, een miskraam krijgen, of een doodgeboren kindje ter wereld brengen... en daarna besluiten dat ze het nog eens proberen, en steeds weer gaat het mis. Ja, dan durf je óf niet meer, of je wens is zo sterk dat je wel wilt, maar het lukt gewoon niet.

ER zijn zoveel redenen, en nee, je kan het geen afwijking noemen, je noemt het een REDEN HEBBEN. Maar nooit een afwijking!

Ik vind het heel normaal als je als vrouw géén kinderwens hebt. Oerinstinkten zijn inmiddels vaak verdwenen, we zijn namelijk mensen met ratio en hoeven niet meer naar ons oerinstinct te luisteren, zover dat nog ergens aanwezig is.
Sommige vrouwen weten al van jongs af aan dat ze graag kinderen willen. Bij anderen ontstaat de kinderwens pas op latere leeftijd en er zijn genoeg vrouwen die helemaal geen kinderwens hebben.
Vooral op dit laatste heerst vaak toch een taboe, daar wordt niet over gepraat.

In hoeverre je daar als vrouw last van hebt, is afhankelijk wat je daar zelf van vindt en wat de invloed van jouw omgeving is. Veel vrouwen hebben ergens toch een soort 'slecht geweten' en 'twijfelen of ze wel normaal zijn'.
Komt vaak door de omgeving maar kan ook het gevoel van normen en waarden zijn die je van thuis uit meegekregen hebt.

Zelf heb ik als kind al gezegd; "No way, voor mij niet!"
Ik begreep niet hoe moeders zo'n schreeuwend kind wilden hebben. Het deed me echt niets. Ik kon me heel lang niet voorstellen waarom een baby altijd vastgehouden moest worden door elke vrouw (zo lijkt dat dan). Ik had er echt niets mee!!
Toen ik eenmaal gesettelt was, kreeg ik ineens toch die drang, zo uit het niets! Ik was 35 toen en mijn man en ik gingen er meteen voor. Ik was meteen zwanger toen ik mijn spiraaltje had laten verwijderen en helaas ging de zwangerschap mis en dit gebeurde nog 2 keer. Toen ik alles van me afgezet had en toen met pijn in mijn hart geaccepteeerd had dat het voor mij niet weggelegd was, bleek ik na 'een gevoel' ineens al 3 maanden heen te zijn.
12 dagen voor mijn 41ste werd ik alsnog moeder van een heerlijke gezonde knul !
Ik, baby haatster vanaf mijn kindheid, kan het me nu niet meer voorstellen zonder kind, die inmiddels volgend jaar al weer examen havo doet. Ik blijk een perfect moeder te zijn aan mijn omgeving te beoordelen, heb er totaal geen moeite mee gehad. Misschien moest ik er ouder voor zijn, wie zal het zeggen. Feit is dat dus ook bij mij ergens dit instinct aanwezig was. Ik had dat echt nooooit kunnen voorstellen.
Het is dus echt niet abnormaal dat er vrouwen zijn die er niet aan moeten denken. Ik was zelf één van de velen.

interessant uitgangspunt. Jouw tweede hypothese zou betekenen dat mensen bv. aanvoelen dat de wereld overbevolkt is, en dat de drang om zich voort te planten hierdoor afneemt… Een zelfregulerend mechanisme van de natuur m.a.w.
De drang om zich voort te planten zit in elk "soort" en heeft uiteraard als bedoeling om de soort te behouden. Jouw vraag situeert zich denk ik vooral in het moderne Westen. Waarmee ik zeker niet wil zeggen dat in andere werelddelen de kinderwens algemeen is, maar in andere werelddelen hebben kinderen vaak een andere functie dan hier.
Volgens mij is in het Westen de voortplantingdrang niet afgenomen, maar gaat het toch meer om het maken van een bewuste keuze. Soms omdat het leven zonder kinderen als eenvoudiger wordt beschouwd (men wil dingen doen zonder rekening te houden met een zorgbehoevend nageslacht) Mede versterkt door de druk die er heerst om kinderen maximale kansen te geven met goede scholen, talenten die moeten worden ontwikkeld etc (veel kinderen vertonen stress omdat hun ouders hen teveel "stimuleren").
Maar er zijn misschien ook wel andere factoren. Het leven is niet meer zo rechtlijnig als vroeger, een aantal zekerheden zijn er niet meer (bv. vaste contract bij een werkgever waar je van je 20 tot je 65 aan de slag kan en dan een gouden horloge krijgt als dank). In armere landen is men gewend om in onzekere tijden kinderen te verwekken en ze naar best vermogen op te voeden. Soms heeft men ook geen andere keuze : niet overal zijn voorbehoedsmiddelen zo beschikbaar als bij ons.
Ik vermoed dat dit bij velen ook een rol speelt : de onzekerheid of men de kinderen dat kan geven wat men vindt dat een kind moet hebben om op een goede manier op de groeien. En dan kom je wel in de buurt van je tweede hypothese, niet vanuit een natuurlijke impuls om de wereld niet verder te overbevolken, maar vanuit de zorg over de toekomst. En misschien heeft dit wel - onbewust - een invloed op de voortplantingsdrang. Of deze onzekerheid de kinderwens structureel de kop indrukt is een andere kwestie.

Gek genoeg heeft de keus niets te maken met je oerdrift.
Ik leg uit, tenminste ik probeer het.
Even voor de duidelijkheid, het heeft helemaal niets te maken met het hebben van een afwijking of niet.
Bewust maakt u een keuze, dit kunnen bijvoorbeeld morele, politieke, of financiele redenen zijn, maakt niet uit.
Geleid door deze beslissing bepaalt u om aan anticonceptie te doen.

Nu je driften, de sexuele.
Iets in jou wil een bepaalde sexuele bevrediging, dat is iets dat is je niet bijgebracht maar komt vanzelf.
Deze behoefte onstaat al bij het geslachtsrijp worden, men wordt nieuwgierig, gaat experimenteren etc.
Dat is iets dat is niet aangeleerd maar onstaat uit dezelfde oerdriften.
Sex en de wil tot het hebben van sex komt uit de zelfde drift tot voortplanting.
Dat wij het hebben gecreëerd tot een inspannende ontspanning, dat staat er helemaal los van.

Toegevoegd na 4 minuten:
En neen, u vertoont door deze keuze geen afwijkend gedrag.
Het is een keus, een keus die veelal door twee mensen gemaakt wordt en ook door beiden gerespecteerd dient te worden.