Mag geloof een relatie in de weg staan?

Question

m'n vriendje is christen (protestants) en ik heb geen geloof. Ik heb respect voor zijn geloof en ken de gebruiken, maar hij vindt het toch vervelend dat ik niet geloof.

 · Accepted Answer

Als je op basis van een spreekwoord (iets met een duivel) je relatie afbreekt, ben je die relatie ook niet waard.
Vecht voor je geluk, maar vooral voor je geestelijke vrijheid. Wordt geen slaaf van een door mensen ontworpen systeem en zorg er voor dat je niet over een jaar of veertig in het programma Memories terecht komt. 
Zij kwam uit een gezin van 11 kinderen en katholiek opgevoed. Ik uit het noorden en niet gelovig opgevoed. 
Al snel bleek dat ik niet de juiste partner was omdat ik niet katholiek was. Overigens is dit altijd door haar ouders ontkend, maar er kon geen andere reden zijn. Ik had een goede opleiding, had werk en zag er goed uit. Het eerste huichelen was begonnen. Ik zal je onthouden wat we allemaal hebben moeten meemaken tijdens onze verkeringstijd, maar het was verre van leuk. Maar onze liefde en sterke wil heeft die periode overleefd. 
In mijn familie werd het katholieke meisje met warmte ontvangen en mijn vriendin ondervond toen hoe het er in een niet gelovig gezin aan toe ging. Geen vooroordelen, wel respect, welkom en warme opvang in moeilijke tijden. En vooral geen huichelarij en schone schijn ophouden. 
Door onze negatieve ervaringen bij haar thuis en de totaal andere ervaringen bij haar schoonouders, nam mijn vriendin steeds meer afstand niet zo zeer van haar geloof, maar wel van de kerk. Aan die laatste begon ze steeds meer een hekel te krijgen. De pastoor die met alle egards thuis werd ontvangen (cognacje, sigaartje) en ter sluiks informeerde of er nog nieuwe kindertjes op komst waren (er waren er pas 11) en ondertussen mijn vriendin onder haar rok greep. Geen sexuele voorlichting, maar wel dicteren wanneer en hoe je sex mocht hebben. Na ons huwelijk heeft dit proces zich verder ontwikkeld en ging ze steeds minder naar de kerk. Overigens, als zij naar de kerk ging, vergezelde ik haar altijd. Onze kinderen zijn niet kerkelijk opgevoed maar als ze op volwassen leeftijd menen toch een geloof te moeten aannemen, zal ik ze dit niet ontraden. 
Het ironische wil dat alle zusters (op een na) van mijn vrouw over de jaren zijn gescheiden van hun meestal katholieke echtegenoot en dat ik nu de “beste” schoonzoon ben. Echter over de nare toestanden tijdens onze verkeringstijd is nooit meer gesproken en dat blijft hangen.
Mijn vrouw en ik zijn inmiddels 44 jaar gelukkig getrouwd en we zouden het zo weer over doen als we voor die keus zouden komen te staan onder het motto “liefde overwint alles”. Beide zijn we atheïst geworden.

 · Answer

Het spreekwoord luidt niet voor niets: 'Twee geloven op één kussen, daar ligt de duivel tussen'.

Het kan natuurlijk heel goed gaan, als je elkaar respecteerd en in waarde laat. Maar vaak zie je dat, hoe sterk de liefde ook is, het geloof de overhand gaat nemen.

Ik zou er maar eens een heel serieus gesprek aan wagen. Als hij zijn geloof boven jou verkiest, dan is het tijd voor jou om eens serieus na te denken.

 · Answer

Dat mag, kan en gebeurt zoals je zelf merkt. Het nadeel van religie / niet religie is dat er een fundamenteel verschil in levensovertuiging is. Als de een katholiek is en de ander protestant dan geloof je tenminste in hetzelfde raamwerk, en zijn alleen wat belangrijke details anders.

Ik vrees dat  het lastig op te lossen is. Jij zal niet gaan geloven omdat het moet. En als hij echt gelovig is (En dus niet alleen ingeschreven) dan zal hij niet snel zijn mening veranderen. Het is uimmers een fundament van hoe je het leven ziet.

Sterkte!

 · Answer

Als je christen bent, volgeling van Christus, is dat een heel voorname waarde in je bestaan, zo niet de belangrijkste. Al je doen en laten toets je onbewust en bewust.
Het is een gemis als je geliefde daar niets van voelt.
Gewoon een gemis. En bovendien wens je iemand dat geloof ook toe.

Het is zo jammer dat alle gedoe over instituten en instituties het zicht op waar het eigenlijk om gaat, nl het geloof in God, heeft verduisterd en versluierd.
Als je gelooft, dan treur je daarom. En vind je het vreselijk als een geliefde dat grote vertrouwen in het leven dat je vindt in het geloof, niet met je kan delen.

Respect hebben voor zijn geloof is waarschijnlijk niet voldoende. Je zou kunnen proberen om te ontdekken waarom hij het zo fijn zou vinden als jij het geloof met hem
deelt.

capthavoc · Answer

Tja zijn geloof is nu eenmaal een hele fundamentele basis houding. iets dat je niet zomaar aan de kant zet en als zou hij dat willen dan lukt dat denk ik ook nog niet.
Ik weet niet hoeveel je weet over het geloof maar het is meer dan de gebruiken tussen de kerkmuren.
En het is inderdaad heel lastig dan je dan ook niet gelooft zeker als je het over zulke fundamentele dingen hebt 
ooit eens gedacht aan een Alpha-cursus ?

Je vraag nog even.
Geloof mag een relatie in de weg zitten omdat het om zulke fundamentele waardes in het leven gaat dat je relatie de kans loopt om scheef te groeien zeker als de wittebroodwerken en de eerste jaren huwelijk voorbij zijn.
Aan de ander kant het geloof in de liefde vereist ook een geduld en vertrouwen van/in de partner, je kan zeker niet gedwongen gaan geloven. maar God kennende heeft ie vast wel wat klaar staan voor jullie.

 · Answer

Er zijn een paar dingen waar je serieus over na moet denken, als je lange-termijn-plannen hebt met je vriend.

Als jij niet van 'zijn' kerk bent, of misschien niet gedoopt, kan je niet in de kerk trouwen, wat voor een gelovende nogal erg is. Het kerkelijke huwelijk 'telt' gevoelsmatig méér dan het huwelijk op het gemeentehuis.

Als je denkt, dat je later graag kinderen wilt, moet je het er samen goed over hebben, hoe jullie de opvoeding dan zien.
Bidden voor het eten en voor het slapengaan?
Naar de kerk op zondag, kinderen naar zondagsschool?
Voorlezen uit de kinderbijbel, als ze gepoetst en gewassen gaan slapen? Of Nijntje en Jip en Janneke? Of allebei?
De onvermijdelijke vragen (hoe worden kindjes gemaakt etc.) - ga je die vanuit een gelovig standpunt belichten?
(Daar zou ik het bijv. nogal moeilijk mee hebben : God maakt, dat er een kindje in Mamma's buik groeit...)
Gelooft je vriend in een aarde, die in 6 dagen gemaakt is door God?
Met alle respect die jij voor zijn geloof opbrengt : hoe rijm jij dan dingen die in de wereld gebeuren met een God, die alle touwtjes in handen heeft, en geen mus laat doodvallen zonder Zijn medeweten? (staat in de bijbel...)

Zolang je vriendje/vriendinnetje bent, is het natuurlijk allemaal niet zo moeilijk. Maar voor langere tijd moeten jullie toch wel een aantal beslissingen nemen....

Want een pappa die 'voor alles zorgt', terwijl mamma er niet 'bijhoort' is voor een kind niet makkelijk, vooral niet, als het door zijn familie (en misschien door hem) gezien wordt als een 'zondige', 'afvallige'' manier van leven.(Mamma is een zondig mens, en die zie je in de hemel niet terug, want die gaat naar de hel...of zo?)

Ik wens je veel wijsheid toe bij het nadenken, en jullie wens ik veel verdraagzaamheid en 'open-mindedness' bij het bespreken van zulke verstrekkende onderwerpen....

Jullie hebben het jezelf niet gemakkelijk gemaakt, door op elkaar verliefd te worden.

 · Answer

Jij hebt respect voor zijn geloof, maar andersom mag hij er ook best respect voor hebben dat jij geen geloof hebt.
Als hij dat niet wil of kan, ben ik bang dat een relatie geen geluk zal brengen.

Helaas, een geloof kan een relatie dus in de weg staan.
Maar het hoeft natuurlijk niet persé zo te zijn. Als je van elkaar houdt, en je elkaar respecteerd en in waarde laat, kan het best een goede relatie worden.

Maar je kunt er, voordat je met de relatie van start gaat, maar wel beter overeenstemming over zien te bereiken, om te voorkomen dat de relatie om het geloof zou stranden, want dat zou zonde zijn.

 · Answer

Hoi, er zijn nogal wat gradaties van protestants-zijn. Het hangt er een beetje vanaf hoe sterk je vriendje gelooft en hoe open hij staat voor jouw denkbeelden (en jij voor de zijne).
Accepteert zijn familie jou? Dat is een goed teken.
Als ze je negeren of proberen te bekeren, heb je een probleem.
Inderdaad, je hebt een relatie met hem, maar waarschijnlijk is zijn band met zijn familie erg belangrijk (ik weet niet hoe oud hij is, hoe jonger hoe sterker die invloed).
Als jullie er samen open over kunnen praten, geef ik jullie een aardige kans. Verdiep je echt in elkaars ideeën. Jij niet alleen in de zijne, maar hij ook in de jouwe! Maar met zo'n verschil in basishouding zullen jullie allebei hard moeten werken. Veel succes!

 · Answer

Van mij mag dat echt niet het is kiezen of ik of het geloof op de eerste plaats.
Geloof moet kunnen en zal ik ook respecteren maar als ik op de tweede plaats kom dan zoek maar een ander of ik zoek er wel een waarvoor ik belangrijker ben dan een geloof,
Van mij weethij zeker dat ik besta en geloof is maar geloof en die betaald de huur niet en zorgt ook niet voor brood op de plank. Misschien als het geloof van drie broden 7 manden met kruimels kan maken voor mij dat het anders wordt maar tot sie tijd.....

 · Answer

Het woord dat mij in jouw vraag onrustig maakt is 'vervelend'. Hij vindt het vervelend dat je niet gelooft. Dat is ook heel vervelend, want hij leeft zijn leven naar de zienswijze van zijn geloof en nu komt hij een partner tegen die daar niet in thuis is. Voor mij betekent dat dat hij altijd vanuit zijn geloof naar jou zal kijken. En omdat hij het vervelend vindt dat je niet gelooft zul jij altijd daarop stuklopen. Jij stelt de vraag omdat je twijfelt en weet: ik ben verliefd op hem, ik houd van hem zoals hij is en zoals hij doet, wat ontbreekt er dan aan mij? Respect voor zijn geloof is meer dan voldoende, je laat hem in zijn waarde en je hebt je erin verdiept. Hij moet ook respect voor jou hebben en jou in je waarde laten en zich in jou verdiepen. 
Wat verwacht hij van jou? Dat je belijdend protestants wordt? Daar moet je echt achterstaan, dat betekent veel meer dan simpel bijschrijven in de geloofsgemeente. Als het hem enkel daarom te doen is is zijn geloof niet meer dan een wassen neus, maar je vraag wijst daar niet op. Als het hem erom gaat dat je echt belijdend protestant wordt moet je je afvragen of je werkelijk wilt dat je leven zich afspeelt volgens bepaalde opgelegde, omschreven waarden waar je zelf geen invloed op hebt. Die waarden komen in je hele leven terug: hoe gaat de trouwerij, waar trouw je, hoe gaat het met kinderen, naar welke school gaan ze? En ook meer triviaal: wie doet wat in het huishouden, kan ik nog lekker in mijn eentje op stap en uit mijn dak gaan met vriendinnen in het cafe?
Wat verwacht jij van hem? Dat hij meer naar jouw ideeen luistert en daarnaar gaat leven? Dat zal hem moeilijk vallen, want hij is opgegroeid in een bepaald stramien. Probeer zijn denkbeelden boven tafel te krijgen en maak jouw denkbeelden duidelijk. Kijk of je elkaar daarin tegemoet kunt komen. 
Tot slot: waarom eindig je je vraag niet met '....maar ik vind het toch vervelend dat hij gelooft'. Waarschijnlijk ben je te verliefd en neem je dat op de koop toe. Maar daaruit leid ik af dat je het wel een opgave vind en dat je al meer dan je lief is hebt moeten schipperen.

Een geloof mag nooit een relatie in de weg staan. Allereerst kies je voor je partner. Laat je vriend het antwoord van Wildelely lezen, zij hebben voor elkaar gekozen en hebben elkaar steeds in hun nieuwe waarde gesteund.

Mag geloof een relatie in de weg staan?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (9)

Weet jij het beter..?