Wat voor nut heeft je ego?

Om je hier op aarde te kunnen ontwikkelen heb je een ego nodig.
Alles en iedereen is op een bepaald niveau verbonden, maar om je eigen ik te kunnen onderscheiden, en te ontwikkelen heb je een ego.
Het is wel belangrijk om je eigen ego in balans te houden, en in dienst te stellen van je medemens.
Teveel ego maakt je egocentrisch, en te weinig ego maakt je kwetsbaar.

Toegevoegd na 10 uur:
Als wel leren boven onze angsten, onze hebzucht, en onze jaloezie te staan, dan pas is er sprake van balans, en zullen we meester zijn over onze gevoelens.

Je ego is iets wat soms irritant is voor anderen maar fijn voor jouw. Bijvoorbeeld met voetballen: veel jongetjes worden ontdekt door hun mooie actie's maar als gewoon een beetje staat over te tikken kom je echt niet in de aandacht.

Om je te kunnen ontwikkelen heb je inderdaad ook een ego nodig. Iedereen heeft zijn eigen ego en kan dat nooit veranderen.

dat heeft helemaal geen nut. Het is een soort van zelfhypnose eigenlijk. Alleen is het iets waar het hele land en de hele wereld aan mee doet. Als je een beetje wilt meedoen in de maatschappij is een ego hebben absoluut noodzakelijk.

Ego = identificatie met een zelfbeeld, zelf- beoordeling, zelf- waan of zelf-gevoel (event. negatief of positief).

Het gaat dus vooral om een zelfbeeld.
Het is wel nuttig in de huidige maatschappij om
een zelfbeeld te hebben dat een beetje klopt met de realiteit.

Ik bedoel, als voorbeeld: jij denkt dat je een reuze aardige vlotte meid bent en heel goed in je werk en dus prima.
Maar jouw omgeving ziet vooral een op het werk gefocuste en gestresste vrouw, die je maar liever kan vermijden.
Dat is mij overkomen.
Mijn ego, mij zelfbeeld, klopte niet met wat anderen zagen.
Daar hebben we later wel veel lol om gehad, toen ik mij realiseerde hoe ik over kwam en wie ik was. Toen kon ik dat bijstellen.

Want een ego, kun je bijstellen.

Wil je deze vraag beantwoorden moet je weten wat een ego nu eigenlijk is.
Het ego is, in mijn ogen, de manier waarop jij je als mens presenteert naar de mensen om je heen vanuit het zelfbeeld dat je hebt. Dit is een afspiegeling van hoe jij bent, met al je bewuste en onbewuste drijfveren.

Eens bekijken welk nut dat ego heeft. Je ego zorgt ervoor dat jij je menselijke ervaringen op deze Aarde mag beleven, zodat je daarvan kunt leren. Wij zijn allen lichtwezens (zielen) die hier op aarde in een menselijk jasje, met een menselijk ego, onze ervaringen mogen opdoen om innerlijke wijsheid te vergaren die we na onze (menselijke) dood weer meenemen naar de lichtwereld (of de hemel of welke naam je daar ook aan wilt geven), zodat onze zielen kunnen leren. Ook een factor delen en uitwisselen van ervaringen zit in de functie van het ego, zodat wij andere mensen mogen en kunnen begeleiden op hun pad, even samen op mogen lopen, zodat een ander kan profiteren, wanneer deze daarvoor open staat, van opgedane ervaringen van jou.

Het nut heeft volgens mij meerdere doelen en die zijn dan afhankelijk welk stukje ego wordt aangesproken.

Met je ego kan je je best doen om jezelf boven een ander te plaatsen. Zoals bijvoorbeeld, dat als de buurman een nieuwe bank heeft gekocht, dat jij dan ook een nieuwe bank moet hebben.
Jij wilt dan beter zijn dan de ander. Als je op een laag dieper gaat kijken, dan wordt deze 'drang' gedreven door verdriet. Wellicht een herinnering met iets uit je verleden, waardoor jij door anderen als minderwaardig bent beoordeeld. Die kan door pesten zijn, maar ook doordat anderen zichzelf boven jou hebben geplaatst en je daarmee 'pesten'/uitdagen/concureren. Ook dit was vanuit het 'ego' en dus houdt ego elkaar in stand. De ego van een ander prikkelt jou ego en omgekeerd.
Dit ego kent vele negatieve gevolgen en wordt als niet gewenst beschouwd.
Het verdriet zit er, omdat jij er ook wilt zijn. Jij wilt ook 'gezien' worden en we doen in dit leven verschillende dingen om de aandacht te krijgen. Dat deden we ook al vanuit ons kind zijn. En er is maar 1 reden waarom baby's huilen...

Je kunt ook een ego hebben om anderen te 'moeten' helpen. Ook dit is vanuit het standpunt, dat jij daarmee waardering krijgt en daarmee wordt jij gezien en krijg je aandacht. Je wordt daarmee zichtbaar en voelt je onmisbaar. Je voelt je niet minderwaardig, maar juist nuttig. Eigenlijk dus dezelfde punten, maar met dit verschil dat jij dit bij jezelf houdt. Je daagt een ander niet uit en je zet jezelf niet boven de ander neer. Misschien juist een beetje nederig en in dienst van de ander (die geholpen moet worden).
Dit ego wordt meer als positief beschouwd, omdat de aandacht ligt bij de ander en je die kunt helpen.

Maar ook al is het ego positief en help je daarbij een ander, dan nog is het enige nut een 'egoistische' nut. Namelijk dat JIJ zelf wordt gezien, gewaardeerd en de aandacht krijgt.
Het doel van het ego zijn dus voor en naar jezelf toe gericht. Je doet het alleen voor jezelf.

Verder in de reacties

In aansluiting op gdanonym, die in mijn ogen juist formuleert en interpreteert wat het nut van een ego is,

in het kort mijn mening hierover:
Het nut van een ego is het in leven houden van je lichaam en geest en daarmee je Zelf.

Als pasgeboren mens ben je afhankelijk van je omgeving. Toch moet je in leven blijven. Althans; dat is je instinct.

Je geeft signalen af van wat je nodig hebt. Bijvoorbeeld heb je het steenkoud en huil je van ongemak.

Daar wordt anders mee omgegaan dan de bedoeling was.
Bijvoorbeeld wordt je het eerste uur totaal genegeerd want je ouders is geleerd een huilende baby te negeren.

Er wordt op dat moment iets in jou als baby in gevaar gebracht. Er gaat zich een verdedigingsmechanisme ontwikkelen. Je gaat de kou verdragen.

Dat verdragen van de kou is iets dat het ego nodig heeft om de baby te doen overleven. De eerste "karaktertrek" van het mensje is er nu. De eerste component van het ego. Namelijk het goede kunnen weerstaan van kou.

Toegevoegd na 10 minuten:
Het ego heeft dus in eerste aanleg een duidelijke functie.

Als volwassene is het veel minder nodig, maar het IS er nu eenmaal al. Het zijn de automatische reacties geworden waar je als volwassene zo'n last van kunt hebben. (Je sluit je op vreemde momenten af, verdaagt bepaalde mensen niet, laat over je heen lopen, neemt altijd te veel werk op je, kunt geen nee zeggen, et cetera.)
De kunst wordt de rest van je leven om de ballast van het ego weer kwijt te raken.

Misschien helemaal, misschien alleen de nodeloze ballast, misschien alleen de ballast die je in de weg is gaan zitten.

Zo denk ik dat het ego zijn of haar nut heeft, en later niet meer, en zelfs in de weg gaat zitten van je groei, maar ook juist weer een bron van groei is. Want het moment dat je een obstakel van je ego achter je laat kan heel veel inzicht en wijsheid geven.
Zoals jij recent hebt ervaren met je vorige vraag over "werken aan je kinddeel".

Toegevoegd na 11 minuten:
(Nou ... zo kort was mijn aanvulling dan ook weer niet ... ahum.)

We komen op de wereld als 'ego-loos'. Op het moment dat een kind begrijpt dat dat wat zich 'ik ' noemt, om zichzelf aan te wijzen en te benoemen, ontstaat het ego. Dit is tegelijkertijd ook het nut van dit ego. Het brengt ons vanuit de eenheidservaring naar ons ervaren van individualiteit. Dit is in de (dualistische) wereld absoluut noodzakelijk.

Simpel gezegd is ego je 'valse ik' en heeft meerdere functies, maar is voornamelijk een verdedigings mechaniek.

Ik denk zelf dat wat je met ego doet dat daarop neer komt en dat ook vaak door andere versterkt wordt hoe iemand zijn ego ontwikkelt .het verschil van ik denken alleen voor je zelf of ik gedachten delen met ervaringen die je op doet dan kan je ego voor nu hebben .
Ja je ego kan voorzelf eigenbeeld wel tot nut zijn en goed zelfvertrouwen onder steuen .

Het ego is de ik ervaring. Zonder de ervaring van een afzonderlijk ik zul je niet opzij gaan voor een leeuw of zul je zomaar onder een auto lopen. Zonder ego zul je het hoogsten een paar uur uithouden op deze wereld.
Er bestaan veel misverstanden over het ego.
Zo kun je het ego niet kwijtraken, want datgene wat praat, meningen heeft, zichzelf beschermt, iets eet e.d. is het ego.
Behalve het ego is er verder alleen eenheid. Eenheid heeft geen mening, geen visie, geen plan, maar is er eenvoudig.
Alles wat een mening heeft, schrijft of zinnen formuleert is ego. Daar is niks mis mee, het is gewoon een natuurlijke functie van het organisme, net zoals je handen, voeten enz.
Niemand zal zeggen dat het zinvol is om je handen af te hakken. Daarom is het ook niet nodig om je ego kwijt te raken. Zolang je leeft en min of meer in de wereld kan functioneren is dat onmogelijk.

Toegevoegd na 9 minuten:
Ego is Latijn en betekent ik.
Het betekent niet valse zelf of iets dergelijks, maar gewoon ik.

Volgens de -inmiddels toch wel enigszins achterhaalde want eigenlijk niet echt gescheiden- indeling van Freud is het ego één van de drie delen van je persoonlijkheid, die is opgebouwd het het ID (het instinctieve, primitieve deel van jezelf, het 'beest in mij'), het EGO (het georganiseerde , gestructureerde deel van jezelf) en het SUPEREGO (het moraliserende, kritische deel van jezelf).

Je zou dat kunnen vertalen als het stukje dat zorgt voor je primaire behoeftes (id), de ik die je werkelijk bent, wilt zijn, die handelt, nadenkt, overweegt, keuzes maakt, kortom, zich daadwerkelijk manifesteert (ego) en je geweten (superego).

Letterlijk : je 'het'(id), je 'ik' (ego)en je 'boven-ik'(super-ego).

Naast dat die drie elkaar natuurlijk beïnvloeden (ook voor het vullen danwel niet vervullen van je primaire instinctieve behoeftes zal je superego eventueel nadenken (wil ik dit wel ? kan ik dat maken ? Komt het nu goed uit ? Kan het ook anders ? Wat zijn de gevolgen ?) en is het uiteindelijk het ik, het ego dat zal en moet 'handelen'- of niet handelen natuurlijk. Dat kan variëren van iets banaals als 'ik moet naar de wc' (waar je weinig gedachten aan vuil zult maken) tot 'ik ben verliefd maar ik heb al een relatie, wat moet ik nu met die verliefdheid'.

Het nut van het ego is dus dat dat het deel van jezelf is dat je in staat stelt daadwerkelijk te handelen nadat je id een behoefte heeft gesignaleerd en je superego daar een oordeel over heeft geveld. Bij Freud leefde het idee dat deze drie aparte onderdelen van het brein vormden, maar inmiddels weten we allang dat je zogenaamde 'persoonlijkheid' (waarbij deze indeling ook nog wel eens arbitrair is) één verweven, vervlochten en onlosmakelijk geheel is. Al zijn we ons er niet altijd van bewust.
Ook die door Freud veronderstelde 'hiërarchie' (het id is het slechtst, meest banaal, dierlijk, het super-ego is het ideale zelfbeeld dat we nastreven, h4et ego zit daar tussenin) gaat natuurlijk lang niet altijd op.
De door hem opgeplakte al dan niet echt bestaande ziektebeelden (oedipuscomplex, castratieangst, penisnijd en andere sexistische 'aandoeningen'die veroorzaakt zouden worden door een verstoring van één van de drie ikken, is eigenlijk al in de grond helemaal nergens op gebaseerd.

Ego is een term die door Sigmund Freud bedacht is. Hij bedacht ook twee andere termen. Die andere termen slaat op de behoeften die wij als mens als individu hebben, en de socialisatie.
Deze driedeling komt ook voor als Ouder - Volwassene - Kind.

Denk niet dat er zoiets als 'ego' echt bestaat. Net als bij Pinocchio, het is een verzonnen iets, onderdeel van een verhaal.

Ego is dus een woord om met andere mensen mee te communiceren. Je moet het symbolisch opvatten, niet fysiek.

Ego duidt aan ons vermogen om over zaken te denken, op basis van onze kennis van de wereld om ons heen.

En dat staat dus los van onze socialisatie, dat is het geheel van gebruikelijke gedragsregels, normen en waarden. Die zijn cultuurgebonden en tijdsafhankelijk.

Onze behoeften worden duidelijk gemaakt met het Kind, dat in GV ook vaak aan bod komt. Het kind wil bestaan en daarom gevoed worden, niet alleen met eten, maar ook met aandacht, erkenning, gezelligheid, en vooral het gevoel dat het veilig is.

Maar na de dood van Freud is dit woord in de volkstaal opgenomen, en kan het in verschillende betekenissen gebruikt worden.

Conclusie: een ego heeft zelf geen nut omdat het niet bestaat, maar het gebruik ervan om iets duidelijk te maken, is wel nuttig.

Je ego is je identiteit, de persoon die jij ziet die je zelf bent en die je in de wereld zet.

Naar de buitenwereld toe zijn er grofweg 3 opties.

Mensen met een TE groot ego, die zijn irritant voor anderen omdat ze zichzelf beter vinden dan anderen en eigenlijk constant bevestiging zoeken voor dat ego

Mensen met een TE klein ego, die zijn vaak onzichtbaar maar als ze aanwezig zijn zijn ze eigenlijk ook belastend voor anderen omdat ze door hun tekort aan ego op anderen leunen en uitstralen dat ze niks kunnen

Mensen met een GOED ego.
Die zitten gewoon lekker in hun vel en stralen dat ook uit. Ze laten andere mensen in hun waarde, vragen hulp waar nodig en helpen indien gevraagd ook anderen.

Toegevoegd na 1 minuut:
PS Het nut is dus dat het je helpt in balans te blijven in deze wereld, maar zie de voorbeelden, alleen met een GOED ego kun je in balans zijn met je omgeving

Het ego is feitelijk de instantie die de persoonlijkheid bij elkaar houdt. Functies van het ego zijn het kennis nemen van de buitenwereld via de zintuigen, het geheugen, het vermijden van extreme prikkels uit de buitenwereld, het omgaan met gematigd sterke prikkels en het al handelend doelmatig en tot eigen voordeel veranderen van de omgeving.

Voor de vervulling van deze functies beschikt het ego over een aantal afweermechanismen waarmee bepaalde intenties en gevoelens aan de bewuste zelfwaarneming onttrokken kunnen worden. Het ego is een algemene aanduiding voor het centrale deel van iemands persoonlijkheid.

Ons ego is eigenlijk onze buitenkant, het masker wat we dragen en inderdaad, wat de ander van je ziet en hoe jij overkomt.

Die zelf opgebouwde buitenkant gebruiken we als 'schild' om onze gevoelige en vaak onzekere binnenkant te beschermen. Dit doen we of met een groot, of een klein ego, afhankelijk hoe kwetsbaar we ons in het leven voelen.

Uiteindelijk is het de bedoeling ons ego te 'verruilen' voor onze intuïtie, ons hart en ons verstand.
Wanneer we door het leven onze inzichten en genoemde ervaringen opdoen zal onze werkelijke "IK" zich gaan gelden, krachtig en overtuigd van zijn eigen kracht. Hierbij hebben we ons ego, onze beschermer, niet meer nodig. Wij hebben dan de kracht van onze "IK". Dat is dan voldoende.

Iedereen heeft af en toe wel een masker op, dus helemaal verdwijnen doet die voorlopig niet.

Een ego kan je zelfs behoorlijk in de weg zitten! Je legt jezelf namelijk op te voldoen aan bepaalde eisen die je jezelf stelt.

Stel dat je een sterk ego hebt. Je was op school altijd de beste en je werkt nu bij een bedrijf vol met bekwame, talentvolle leeftijdgenoten. Je merkt dus dat je niet meer de beste bent, maar dit niveau ligt hoger en je weet niet meer direct de oplossing. Je wordt onzekerder en als je een fout maakt, wil je er niet over praten, want dan merken de anderen dat je het moeilijk hebt. Dat laat jouw ego niet toe. Als iemand anders een probleem heeft en wel erover praat, zeg jij dus; "Dat moet je zo doen', ipv.
"Dat had ik ook". Als je kan kies je dan ook bewust die klussen waarvan je zeker weet dat je die aankunt, want dan kan je laten zien hoe goed je bent.

Heb je een minder groot ego, dn zal je in diezelfde situatie
weten dat je op dit niveau niet meer de beste bent. Je vindt het echter stimulerend omringd te zijn door slimme mensen. Je let goed op hoe zij moeilijke dingen aanpakken
zodat jij van hen leert. Maak je een fout, dan bespreek je dat met anderen. Als je dan kan kiezen, dan kies je een uitdagende klus, zodat je kan kijken of je dat onder de knie kan krijgen.

Een bedrijf waarin het resultaat telt, waar veel competitie is en mensen geen fouten mogen maken, creëert hiermee
mensen die ego-georiënteerd zijn.Ze doen hun werk niet uit bevlogenheid, maar om te kunnen scoren en te laten zien wat ze kunnen.
Een bedrijf waarin het proces belangrijk is, is meer gericht op samenwerking. Fouten worden gezien als menselijk. Zij
zoeken nieuwe uitdagingen en doen het liefst dingen die ze interessant vinden. Ze zijn geïnspireerd en durven kritisch te kijken en komen tot vernieuwing.

Mensen kunnen dus twee soorten ego's hebben nl.
zelfverheffing ( een positief zelfbeeld te houden en te versterken)en zelfverbetering ( jezelf verbeteren en te ontwikkelen).

Aan het eind zal de eerste persoon die steeds maar bezig was zijn zelfwaardering te versterken en zichzelf te bewijzen niets geleerd hebben. Is onzekerder geworden door het contrast met de anderen. De ander, die nooit bezig was met de vraag of hij welgoed genoeg was, heeft veel geleerd van zijn fouten en heeft ontdekt waar zijn passie ligt. Zijn zelfvertrouwen is hiermee gestegen.

Een sterk ego is dus niet altijd nuttig.

Nu ik weet dat ego een soort zelfbeeld is weet ik wat het nut van mijn ego is.

Het is voor mij vrij simpel eigenlijk en kort, maar mijn ego (zelfbeeld) Is vaak de persoon die ik graag wil zijn, maar lang niet altijd ben. Ik probeer mijn ego te zijn eigenlijk.

Mijn ego is anders dan ik, maar ik probeer door mijn levenswijze een goed mens te zijn....dus mijn ego helpt me een goed mens te worden....

Een ego (een IK) onderscheidt zich van alle andere ego's op de wereld door uniek te zijn.
Er is geen tweede van mij of jou in de wereld.
Het nut daarvan vind ik is, dat we elkaar kunnen herkennen aan ieders uniek en eigen-aardig zijn.

dat is maar net wat je ego is, of wat je wil wat je met je ego uitstraalt.

je kan er mensen mee om de tuin leiden (hier kan je zelf wel redenen voor bedenken waarschijnlijk) maar je ego kan ook exact weergeven hoe jij als persoon bent.

mijn mening is dat op die manier een ego heel veel nut heeft. je bent eerlijk, recht voor zijn raap en oprecht. mensen hoeven niet lang de kat uit de boom te kijken en weten meteen wat ze aan je aan je hebben.
dit zorgt er weer voor dat je makkelijker contacten maakt en de personen aantrekt die je liggen en bij jou als persoon 'passen'.

en dit heeft heel erg veel nut is mijn ervaring. je kan dingen delen, er voor iemand zijn zonder dat deze er om hoeft te vragen. je herkent veel in elkaar dus je voelt elkaar aan.
en het voordeel hiervan.... dat hoef ik je niet uit te leggen toch... :)

-Een ego heeft geen nut zolang het voor jou niet nodig is door een ego of strevers-gedrag, (naargelang de situatie waar je in bent beland van je leven) daarvoor een beroep op moet doen, om beter te kunnen overleven.
-Het heeft dus wel nut als je daarmee er probeert bovenop te komen, om daardoor een betere toekomst te kunnen genereren.
-Het is een ander verhaal dat als men met het ego ten alle tijden de uiterste grenzen zoekt; dit alleen maar uit eigen voordeel al gaat het ten koste van anderen.
-De een komt er wel men een lager ego wat zelfs helemaal kan verdwijnen (beschikt wel over meer pluspunten) terwijl de ander zich ontwikkelt tot "rupsje nooit genoeg."
-Terwijl er nog en boek over te schrijven is, was het dit op mijn korts.

Opgepast! Er is ook wel degelijk een onderscheid tussen 'pre-ego' en 'trans-ego' (de pre/trans fallacy omschreven door Ken Wilber). Beide zijn het 'niet-ego' en dat zorgt voor verwarring. De bevrijding uit deze verwarring toont ook het nut van het ego aan! Het ego is de weergave van het zelfbewustzijn: het is de eerste stap uit de volledige onbewustheid (die ontstond door de Big Bang zouden we kunnen zeggen). De ontwikkeling van het ego is dus niet zomaar het wegstappen uit de heelheid, maar de eerste stap hier opnieuw naartoe! De ervaringen van een lichamelijk ik (dat overeenkomt met dieren en kinderen tot 2 jaar, of ruim de hele biosfeer) zijn dualistisch en het ego wordt zichzelf bewust van die dualiteit of m.a.w. dankzij het ego zien we niet alleen het object, maar ook het subject (als concept weliswaar). Dit zelfbewustzijn is een superbelangrijke stap richting bovenbewustzijn en de uiteindelijke opheffing van subject en object in het non-dualisme .
Zie ook The pre/trans fallacy KW

Eerst even naar wat het ego is en waar het vandaan komt: het ego wordt vaak aangeduid als zelfbeeld en is een product van je denken. Je gedachten, emoties, verlangens, angsten, waarden, ervaringen, etc. vormen het beeld over jezelf.

Dan het nut van het hebben van een ego (zelfbeeld): wie een zelfbeeld heeft, heeft ook een beeld over een ander. Op deze manier kun je je onderscheiden.

Ook het is nuttig als je bewust bent dat je een een beeld vormt over jezelf wat eenvoudiger is dan de werkelijkheid. Immers, wanneer je een beeld hebt wat niet correspondeert met de werkelijkheid zit je jezelf of anderen in de weg. Hoe meer het zelfbeeld bij de werkelijkheid ligt hoe beter voor jezelf en je omgeving. Bij een te groot ego blaas je je eigen beeld op (bijv: je vind jezelf heel goed in schrijven, terwijl je veel spelfouten maakt) of te klein ego (bijv: je schrijft heel goed maar je zegt telkens tegen jezelf dat je er niets van bakt).