Hoe is de nadruk op taal en rekenen in ons onderwijssysteem ontstaan?

Heel vroeger draaide alles om 'het overleven'.
Kunnen lezen was daarom belangrijk, want als je dat niet kon, dan kwam je ook belangrijke zaken (op schrift) niet te weten als iemand anders het je niet voorlas.
Zo ook rekenen, want kon je dat niet, dan zou je afgeperst kunnen worden, doordat iemand je niet genoeg geld betaalde of je niet genoeg wisselgeld teruggaf.
Hierdoor is dus ooit de nadruk op taal en rekenen ontstaan in ons onderwijssysteem.

Reizen deed met vroeger hoofdzakelijk te voet en later met de fiets. Het was een noodzakelijk iets, omdat ze per se ergens moesten zijn. Je deed het niet voor je lol zoals men tegenwoordig vaak andere landen bezoekt.

Taal en rekenen leerde je vroeger op school, opvoeden deden je ouders.

Dat je moest leren schrijven en rekenen, logisch, in de tijd toen het onderwijssysteem net kwam kijken.
Dat waren de hoofdvakken van het leerstelsel.

Heel goed dat je die vraag stelt, omdat wereldwijs wordt je, door je horizon te verspreiden in de breedste zin van het woord.

Mijns inziens zijn taal en rekenen de twee vaardigheden die echt noodzakelijk zijn om structuur in je leven te hebben. Je hebt het alle dagen nodig!
Hoe kun je wereldwijs worden als je geen idee hebt wat er op info materiaal staat, hoe je een indruk moet krijgen van afstanden onderling, hoe je voldoende geld hebt om te overleven en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Taal en rekenen zijn dus de belangrijkste vakken om te kennen. Ze liggen ter grondslag aan alles in deze tijd.
Zonder taalkennis is er geen goed gesprek te voeren, het communiceren gaat al moeilijker omdat niemand zou begrijpen wat de ander bedoelt als we geen uniforme taal zouden hebben. Onze economie zou zonder rekenkennis plat liggen etc. Nee, deze 2 vakken moeten gewoon de belangrijkste vakken blijven, want de wereld is inmiddels afhankelijk geworden om hiervan een gedegen kennis te hebben, wil je geen derde wereldland worden.

Toegevoegd na 13 minuten:
Heel vroeger waren scholen alleen voor kinderen uit gegoede families, veelal van kustzinnige ouders (dichters, literaten etc.)en middenstanders die handel dreven. Hier was het dus belangrijk dat hun kinderen deze vakken beheersten zodat zij hun ouders konden opvolgen. De plattelandsbevolking die het meeste voorkwam in die tijd spraken allemaal dialecten en konden elkaar onderling niet verstaan. Toen school eenmaal meer verbreid was, moest men eerst eens een taal leren om univerceel te begrijpen en te verbreiden. Zo is allengs het Nederlands ontstaan en is het nog steeds belangrijk om te kennen.
Doordat wij een bloeiende handel kregen was vooral rekenen belangrijk om deze handel bloeiend te houden.
Zo zijn deze vakken al vanuit een ver verleden op de kaart gezet als belangrijkste dingen om te leren.

Dat is de basis het rekenen en de taal het belangrijkste zijn is niet zo vreemd.
Ga naar een ontwikkelingsland. Het eerste wat iemand moet leren om verder te kunnen is: lezen en schrijven en een beetje rekenen.

Op onderwijssystemen zoals die van Jenaplan en vrije scholen is men daar al veel anders over gaan denken.
Ook daar gelden natuurlijk de basiseisen, maar er wordt meer gedaan aan algemene vorming, zelfwerkzaamheid, groepswerk, zelfonderzoek etc.

Volwassen zijn betekent ook op eigen benen kunnen staan, zelfredzaam zijn.
Voor communicatie moet je duidelijk kunnen maken wat je denkt en meent en kunnen begrijpen wat de informatie, mening en boodschap van anderen is. Daarvoor moet je kunnen verstaan en begrijpen, kunnen spreken en kunnen lezen.
Als je dat niet beheerst kun je geen informatie van anderen begrijpen en doe je zelf niet mee. De "wereldwijsheid"gaat dan aan je voorbij. Als je taal en rekenen overslaat, dan blijven je als mens in een onderklasse.
Dat is strijdig met het streven naar spreiding van kennis en macht en de universele rechten van de mens.

Het eerste dat een kind moet leren is om zijn gedachten onder woorden te brengen en de gedachten van anderen te begrijpen. Zonder dit begrip bestaat wat je noemt, wereld wijs, niet eens want hoe kun je eigenlijk filosoferen (als bv de oude grieken) zonder begrippen kader? Dus eerst taal nodig.

Daarna zul je , om conclusies te kunnen trekken, om uit handelingen vooraf de uitkomst enigszins te kunnen voorspellen de nodige logica moeten proberen te beheersen.
Dit beging met leren rekenen, daarna wiskunde.

Als prabel: Om een vat vol te krijgen zul je er eerst een degelijke bodem in moeten hebben anders loopt het meteen weer leeg. Daarna kun je het vat van onder naar boven vullen....niet bovenin eerst vol maken dus.

Niet voor niets was men vroeger met de jaren "wereldwijs"...dankzij langjarige ervaringen dus.

In deze tijd, nu vrijwel alle ervaringen en kennis ook op schrift staat, kun je al jonger veel "levenswijsheid"....overigens te onderscheiden van indoctrinatie.... "leren", hiermee bedoel ik ervaringen van anderen dus opslaan in je hoofd... Echter, hiervoor is dus taal kennis nodig.

Levenswijsheid is overigens de kunst van het correct toepassen van geleerde lessen uit "ervaringen" (zowel eigen als geleerde ervaringen) in de praktijk. Dat is niet iets voor jonge kinderen...die leven nog met het kopieren van voorbeelden ipv zelf al in staat te zijn gevolgen van eigen gedrag te voospellen. Niet voor niets wordt je pas vanaf 12 jaar strafrechterlijk aansprakelijk voor je daden.

Het zijn de basis-vaardigheden waar alle andere vakken op voortborduren.

Taal gaat primair over lezen, en zonder lezen kun je ALLE andere vakken wel vergeten, inclusief rekeken.

Rekenen gaat over cijfers en getallen, optellen, aftrekken, vermeigvuldigen en delen en het kennen van basissommen (tafels, optellen en aftrekken 20) en zonder die basisvaardigheden kun je alle exacte vakken wel afschrijven.

Niet voor niets dus ligt bij die twee basis-vakken het zwaartepuntin het basis-onderwijs.

Ons onderwijs komt uit kloosters naar voorbeeld van de klassieke oudheid. De monniken bestudeerden De Schrift en hoe je die taal moest begrijpen. Naast deze taallogica was er aandacht voor de ethica en de fysica ofwel de thema’s ‘hoe te leven’ (Tien Geboden) en ‘hoe zit de wereld in elkaar’. Dat laatste stond ook in de bijbel. Onderzoek naar mens en natuur was in de Middeleeuwen hartstikke taboe.

Uitzondering was de astronomie uit de Arabische wereld die was meegekomen met de Griekse en Latijnse werken. Het leek een onschuldige rekenhobby maar men ging daardoor heel andere vragen stellen. Bijvoorbeeld hoe lang geleden verlieten Adam en Eva het paradijs? In de scheepvaart was het belangrijk bij het maken van kaarten. Dus toch om de wereld te ontdekken.

Toen de handel en stedelijke burgerij belangrijker werd en meer onderwijs zocht, waren dit dus belangrijke vakken: taal en rekenen. De wereld ontdekken deed je daarna wel. De ‘wereldwijsheid’ die je op school krijgt is ook beperkt tot taallogische kennis, grotendeels in het taalgeheugen: definities, categorieën, verklaringen en dit kunnen uitleggen (de repetitie).

Veel mensen denken dat taal de basis van het denken is en noodzakelijk voor het verwerven van kennis. Dit is maar deels waar en dat is gemakkelijk in te zien:

a. Veel ondernemers en miljonairs vertellen dat ze op school drop outs waren, luilakken en kanslozen. Dit geeft toch te denken.

b. Onderzoek laat zien dat het bewuste, talige denken niet kan verklaren hoe mensen beslissen, conclusies trekken en problemen analyseren. Grote denkers vertellen dat het meeste ‘denk’ werk onbewust gebeurt (de aha – ervaring).

c. Veel kennisgebieden zijn onmogelijk in taal vast te
leggen.

d. Taal heeft grote beperkingen in het beschrijven van werkelijkheid en waarheid. De filosoof Wittgenstein heeft hier veel over gezegd (in taal :-}).

e. Het is helemaal niet zo dat het onderwijs opleidt tot logische denkers. Ook academici maken zich schuldig aan grove verminking van de logica en causaliteit. Ze kennen de valkuilen van de taallogica niet: scheve generalisaties, personificaties waardoor objecten totaal verkeerde kenmerken krijgen, dualistisch of - of denken, niet opmerken van oordelen, feiten en meningen door elkaar halen en dat allemaal ontkennen.