Wat gebeurt er met al die terugbelverzoeken?
Hoe vaak gebeurt het niet: je belt een bedrijf, de persoon die je nodig hebt is niet beschikbaar, dus je laat je naam en telefoonnummer achter. Je zult worden teruggebeld.
Dat gebeurt in de praktijk meestal niet.
Wat gebeurt er toch met al die terugbelverzoeken? Op welke manier raken die kwijt?
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
In vrijwel de meeste bedrijven worden dit soort dingen nog steeds afgehandeld met een post-it of ander stukje papier. En kleine stukjes papier raken nou eenmaal gemakkelijk kwijt. Misschien komt het op het verkeerde bureau terecht. Misschien staat het raam open en waait het briefje weg. Misschien overleeft het briefje het niet als de schoonmaakster langskomt. Misschien heeft degene die het briefje heeft geschreven een slecht handschrift en weet niemand meer waar het om gaat. Misschien werkt er even iemand anders aan dat bureau en legt hij het briefje opzij om plaats te maken. Misschien heeft degene die de boodschap heeft aangenomen iets verkeerd verstaan en is niet meer te achterhalen wat er wordt bedoeld. Misschien denkt degene die het briefje krijgt "dat doe ik straks wel" en komt het briefje per ongeluk terecht op de stapel 'afgehandeld'.
Ik heb een aantal keer meegemaakt dat men zei dat men een terugbelverzoek had neergelegd dat ik dus mensen zou moeten terugbellen waarbij ik dus nooit het briefje met naam en/of telefoonnummer onder ogen had gekregen. Het briefje bleek toen dus gewoon ergens te zijn neergelegd waar het niet thuis hoorde en dus "kwijt" te zijn. Ook heb ik wel eens een briefje met een enorm onduidelijk telefoonnummer op mijn bureau gekregen zonder naam o.i.d. Dan wordt het erg lastig om terug te bellen.
Ze zijn het vergeten of het mailtje briefje is bij de verkeerde persoon terecht gekomen, ook zal het kunnen dat er gebrek aan tijd is of helaas dat ze het toch niet zo belangrijk vinden.
Ik werk zelf bij een gemeente en ik neem regelmatig zulke telefoontjes aan. Ik schrijf dit soms op een Post-it, een geeltje zeg maar, als het rustig is loop ik even naar het bureau van de desbetreffende persoon en plak het op zijn beeldscherm. Degene die terug moet bellen heeft het soms te druk en gooit dan het geeltje weg (ligt er ook aan wie het is). Als ik het druk heb, mail ik de boodschap en gooi daarna zelf het geeltje weg. Als het een boodschap is voor de manager waar ik voor werk, vraag ik altijd na of hij daadwerkelijk teruggebeld heeft. Ik ben daar kien op omdat ik er zelf een bloedhekel aan heb als ik niet teruggebeld word als ik daar om gevraagd heb. Mijn manager weet dat en moet altijd weer lachen als ik hem "controleer".
In het algemeen is het doorgeven van berichten iets wat erg geschikt is te mislukken. Het kan liggen aan degene die het bericht aanneemt om door te geven of aan de ontvanger van het bericht. Maar vaak gaat het mis. Daarom kan je beter vragen wanneer de persoon die je moet hebben er weer is, en dan zelf terugbellen. Dat scheelt een hoop ergenis.
Al deze antwoorden geven al een heleboel mogelijkheden waarom iemand niet terug gebeld wordt, maar ik denk dat er een hele belangrijke vergeten wordt: - Als ze me echt nodig hebben, bellen ze wel terug. Ik maak dit vaak mee en om me heen hoor en zie ik hetzelfde. Lullig om te zeggen, maar zelf heb ik daar ook nog wel eens een handje van.
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
