waarom heeft elke kaste een eigen wetboek? en welk gevolg heeft dat voor de mensen in de 4 kastes

In de grondwet van 1950 werd ‘Untouchability’ (d.w.z. het opleggen van sociale belemmeringen aan personen vanwege hun geboorte in een bepaalde kaste) officieel verboden in artikel 17. Ondanks de hoopvolle woorden in de grondwet is de positie van onaanraakbaren na de onafhankelijkheid altijd een probleem geweest. Ook nu, na meer dan vijftig jaar, bestaat nog steeds het onderscheid tussen onrein en rein en worden onaanraakbaren nog altijd gediscrimineerd op basis van hun afkomst.

De manier waarop het kastenstelsel tegenwoordig functioneert, verschilt tussen stad en platteland. Op het platteland werkt het stelsel nog veel meer als een systeem, dat wil zeggen als een dagelijkse werkelijkheid. Het elkaar niet aanraken en het niet drinken van elkaars water is daar nog aan de orde van de dag. In een dorp weet men ook precies van elkaar wie van welke kaste is, waardoor het makkelijker is volgens de oude gewoonten te leven.
In de stad is een dergelijke strikte scheiding nagenoeg onmogelijk, aangezien mensen elkaar in een volle bus niet kunnen vermijden. Vanwege de anonimiteit in de drukke stad kunnen lagere kasten zich gemakkelijker bewegen, omdat een onaanraakbare niet als zodanig wordt herkend.

Wel is een kaste in de stad nog van belang als belangengroep. Leden van een zelfde kaste kunnen elkaar aan een baan helpen en staan samen sterk tegen een werkgever. Onderling is de solidariteit nog sterk. Het religieuze aspect van het kastenstelsel is in de stad sterk verminderd, maar het sociale systeem blijft.
Hoewel veel onreine klussen nog steeds niet door hogere kasten worden uitgevoerd, is de relatie kaste-beroep zowel in de stad als op het platteland veel minder sterk geworden. Dat is dan ook gelijk de grootste verandering die het kastenstelsel de afgelopen eeuwen heeft ondergaan. De beroepen gingen vroeger over van vader op zoon en dus bestond soms een complete beroepsgroep uit één kaste.