Hoe kan het dat het heelal oneindig is?
Het kan toch niet alsmaar door blijven gaan? Waar komt al die ruimte vandaan?
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Stel, ik stuur je nu weg richting het noorden van de Aarde, met een grote rugzak met eten en drinken. Ik blijf hier staan.... Het zal even duren maar waar kom je uiteindelijk weer uit?? Juist: je tikt me op een gegeven moment weer van achter op de schouder want je bent helemaal rond de aarde gelopen. VRAAG-1: is de Aarde oneindig groot?? Nee, want anders had ik je nooit meer terug gezien. 40.000 km lopen is een hoop maar er komt een einde aan. VRAAG-2: Ben je onderweg een soort rand of ander 'einde' tegengekomen waar je van af kon vallen in de gruwelijk zwarte leegte?? Antwoord: nee. Zo is het ook met het heelal; het is niet oneindig groot maar toch kom je nooit een soort rand/einde tegen. Misschien kom je op een gegeven moment weer terug waar je begonnen bent en tik je me opnieuw op de schouder. Helaas is die kans wat kleiner... de tocht is zo lang dat het heelal al lang niet meer bestaat voordat je je 'rondje' in het heelal hebt afgemaakt. Het heelal heeft namelijk WEL een begin en (waarschijnlijk) ook een einde in de tijd. mvg Natuurkundeleraar
Het heelal is niet perse oneindig, we weten gewoon niet waar het eindigd. Bovendien is het zich (volgens de meeste sterrenkundige) nog steeds aan het uitbereiden, dus zelfs als we erachter zouden kunnen komen zouden we het daarna alweer fout hebben.
Omdat we niet weten waar het eindigd op dit moment. Wie weet komen we daar ooit nog eens achter en dan zeggen we: "Het heelal eindigd na 45934589 miljoen lichtjaren".
Het heelal is niet oneindig. Sterker nog het is nog steeds beter om zich uit te breiden. De grootte is wel zo groot dat het eigenlijk niet te bevatten is met de geest. Volgens wetenschappers is de straal van het universum (oftewel van de ene naar de andere kant) 93 miljard lichtjaar.
De ruimte waarin het heelal zit zoals wij het kennen, IS oneindig, in tegenstelling wat mensen zeggen. Zij hebben het over het eindige, nog steeds groeiende heelal. Hiermee wordt echter bedoeld de ruimte waar zich sterren, planeten etc. in bevinden. Deze zijn gevormd tijdens de oerknal, door diezelfde knal is het heelal nu nog steeds uit elkaar aan het knallen, dat is het uitzetten van het heelal, maar de ruimte waar in het zich uitzet was er natuurlijk al, want immers: wat was er dan eerst op die plek?
De relativiteitstheorie vertelt ons dat massa ruimte buigt. De huidige theorie zegt dat het heelal begonnen is in de big bang, en aan het uitdijen is. Het is echter verkeerd om te zeggen dat het 'ergens in aan het uitdijen is'. Er is simpelweg niets buiten het heelal. Het houdt ergens op, en that's it. Dat dit moeilijk te bevatten is is best logisch; want onze hersenen kunnen alleen omgaan met 'gemiddelde' dingen. Het is ook onmogelijk voor ons om een 4 dimentionale ruimte voor te stellen. Dit wil echter niet zeggen dat we er niet mee kunnen rekenen, of dat functies met 4 variabelen niet bestaan.
Als het heelal oneindig is moet het cirkelvormig zijn. Ofwel als je naar het eind zou reizen eindig je weer in het begin. Maja we weten het niet. Hetzelfde kun je je afvragen over tijd.
Tijd, misschien bevindt het universum zich in de tijd (soort vierde dimensie) en tijd is relatief, dat kan alles en niets zijn het is maar net hoe je er naar kijkt. Zo zijn er theorien die spreken over materie en antimaterie, als je de elementen los van elkaar ziet dan heb je materie EN antimaterie, als je het als geheel bekijkt heb je niets. Het universum is misschien wel alles en niets tegelijk, afhankelijk van hoe je het meet. Je methode van meten kan dus bepalen of er iets is of niet.
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
