Wie ontwikkelde de luchtvering bij vrachtwagens?

De eerst bekende toepassing van een luchtvering op een vrachtwagen dateert van 1909. Waarschijnlijk, maar niet zeker, is deze vinding toe te schrijven aan MAN, ook wel bekend als Maschinenfabrik Augsburg.
Naast de ontwikkeling van dieselmotoren voor schepen en vrachtwagens deden zij ook veel aan de totale ontwikkeling van vrachtwagens waaronder ook de assen en wielophanging. Zij zijn ook de patenthouder van een 4 balg luchtveringssysteem.

Over het algemeen is de luchtvering pas vanaf 1960 langzaamaan gemeengoed geworden op Europese vrachtwagens, voor die tijd was de bladveer en de zwaardere bladveerpakketten de standaard. Tot in de jaren 80 reden er nog redelijk veel bladgeveerde vrachtwagens en samenstellen rond (bladgeveerde aanhangers en opleggers).

Vanaf halverwege de 80er jaren brak de luchtvering op nieuwe trucks pas goed door, alle grote fabrikanten zoals DAF, Scania, MAN, Volvo Mercedes enz. hadden een betrouwbaar balgsysteem dat de kinderziekten en tekortkomingen achter de rug had. Latere ontwikkelingen werden de elektronisch gecontroleerde systemen en de onafhankelijk luchtgeveerde cabines waarmee o.a. de Renault Magnum een primeur had.
Het ding "scharnierde" op 3 punten onafhankelijk van elkaar: de assen, het onderste motordragende onderstel en de daarop geplaatste cabine.
Daarbij was de chauffeursstoel ook nog eens luchtgeveerd.
Dat gaf het rijden ermee een geweldige 'zweef' dimensie, zodanig dat je als chauffeur echt het gevoel had (en alle gevoel met de weg kwijt was) boven de weg te zweven i.p.v. te rijden. Nadeel was dat je op een oneffen weg met veel wat grotere kuilen letterlijk heen en weer geslingerd werd en niets in de cabine op z'n plaats bleef.