Draai ik door?

Ik denk niet dat je doordraait. Je bent een puber en pubers hebben last van dit soort dingen. Eigenlijk is dat heel normaal, al denk je zelf dat je de enige in de wereld bent.

Als je er toch met iemand over kunt praten, lucht dat vaak enorm op. De meeste ouders vinden dit soort dingen ook helemaal niet raar, ze hebben ze zelf vroeger ook meegemaakt. Als je nou niet met je ouders kunt praten, heb je misschien wel een goede vriend of een wat ouder persoon die je kunt vertrouwen waar je mee kunt praten.

En ook opschrijven (wat je net al gedaan hebt) kan enorm helpen, dus je bent goed bezig!

Nee, ik denk niet dat je aan het doordraaien bent. Ik wil me er niet gemakkelijk van afmaken, maar ik vermoed dat het de puberteit is die ineens heftig de kop opsteekt. In de puberteit verandert er heel veel in je lichaam, je geest, je manier van in het leven staan, je blik op de wereld. Gevoelens van eenzaamheid, onzekerheid horen wel een beetje bij je leeftijd, het is een fase waar je nu midden in zit en waar je doorheen moet. Als het goed is gaat het vanzelf weer over en vind je na verloop van tijd weer aansluiting bij jezelf en je omgeving. Ik zou je aanraden om eens met iemand te gaan praten over wat je bezighoudt. Misschien heb je een goede vriend of vriendin, een oudere broer of zus, of een vertrouwenspersoon op school bij wie je je hart kunt uitstorten.

Wat ook kan helpen is de dingen van je afschrijven in een dagboek. Zo zet je alles wat je verwart en ongelukkig maakt op een rijtje en krijg je dingen wat helderder voor jezelf. Stop het niet weg, maar probeer het op de een of andere manier te uiten! Blijf er niet steeds mee rondlopen. Je bent ook echt niet de enige die met dit soort dingen worstelt dus je hoeft je nergens voor te schamen.

In het uiterste geval zou je je huisarts kunnen raadplegen. Die heeft beroepsgeheim dus alles wat je aan hem of haar voorlegt blijft tussen jullie. Hetzelfde geldt voor de vertrouwenspersoon op school (als die er is).

Toch even de situatie met je huisarts bespreken.

linuxtic

Ga eens kijken op psycholoog.net , daar zijn meer mensen zoals jij, normale mensen met normale vragen..;

Ik ben geen psychiater of psycholoog..
dus het kan net zo goed dat je gewoon een
weg naar volwassenheid bent opgegaan met alle hobbels die bij die weg horen..;
als je er heel veel last van krijgt kun je er altyd
met je huisarts over praten.
Op de genoemde website kun je in contact komen met anderen .. in alle anonimiteit en in gesprek gaan..

sterkte en probeer te genieten van al het goede