Kan ik leren vechten?

Iedereen kan leren vechten: je bent pas 2 weken bezig, dus logisch dat het allemaal onwennig voor je is. En niemand is van nature blij om klappen in het gelaat te krijgen :-)

Wat ik me afvraag: is boksen wel de goeie sportkeuze voor je? Wil je leren vechten, of wil je leren jezelf te kunnen verdedigen? Dat is namelijk een heel groot verschil.
Als voorbeeld: judo is een sport waarbij je technieken leert om jezelf te verdedigen, maar je leert ook aan te durven vallen just óm jezelf te verdedigen. Je krijgt dus durf èn technieken aangeleerd om een ander van je lijf af te houden. Zonder klappen in je gezicht.

Dat je het gevoel hebt dat je uitgelachen wordt is waarschijnlijk inderdaad jouw gevoel, gebaseerd op jouw eigen gedachten en niet gebaseerd op de realiteit.
Wat ik al schreef: het is logisch dat je er niks van kunt, want je bent pas 2 weken bezig. Waarom zouden mensen je daarom uitlachen????
Daarbij: jij kunt niet weten wat andere mensen denken, dat is onmogelijk. Het is dus jouw eigen onzekerheid, het zijn jouw eigen gedachten, die met je op de loop gaan.
Als je dus jouw gedachten bewust kunt gaan veraderen in helpende gedachten, dan ben je al een heel eind denk ik.
En misschien heb je daar even wat deskundige hulp bij nodig, bijvoorbeeld om te zoeken naar de achterliggende redenen en oorzaken van je denkwijze.

Als jouw vrees om jouw veiligheid terecht is, en jij je vooral wilt beperken tot blote hand combat (zonder wapens) zou ik een combinatie van krachttraining en cardio aangaan om mee te beginnen.

Pas wanneer jij een stuk groter bent (weet niet of je dat al bent) is judo juist een goede keuze want het is realistischer dan de andere vormen van Orientale vechtkunsten doordat het de nadruk legt op je handen en vuistslagen ipv voeten en trappen. In een close combat situatie ga je vooral je handen gebruiken. Dat gezegd hebbende, als er wapens in het spel kunnen (denk bijv aan gehandicapten bijv die zich niet kunnen verdedigen) zou ik voor pepperspray kiezen en dan is Fox Labs een aanrader. Een flesje op zak houdt toch wel de meeste idioten op afstand en zorgt dat je veilig weg kunt komen.

Succes en go get em!

Als je wilt kun je leren vechten, als jouw lichaam/hoofd het niet wil zal dat een stuk lastiger gaan. Dat je denkt dat anderen je uitlachen zit in je hoofd, dat denkt iedereen die iets nieuws begint en niet tussen de beginners zit.

Je hebt het over de keren dat er een aanleiding was en je ging vechten: Over het algemeen is het gewoon veel slimmer om niet te vechten en de ander gewoon te geven wat die wil als je tenminste de kans dat je het overleeft wilt vergroten. Wat heeft het voor zin om te leren vechten als de ander een mes of erger uit zijn achterzak haalt omdat jij sterker bent dan hij dacht?

Doe een sport die je leuk vindt ipv iets wat je denkt nodig te hebben maar niet leuk vindt en eigenlijk ook niet nodig hebt.

het kan heel goed karel dat je niks van boksen wil weten, dat het jouw sport niet is.
probeer judo, daar gaat het om verdedigen, is een andere benadering en misschien wel jouw stiel!
of worstelen weer wat anders.

de truc is, als je niet weet wat, dat je moet uitproberen wat je wél leuk vindt, leuk genoeg om een jaartje te proberen en vol te houden.
want waar gaat het om, om een beetje plezier in het leven, om een beetje je "mannetje" te kunnen staan, maar vooral om geen angstmuis is het leven te zijn, om zelfverzekerd rond te kunnen lopen en dat uit te stralen, dan zul je minder last hebben van klappen krijgen op straat.

succes!

In een andere vraag geef je aan dat je boven de 30 bent. Op die leeftijd hoef je echt niet meer te kunnen vechten.

Vechten is iets tussen jongetjes. Die voelen de noodzaak zich te bewijzen in de groep. Soms gewoon sportief, uitdagend, zeg maar ravotten. Soms gemeen met als doel de ander in de groep naar beneden te trappen om zelf de "grote heerser" te worden.

Dit gedrag begint zo ruwweg rond de 8 jaar (heel speels nog), KAN (maar hoeft niet) te verruwen rond de 12 tot 16 jaar, en neemt daarna weer af - uitzonderingen daargelaten.

Maar boven de 30? Als jij je in hardcore voetbalvandaalkringen begeeft, als "project X" in Haren jou aanspreekt, ja, dan is het noodzakelijk dat je kunt vechten.

Als heel gewone man van begin 30 is vechten nergens meer voor nodig. Of je nu in de stad woont of in een dorp: het is meer de angst voor aanvallen die je bang maakt dan de werkelijke kans dat je wordt aangevallen.

ALS je al eens wordt aangevallen, dan is dat bij het pinnen omdat ze je geld willen, of op straat omdat ze je willen bestelen. Je kunt nu kiezen: wil je dan kunnen vechten, met een (kleine) kans dat je de geoefende tegenstander de baas bent zodat jij niet wordt bestolen, maar wel met gevolg dat je een gebroken hand, een gebroken neus, enkele tanden uit je mond en een blauw oog hebt? Of blijf je bij wie je bent, verlies je weliswaar een paar tientjes aan geld, maar ben je niet gewond?

--

Mijn antwoord op je vraag is dus: ja, je kunt leren vechten. Maar zo te lezen gaat dat tegen jouw natuur in. Het past niet bij je.

Je KUNT dus leren vechten, maar het zal grote inspanning vergen, het is vooral een continu gevecht met jezelf, en zoals ik hierboven beschreef is het maar de vraag of het iets oplevert.

Ik denk dat het voor jou veel nuttiger is je te richten op de oorzaak van je gebrek aan zelfvertrouwen. Die ligt volgens mij NIET in het feit dat je niet kunt vechten.

Werk aan de eigenlijke oorzaak van je huidige gevoel. Vergeet het vechten. Zoek je eigen weg.

Om maar een voorbeeld te geven in een heel andere richting: als jij schaken leuk vindt, kun je een fantastisch schaker worden, want dat past dan bij jou. Op de schaakclub vind je dan veel nieuwe vrienden, en zo krijg je vanzelf zelfvertrouwen.

Iemand van 80 kilo, boven de 30, die zelfverzekerd rondloopt, zal niet zomaar worden aangevallen. Zo'n junkie ziet een stevige, krachtige persoon en heeft geen idee dat jij niet kunt slaan. Jij bent dus veilig, en: je VOELT je veilig.

En je voelt je fijn.

Als ik zo lees hoe je in de sport staat, lijkt boksen me niet de juiste vechtsport voor jou. Maar als je het kan opbrengen moet je je niks aantrekken van war anderen er van denken.

Ik zit zelf inmiddels een jaar op aikido. Misschien dat dit wat voor je is. Aikido is in tegenstelling tot andere vechtsporten veel meer defensief. De kracht die je tegenstander tegen jou gebruikt, gebruik jij weer tegen hem.
Respect is ook een belangrijk onderdeel in aikido. Het gaat er ook niet om hoe snel je de dingen leert, maar de weg er naar toe. Ook balans tussen lichaam en geest is belangrijk. Deze aspecten kunnen je ook zeker meer zelfvertrouwen geven.
Ik raad je aan om een keer een proefles te nemen. Bij aikido zitten ook niet allemaal spierbundels maar mensen van allerlei soorten en maten. Ook kijken de mensen niet naar hoe goed en snel je dingen leert.

Ik kan zo goed aanvoelen wat jij bedoelt, het is net alsof ik mijn zoon hoor spreken. Ik moest hem als kind ook weerbaar maken, want hij was zo soft en meegaand!
Als klein kind liet hij alles al afpakken, keek dan heel verbaasd op, keek mij aan, twijfelde en nam zich dan voor hier geen ruzie om te maken en gewoon wat anders te pakken. Hij had zo'n hekel aan ruzie en nog meer aan geweld.
Dit kan natuurlijk niet want als je als volwassene je steeds in een hoek laat drukken, je je niet verweerd en alles toelaat, dan blijf je nergens in deze maatschappij en wordt je misbruikt en er wordt een loopje met je genomen.

Ik heb mijn zoontje toen op judo gedaan, omdat dit niet gewelddadig was. Hij leerde vooral vallen, respect en zich weren. Hij leert vooral zich verdedigen, want het is geen aanvalssport en dit wordt duidelijk gemaakt.
Hij was motorisch helemaal niet sterk en het fijne bij judo is dat niemand macho gedrag vertoont en iemand die minder is keihard voor gek zet en uitlacht. Daarom vond ik ook iets waar respect voor een ander wordt geleerd en toegepast zo belangrijk.

Ik zou hem toen en ook nu hij bijna 18 is, nooit op boksen krijgen omdat hij gewoon niet van vechten houdt. Hij is altijd nog bang om te slaan omdat hij weet dat hij heel sterk is en veel kracht heeft in zijn handen.
Waar hij heel veel en zelfs nog meer dan judo aan gehad heeft is een cursus die hij van zijn vader kreeg.
Die is getraind als beveiliger met vooral agressie aanpak en hierin leren ze vooral bepaalde grepen om iemand uit te schakelen. Het is puur een aanval afweren en door een bepaalde greep techniek zonder veel moeite iemand op de grond dwingen of uitschakelen. Het kan soms alleen een kwestie zijn van de duim draaien, en dergelijke techniekjes waardoor van nature al een tegenstander/agressor wel gedwongen wordt, hoe sterk hij ook is. Het feit dat mijn zoon deze grepen nu kent, maakt hem heel zelfverzekerd, vooral omdat hij het al eens moest toepassen bij een groep jongens die zijn laptop wilden afnemen. Die is hem heilig en zodoende heeft hij nu het besef dat hij zonder te hoeven vechten zichzelf kan verdedigen.

Je kunt dus ook gewoon een cursus zelfverdediging volgen. Veel vrouwen doe het ook al, want die zijn niet zo sterk als mannen maar moeten dan slim zijn en assertief.
ALs je al zo negatief voelt bij boksen, stop er dan mee.
Het zal je niets brengen. Bokser kan je niet leren, dat moet ergens al in je zitten. Bij jou voel ik dat niet dat dat zo is.