hoe kan het dat een domme meer kan vragen dan tien wijzen kunnen beantwoorden

Dan is de domme toch slimmer dan de 10 wijze mensen samen

omdat de wijzen het heel moeilijk vinden om op het niveau van de domme de antwoorden te geven, die zijn vaak te genuanceerd om in begrijpelijke taal over te brengen.

Vragen is makkelijker dan beantwoorden dus domme zullen dus eerder alleen vragen en niet antwoorden ^^

Omdat een domme net slim genoeg is om een onzinnige vraag op internet op te zoeken en de tien wijzen geen zin hebben om een vraag op dergelijk niveau te beantwoorden. En geef ze eens ongelijk!

Dat lukt zelfs een peuter; zodra je de eerste vraag hebt beantwoord vragen ze weer waarom.
Daar is geen wijsheid tegen opgewassen.

Omdat ie steeds precies dezelfde vragen zal stellen, want hij snapt 't steeds niet.

omdat er maar drie wijzen zijn voorzover ik weet

Omdat ‘wijzen’ al gauw dingen als vanzelfsprekend gaat aannemen, terwijl een ‘domme’ van alles tegenkomt dat-ie niet weet of begrijpt – moeilijke dingen, maar met zo goed ook heel simpele dingen. En een boel van die eenvoudige dingen die hem verbazen, zijn dingen waar een wijze overheenfietst. Een boterbloem is geel, een madeliefje blauw. Dat weet een wijze en denkt er verder niet over na. Dat is gewoon zo. De domme ziet de bloemen en vraagt zich af waarom de ene geel, de andere blauw is. Leg dat maar eens uit. Toch is de vraag volkomen logisch, hoe komt dat eigenlijk? Waarom niet andersom, waarom niet allebei rose? Maar de wijzen hebben er nooit bij stilgestaan. Die snappen evolutie en de noodzaak om insecten te lokken en de gevoeligheid van insectenogen en de chemische samenstelling van de kleurstof in de kroonblaadjes en, en, en... - maar juist de simpelheid van het ‘waarom eigenlijk?’ is onder de voet gelopen door het wetenschappelijk denken. En toch is het nogal een elementaire vraag, wie of wat heeft de boterbloem geleerd om geel te zijn? The mystery of life?

Vandaar de aanhalingstekens om wijzen en domme in mijn eerste zin. Wijsheid zit niet in het antwoord, maar in de vraag. In het durven vragen. In het inzien dat er een vraag is, waar geen vraag lijkt te zijn.
De grootste domheid zit natuurlijk in het antwoord “dat is gewoon zo”.

En het eindeloze ‘waarom’ van de peuter: probeer eens echt goeie antwoorden te blijven geven. Daar gaat een wereld aan wijsheid open.