wat moet ik doen als kind bang voor mij is?
ff kort verhaal
ik heb vrouw leren kennen deze heeft kids
leven elders om de week komen de kinderen brengen w e weer terug
wij leven nu zoon jaar bij elkaar dat ging goed
tot zij te horen kreeg dat een van de kids erg bang voor mij is
dat haar behoefte en dromen op nahoud
zij heeft dit 2 weken aan gekeken heeft mijn uiteindelijk benaderd hier over
wat vind jij van dit
ik wist dat een van de kids schrikachtig was en bang in algemeen
nu hebben wij samen besloten om voorlopig uitelkaar gaan
om kind een veilig leef omgeving tegeven aan gezien de jonge leefttijd
nu zijn inmiddels 2 weken verder ik heb hier veel verdriet van leef op alleen maar vragen en pijn omdat ik in soort van zelfde dingen mee gemaakt heb als klein kind en bij mijn dochter
nu heeft vriedin mij benarderd om eens pols hoogte te nemen hoe ik de toekomst in zag
nu heb haar eens wat dingen uit gewisseld
via de app omdat het kind daar rondloopt
heb haar diverse oplossingen gegeven ze wil mij niet kwijt en haar kind niet kwijt wil
x doen of dat niks is
x beetje voor beetje opbouwen
x beetje voor beetje op bouwen en introdiceren het zij op neutraal terrein
x pro hulp zoeken zien we liever van af omdat aan kind al te veel getrokken word
x afstand relatie wil zij niet
x er een eind aan de relatie maken
nu kwamen elkaar tegen in supermarkt
dit liep niet goed af wat nu
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Ik raad je aan om met iedereen samen naar de huisarts te gaan: jij, je vriendin en het kind. Met de huisarts kan je de angst van het kind bespreken. Hij of zij zal de situatie onderzoeken. Door vragen te stellen zal hij/zij erachter kunnen komen wat er aan de hand is, en daarna zal hij/zij oplossingen voorstellen. Misschien wil hij/zij het kind en de moeder eerst nog apart spreken voordat hij/zij een oplossing geeft, zodat zij vrij kunnen spreken. Werk hier dan aan mee. Succes gewenst!
Toegevoegd op 26 april 2019 16:59: tekst
Het is tamelijk gewoon dat kleine kinderen moeite hebben met stiefouders (inclusief nieuwe partners van hun moeder). In die zin reageert je 'stiefdochter' ook tamelijk normaal. daaronder zit vaak een loyaliteit naar hun biologische ouders of teleurstelling over de scheiding. Oplossingen zijn niet makkelijk, omdat je nu eenmaal in die stief-situatie zit. Wat de situatie makkelijker kan maken, is een terughoudende opstelling naar je stiefdochter: bemoei je niet met haar, corrigeer haar niet, zeg nooit dat ze iets fout doet of dat ze iets anders moet doen, geef geen straf, wordt echt ab-so-luut NOOIT boos op haar en word eigenlijk helemaal niet boos waar zij bij is (ook niet op anderen). Opvoeden en straf zijn allemaal zaken die alleen haar moeder kan doen; zij moet dit doen, jij moet je er buiten houden. dat lost niet alles op maar maakt het wel makkelijker. Hieronder kan een probleem met een nare en/iof onverwerkte scheiding zitten. Vijf jaar is jong maar een psycholoog kan hierbij helpen.
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
