Als iemand overlijd, is het dan nog een mens? Zo ja, wanneer is het geen mens meer dan?
Dus vanaf wanneer kun je van een lichaam zeggen dat het geen mens meer is?
Vanuit gaand dat het begraven wordt, dan verteerd het langzaam. Op een gegeven moment blijven er alleen maar botten over, dat is geen mens meer. Daar ben je het wel mee eens. Maar waar zit die omschakeling?
Of is het meer op het moment dat je een mens niet meer herkent en kun je niet echt afspreken wanneer je het geen mens meer hoort te noemen?
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Het klinkt misschien klinisch,maar strikt gesteld is een overleden mens géén mens meer in díe zin,dat er geen levensactiviteit meer is door de complete chaos/het verval der lichaamscellen,het volledig afwezig zijn van enige levensfunctie én de afwezigheid van enigerlei vorm van bewustzijn: m.a.w.,dan is het gewoon een,zoals dit altijd zo genoemd wordt (terecht) een "stoffelijk overschot" . Wanneer iets niet aan de criteria van "levend organisme" (meer) voldoet,is het in de technische betekenis gezien dus níet langer een "levend wezen" (dat op de omgeving reageert,dat een stofwisseling heeft,dat groeit,dat ademt,denkt,zintuiglijke activiteiten bezit,dat zich kan voortbewegen,enz.) en binnen jouw vraagstelling dus níet langer een mens. Echter: de nagedachtenis blíjft de overledene als mens beschouwen,want zo "leeft" degeen die overleden is,in onze herinnering voort: gekoppeld aan onze gevoelens ervoor,gekoppeld aan onze herinneringen,ervaringen die we ermee hebben gedeeld en omdat ons bewustzijn (herinneringen,gedachte,gevoelens,enz.) deel van ons,als levend wezen,in casu,als mens is,blijft degeen die overleden is voor óns,de nabestaanden,éven waardevol én dus menselijk dan toen diegeen nog leefde. We "internaliseren" a.h.w. die persoon,dus we maken die persoon (alle herinneringen daaraan) tot deel van ons eigen bewustzijn en dáárdoor "blijft" die persoon,die overleden is,een mens: hij/zij blijft door óns,de nabestaanden,zo zijn/haar menselijkheid behouden. Hóe lang dat ook geleden moge zijn......
Ook een overleden persoon is nog steeds een mens, alleen is het geen levende mens meer. Zelfs van een botje uit een urn van een megalitisch graf kun je nog zeggen dat het van een mens is.
Als het dood is, is het geen mens meer, maar een menselijk lichaam. Als het verteerd is tot skelet is het geen menselijk lichaam meer maar een menselijk skelet. Denk eens aan mummies, dat zijn geen sekeletten, maar noem je ook geen mens meer. Ik zou zeggen: in ontwikkeling: embryo levend en ongeboren: foetus levend en geboren: mens dood: menselijk lichaam bijna verteerd, veel sekelt: menselijk lichaam met menselijk skelet. omhulsel verteerd: skelet
Ook na zijn dood blijft een mens een mens. Ik moet er niet aan denken dat het anders zou zijn. Een paar maanden terug heb ik mijn vader moeten begraven. Als ik daar naar toe ga ligt daar nog steeds mijn vader. Een mens dus! Toegevoegd na 57 seconden: En dat is het na 25 of 50 jaar nog.
In feite is een overleden mens afval. De aanduiding "stoffelijk overschot" is veelzeggend.
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
