Waarom lopen autohandelaren vaak weg tijdens een onderhandeling?

Een handelaar kijkt goed met wie hij te maken heeft. De ene mens is de andere niet en zo tast hij , de handelaar , af wat voor vlees hij in de kuip heeft. Jouw reactie op zijn verdwijnen en vervolgens een xx bedrag noemen als hoogste bod (bij inkoop) zegt voor hem alles.

In principe weet een handelaar zeker wel de prijzen van zijn handel uit het hoofd. Wanneer jullie halverwege de onderhandelingen zijn, zegt hij misschien dat hij wegloopt om 'even te overleggen' (online kijken of echt overleggen met een collega handelaar?). Na een kwartiertje als hij terugkomt om jou het definitief allerlaagste bod uit te brengen, is dat waarschijnlijk nog steeds veel en veel hoger dan de dagwaarde van de beoogde auto.

Psychologie dus.
Dat is eigenlijk het antwoord. Daar gaat het om,. Het is een spelletje en net als bv in sommige Buiten - landen op de markt om kleine prijsjes voor van alles, moet je afdingen om tot een goede deal te komen. Het volle pond , de vraagprijs , moet je nooit betalen bij handelaren. Ga na het uitbrengen van zijn beste bod zelf een beetje puffen en kreunen en steunen, over banden die al wat ouder zijn en over een vlekje hier en een beetje roest/krasje daar. Dat doen zij zelf ook als je wilt verkopen of inruilen en tot een prijs probeert te komen. De beste manier om tot een goede lage laagste prijs te komen is trouwens om zelf eens echt weg te gaan en naar de deur te lopen... 9 van de 10 keer zal de handelaar je terug roepen en een beter bod uitbrengen.

Kortom, het even weglopen van een autohandelaar is 'part of the game' , op deze manier werkt hij zijn verkooppraatje af en peilt ondertussen jouw reacties hierop om een toch zo hoog mogelijke prijs binnen te halen.

Het is mijns inziens afkomstig van de koe-handel door de boeren. De koop wordt immer beslecht door een stevig klap op de handen. Echter niet eerder, dan nadat de koper aanvankelijk is weggelopen als teken dat hij de prijs niet goed vindt. Tijdens het weglopen komt hij tot een ander bod (iets hoger) en hij keert terug op zijn schreden. De verkopende boer heeft ook ingezien dat hij iets aan de prijs moet doen en laat zijn bod zakken. Weer tot elkaar gekomen benoemen zij het bod en beslechten dat met een stevige klap op elkaars handen. Hieruit vloeide het volgende gezegde voort: AchteraF KIJK JE EEN KOE IN HAAR KONT.