Zijn liefde en haat hetzelfde?

Nee

het tegengestelde van liefde is angst...

Haat is hetzelfde als liefde maar dan geïnverteerd (omgedraaid)

Toegevoegd op 23-04-2009 11:10:29
+1 voor goede vraag

Ik denk niet dat ze hetzelfde zijn, maar om te haten moet je een vrij sterke band met iemand hebben. Daarom zul je eerder iemand haten waar je ook veel liefde voor hebt (of had).

Een willekeurig persoon op straat zul je niet haten omdat je geen (sterke) gevoelens bij die persoon hebt

Liefde en haat is zeker niet hetzelfde. Wel kan het soms dicht bij elkaar liggen. Ik denk dat dit te maken heeft met de hoge verwachting die je hebt bij dingen waarvan je houdt (waar je je aan hecht). Als je hierin ernstige tegenslagen meemaakt kan deze liefde omgezet worden in haat.

Het is niet hetzelfde, maar meestal is haat wel voortgekomen uit liefde. Je moet eerst voor iemand liefde gevoeld hebben, voordat je deze kan haten. Anders mag je iemand misschien niet, maar het doet je verder niks. Iemand haten kost ook erg veel energie lijkt mij.

Niet hetzelfde, maar ze liggen dicht bij elkaar. Liefde en haat zijn beide passie. Ze staan dan ook niet tegenover elkaar. Ik zou zeggen dat tegenover beide onverschilligheid staat.

Het tegengestelde van liefde is onverschilligheid.
Liefde kan wel omslaan in haat, als de liefde een verkeerde keus geweest blijkt te zijn, of als het vertrouwen te ernstig is geschaad. Maar daarmee is het natuurlijk zeker niet "het zelfde".

Haat is de nieuwe liefde.

Haat en liefde zitten nauw aan elkander verbonden maar is niet hetzelfde:
Haat wordt als een vorm van omgekeerde liefde gezien: een negatieve aantrekking op grond van psychologische projectie van de schaduwzijde van iemand op een ander. Ook wordt haat juist als een extreme uiting van liefde gezien: de liefde tot het één uit zich in haat voor het ander.

Liefde is een gevoel van verbondenheid met een ander
Haat is een gevoel van afschuw over een ander

Beide is een sterk gevoel van betrokkenheid op elkaar

Dus het tegengestelde is inderdaad onverschilligheid, een nietverbonden-zijn, een koud-laten.

Als je dat _uitspreekt_ over een ander IS er al een vorm van verbondenheid, positief of negatief. Als het niet eens in je opkomt iets van een ander te vinden, DAT is onverschilligheid als tegengestelde.

Hoe intensiever, heo passioneler de liefde was, hoe heviger de haatgevoelens bij conflicten. "Les extrêmes se touchent" zegt men in het frans. Juist omdat men al zijn energie, zijn hoop, zijn verlangens, zijn toekomst aan die ene persoon toevertrouwt is de reactie bij breuk dramatisch. Alles verdwijnt in het niets. Bij rustige kabbelende liefdeshistories zal de scheiding meestal ook vlot verlopen.