Biechten (elkaar uw zonden belijden om ze na te laten)
kun je bij iedere broeder en/of zuster geloofsgenoot.
Daarom staat er ook "belijdt ELKANDER uw zonden"
Het is een krachtig middel tegen hoogmoed en helpt je te vechten tegen je zwakheden samen met je geloofsgenoten.
Omdat de zonde dan uit de anonimiteit verdwenen is, is het ook gemakkelijker on weerstand te bieden.
De persoon echter die je in vertrouwen heeft genomen, zul je nooit met minachting benaderen, wetend hoe zwak je zelf bent.
Dus helpt het belijden van zonden om krachtiger te staan als je in verleiding komt.
Voor het belijden is MOED nodig en zelfreflectie, mensen die hun zonden komen belijden zul je met gastvrijheid en respect bejegenen.
Door de wisselwerking schoont de geloofsgroep zich op
en zal dan ook sterker staan tegenover de zonden.
Laat men het biechten na of is de biechtvader zelf gecompromitteerd, dat kunnen ernstige zonden niet alleen in stand blijven, maar ook ernstige zonden in omvang doen toenemen.
Het vergrijp aan misdienaren door geestelijken (ongeacht
(kerkelijke) gezindte is daar in ongunstige zin een duidelijk voorbeeld van hoe het vooral NIET moet.
Mensen die zulk onrecht bedreven hebben , zullen naar Bijbels inzicht zwaar moeten boeten als ze dat niet bij leven belijden EN vergeving vragen aan hun slachtoffers.
Vanuit persoonlijke ervaring weet ik dat mensen die zich vergrepen hebben en dit NIET in orde gemaakt hebben (voor zover mogelijk) hier op hun sterfbed ernstige wroeging over hebben.
Dit is geen oordeel maar een meervoudige constatering.
Vanuit mijn ervaring in stervensbegeleiding, wat ik op niet opdringerige wijze vanuit alle nederigheid poog te doen,
heb ik gezien hoe ernstig dit -vooral in de slotfase van het leven- kan opspelen.
Het je vergrijpen aan kinderen is een van de allerergste zonden die je kunt begaan.
Welk geloof je hebt speelt hier overigens een ondergeschikte rol in.