Waarom is er een dames- en een herenversie van een fiets?

Aanvankelijk was de herenfiets het optimale model kwa stevigheid, met de driehoek-constructie in het frame.
In de tijd dat ook dames gingen fietsen echter, droegen ze nog enorme lagen rokken over elkaar, en dat combineerde niet echt met zo'n stang. En een vrouw in een bróek, dat kon natuurlijk ECHT niet.....

Daaromwerden al snel damesfietsen uitgevoerd met de dwarsstang lager en schuingeplaatst. Ook nog wel stevig, maar niet zo stevig als een herenfiets, maar je kon er in elk geval met een rok op fietsen zonder onfatsoenlijk te lijken.

Inmiddels draagt natuurlijk het leeuwendeel der vrouwen een broek, en is dat beslist geen schande meer.Maar net zoals dameskleding nog steeds andersom sluit, hebben we toch het model damesfiets in ere gehouden. Deels uit traditie , maar deels ook omdat vrouwen het wel prettig vinden voorhet opstappen niet hun hele been over het zadel te hoeven gooien. En voorlangs proberen je been over de stang te krijgen is helemaal eenhacjelijke onderneming.

Daarnaast is de constructie van fietsen tegenwoordig ZO stevig, dat het frame ondanks de vaak zelfs enkele (dikke) buis niet meer signifikant zwakker is dan een driehoekframe. Er worden zelfs fietsen gemaakt met extra lage instap. Ook oudere heren die graag fietsen kiezen overigens vaker voor een damesfiets of een fiets met lage instap ; boven je 65e is het over het zadel zwaaien van je been kennelijk ook niet altijd even makkelijk of prettig meer. Misschien verdwijnt de hérenfiets nog wel eens helemaal, nu die ongelukkige constructie eigenlijk niet meer noodzakelijk is....