Waarom geven sommige gelovigen geen inenting maar wel antibiotica aan hun kinderen bij ziekte?

Dit stukje tekst geschreven door een dominee legt het precies uit. Samengevat komt het erop neer dat God beslist of iemand ziek wordt of juist niet. Als de ziekte zich heeft aangediend, dan heeft God zijn besluit dus in feite genomen en mag men wel overgaan tot behandeling van de ziekte.

"Er zijn mensen die vanuit gewetensbezwaren malariatabletten en de griepprik weigeren. Daarbij komt de overweging dat zij pas tot gebruik van medicamenten mogen overgaan, wanneer de ziekte zich ook inderdaad aandient of aangediend heeft. Dat geldt evenzo voor preventieve antibiotica en een tetanusvaccinatie. Zij vertrouwen er op dat God hun leven bewaakt en bewaart en wanneer het kwaad hen treft, dat Hij zal voorzien, of dat dit onheil hen c.s. wordt opgelegd. Zelf mag je geen voorzorgsmaatregelen nemen. Of dat in alle gevallen opgaat, is soms de vraag, maar in ieder geval zijn er mensen die zo denken en handelen en die voor hun overtuiging ruimte en respect vragen.

Er zijn anderen die in geval van malaria, zeker wanneer zij langer overzee moeten verblijven en dit gevaar aanwezig is, wel overgaan tot gebruik van tabletten etc. Dat geldt tevens bij een verwonding, want dan is er een wond met bepaalde consequenties die je behandelen moet.

Naast traditionele overtuigingen en afwegingen, zijn er mensen die rond de vragen van vaccinatie er een gebedszaak van maken en vanuit hun geloofsvisie willen handelen en God op geen enkele wijze voor de voeten willen lopen.

Of je het met deze visie eens bent of niet, in ieder geval mag je met betrokkenen daarover in gesprek gaan en voor hun instelling ruimte bieden."