Komt het woord oriënteren van 'de Oriënt'?

Volgens het etymiologisch woordenboek komt het oorspronkelijk van het latijnse woord voor oosten.
De fransen gebruiken het voor "plaatsbepaling"


oriënteren (zich) ww. ‘nagaan waar men zich bevindt’
Nnl. zich oriënteren ‘zich bekend maken met de ligging van een plaats; zich behoorlijk inlichten’ [1824; Weiland], als verl.deelw. ook ‘gericht op’, zoals in een links georiënteerde politiek [1944; WNT Aanv.].
Ontleend aan Frans s'orienter ‘de plaats waar men zich bevindt bepalen t.o.v. de windstreken’ [1694; TLF], eerder al ‘de kompasrichting (van een kaart) aangeven’ [1680; TLF], afleiding van het zn. orient ‘het oosten’, dat ontleend is aan Latijn oriēns (genitief orientis) ‘de opgaande zon; het oosten, het oostelijk deel van de bekende wereld’, het teg.deelw. van orīrī ‘rijzen, opkomen (van hemellichamen)’, zie ook → origine.