Psychologie

Als kind leren we van onze ouders/verzorgers (als het goed is) een gezond eigenwaarde aan. Ook onze goede, eigen ervaringen spelen mee in het opbouwen van een realistisch, positief eigenwaarde.

Nu lees ik dat je alsnog een goed eigenwaarde kunt opbouwen, ook als je dit niet van je ouders/verzorgers hebt meegekregen (of dit niet zo door jezelf is geïnterpreteerd).

Maar is dat wel zo? Is het niet zo dat je dat helemaal niet kúnt, omdat je dit van jongs af aan 'ingeprogrameerd' moet hebben gekregen, juist door iemand buíten jezelf en van mensen waarmee je je het meest verbonden voelt? Bestaat er wel zoiets als een onafhankelijke, eigen wil / stem van binnenuit of is die je altijd aangeleerd?

Dus dat zelfs mensen die een goede hechting en gezond eigenwaarde hebben meegekregen, dit vasthouden door niet alleen de kracht van de boodschap zelf ('je hoeft niet op je ouders te leunen, je bent gelijk aan en even sterk/zwak als ons, je kunt het zelf, geloof in jezelf') maar óók door deze goede ervaring met, en altijd weten dat je kunt terugvallen op, je ouders/verzorgers? Is de goede vertrouwensband die je hebt opgebouwd dus niet net zo bepalend? Zo ja, wat als je dit niet hebt?

Aan de andere kant: als ieders gezonde eigenwaarde /zelfbeeld zo is opgebouwd, hoe weet je dan zeker of het klopt wat je over jezelf denkt? Want je ouders/verzorgers hebben ook weer hun eigen (zelf)beeld en ervaringen opgedaan en is dan dus nooit 100% objectief...

Verwarrend... Ik ben erg benieuwd