Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Wat is een humanistish of eventueel een atheïstische uitdrukking op menselijke miserie ?

Het valt me op wanneer er massaleed (zoals vorige week) is ....de kerk , bisschoppen en priesters of imams hun nek uitsteken. Ook de massa herdenkingen geven me een Godhead gevoel.
Hoe geven humanisten , vrijdenkers en atheïsten uitdrukking op zo'n gebeurtenis.
De helft van de slachtoffers zijn waarschijnlijk niet eens Christene.

Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
in: Religie
870
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Kerkleiders moeten zich op zo'n moment in allerlei bochten wringen om aannemelijk te maken dat hun God (die tenslotte Liefde is, en goed voor Zijn kinderen geacht wordt te zorgen) het allemaal toch goed bedoeld heeft. Humanisten of atheïsten kunnen veel makkelijker accepteren dat het gewoon stom toeval is als het nou net die bus is die tegen een muur crasht, of die kust die toevallig overstroomd wordt door een tsunami.

Ongelovigen hoeven zich daarom niet vertwijfeld af te vragen waarom hun God zulke vreselijke dingen laat gebeuren.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
hé Adrie, ik zat idd al te wachten op zo'n lekkere sneer van jou naar de christenen en zie; ik word weer op mijn wenken bedient!
het gekke is wel dat juist ongelovigen vaak God de schuld geven van zoiets! en christenen zich niet "vertwijfeld afvragen dat God zulke vrselijke dingen laat gebeuren"".
Het staat immers in de bijbel dat zolang Jezus nog niet terug is gekomen, er pijn, verdriet, oorlogen, armoede,geweld ed zal zijn.
bovendien heb ik na zo'n vreselijk drama als afgelopen week, nog geen enkele christen of kerkleider (wie dat dan ook mag zijn, want er is nl maar één leider van de kerk en dat is God zelf!) zich in allerlei bochten zien wringen om het "goed te praten".
het is ook een misverstand dat ik als christen zou geloven dat God alleen liefde is en alles goed bedoeld. zoals zo vaak is je reactie dus alleen een trap naar de christenen (en God) en niet zozeer gebaseerd op de realiteit.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Echte Christenen hoeven zich helemaal niet 'in bochten te wringen', want zij weten dat God niet de veroorzaker van de ellende is. In de Bijbel staat al eeuwen dat 'tijd en toeval allen treffen'. En natuurlijk wat gonzo aanhaalt: juist al die narigheden (zoals overstromingen, aardbevingen, e.d.) zijn door Jezus voorspeld als tekenen van de 'tijd van het einde'. Wie zijn trouwens die mensen die 'stille tochten' en andere herdenkingen organiseren? Vaak kennissen en familieleden van slachtoffers, de school van de verongelukte kinderen e.d. Volgens mij niet per sé 'geestelijk leiders'. (en weer heeft gonzo gelijk: de werkelijke geestelijke leider is geen mens, maar God).
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ongelovigen die god ergens de schuld van geven Gonzo? Als je god ergens de schuld van geeft, ben je geen echte ongelovige maar een twijfelaar, een zoeker, een ietsist of een gelovige. Hoe kun je nu iets wat niet bestaat ergens de schuld van geven? Was het niet Jezus zelf die aan het kruis vertwijfeld riep 'Mijn god, mijn god, waarom hebt gij mij verlaten?' Die mensen die de tochten organiseren zijn mensen, die troost zoeken bij elkaar en uitdrukking willen geven aan hun verdriet. Ongeacht in welk verhaal ze geloven.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Misschien is hij in de war met de stelling van ongelovigen die zeggen: ALS er een god bestaat die almachtig en alwetend is, is alles door hem veroorzaakt (per definitie) of hij kan het voorkomen maar doet het niet.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
dat is precies wat ik bedoel stippel! behoorlijk krom dus!
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Maar het zijn dus niet de ongelovigen die god van vanalles en nogwat beschuldigen, maar de mensen die er voor zich zelf nog niet helemaal uit zijn wat ze juist willen geloven.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (3)

Van origine is de ongelovige een outcast; er is ook geen 'gemiddelde' ongelovige, omdat et enige dat hen samenbrengt juist de afwezigheid van een bindende factor (geloof) is; dus eeuwenoude tradities zijn er op dit vlak niet echt. Pas in de 2e helft v/d 20e eeuw, toen alles niet meer draaide om overleven, ging ook 'de goddeloze' op zoek naar georganiseerde zingeving. E.e.a. mondde (en nog) vaak uit in een paar 'ontgoddelijkte' kerkrituelen. Zo is het bij veel feestdagen bijv. gebruikelijk om samen een maaltijd te gebruiken, alleen ketters mompelen dan nadrukkelijk niets over 'het lichaam van Christus'.
Bij aangelegenheden van de dood, kun je geruik maken van een vertegenwoordiger van het humanistisch verbond. In de laatste decennia is het ritualiseren (o.i.v. bijv. angst voor het onbekende) van individu-overstijgende zaken weer meer in zwang. Sinds we weer bang doen t.a.v. bijv. andere culturen, lopen we opeens weer stille tochten en branden we kaarsen te over; terwijl we kerklozer zijn dan ooit! Dat zijn naturlijk regelrechte aftreksels van kerkelijke rituelen (processie, kaars branden bij een vraag aan een heilige).

Heb je zelf suggesties?
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Of je nou gelovig of ongelovig bent, een bijeenkomst met eventueel een minuut stilte en een plek waar je kaarsjes aan kunt steken en bloemen en mooie afscheidsbriefjes neer kunt leggen is goed voor iedereen. Ook een woordje van een hooggeplaatst iemand wordt algemeen geaccepteerd.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Er is geen gerechtigheid. Waarlijk ongelovige mensen beseffen dat, maar hebben toch behoefte aan samenzijn, samen dragen, troostende woorden en rituelen. Ze zoeken steun bij elkaar. Behoefte aan rituelen gaat boven behoefte aan zingeving.
Alain de Botton heeft daar een mooie lezing over, zie de link hieronder.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Mooie lezing van een vlot prater
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Juist mensen zonder geloofsovertuiging hebben behoefte aan troost. Zij 'geloven' dat alles is afgelopen wanneer iemand sterft, dat ze de overledene echt nooit meer zullen terugzien. Ze missen de hoop die geloofsovertuiging biedt. Wat kan zulke mensen eigenlijk troost bieden?
(nee, op die vraag heb ik geen antwoord)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Wil je nu zeggen Bijbelonderzoeker, dat mensen die geen geloof hebben MEER behoefte hebben aan troost dan gelovigen? Dat is klinkklare kwats. Ze zoeken hun troost in de herinnering aan hun geliefde overledene en in hun naasten, niet in een of ander fantasieverhaal.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
De warmte en ondersteuning van echte mensen, de gedachte aan hun overleden dierbare, huilen met een ander. Dat jij en anderen een manier hebben om beter met je eigen verlies om te gaan (geloven in een hemel) maakt dat natuurlijk niet de waarheid. Het maakt het wel stukken moeilijker om van dat geloof af te stappen, vandaar dat mensen er maar wat graag in blijven hangen. Een alcoholist zal ook zeggen: hoe kan een niet-drinker nou omgaan met zulk zwaar verdriet zonder de mogelijkheid om naar een fles te grijpen?
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ik geloofde vroeger altijd dat het speelgoed wat ik kwijt was geraakt bij arme kindjes in Afrika terecht kwam en er heel gelukkig mee werden. Als ik dat aan vriendjes vertelden lachten ze me uit, als ik vroeg bij welke kindjes uit welk land zij dachten dat hun speelgoed terecht kwam zeiden ze meestal zoiets als: het beland op de vuilnisbelt of in een sloot ofzo. Dat leek me zo zinloos daar kon ik niet in geloven.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Wat een mooi magisch kindergeloof MrTomaat!

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500
Gekozen afbeelding