Is een verslaving vrijwillig?

Ik denk de verslaving opzich niet maar er mee beginnen wel. Maar aan een verslaving hoef je niet toetegeven. Je kunt er ook hulp voor zoeken. Dus in dat opzicht is het eigenlijk wel vrijwillig. De keuzes die je maakt zijn vrijwillig. Er is nooit maar 1 oplossing.

Twijfelachtig...

De keuze om toe te geven is in essentie vrijwillig. Echter de drang om iets te doen is zo sterk dat je jezelf er niet tegen kunt\wilt verzetten.

Zolang de (ervaren) voordelen groter zijn dan de nadelen, blijft het lastig om te stoppen.

En het is natuurlijk lekker makkelijk om een verslaving de schuld te geven.

Mijn conclusie: Ja, verslaving is vrijwillig.

Ik ben het met Daphne eens, dat je vrijwillig begint met iets waarvan je weet, dat het verslavend kan zijn. Maar dan houdt de vrijwilligheid op - als je verslaafd bent, móét je datgene hebben waaraan je verslaafd bent, en meestal steeds méér, omdat er gewenning optreedt. Het geeft dan ook al lang niet meer dat fijne gevoel, waar het ooit mee begon.
Je zoekt pas hulp, als je met je kop zó gigantisch tegen de muur bent gegaan, dat er maar 2 mogelijkheden overblijven : óf je gaat eraan kapot, óf je gaat er, met alle hulp die je vinden kan, tegenaan om er helemaal, maar dan ook helemaal mee te stoppen. Hier is geen ruimte meer voor minderen, of af en toe voor de gezelligheid.
Je wordt een niet-gebruikende verslaafde, en hebt, nadat je lichamelijk afgekickt of ontwend ben, nog een lange, moeizame weg te gaan om ook geestelijk nuchter of clean te worden.

Maar dan krijg je wél weer het stuur in eigen handen, en er een heel mooi leven voor terug !!!

Vaak wel, maar dan slechts in eerste instantie. Er zijn ook mensen verslaafd aan een site als Goeievraag en dit is absoluut vrijwillig. Maar... als je verslaafd bent aan geestverruimende middelen is dit niet altijd het geval. Sommige mensen zijn zo onder invloed van andere mensen dat van 'echte vrijwilligheid' niet gesproken kan worden. En als je aan drank of drugs verslaafd bent, kan de eerste stap vrijwillig zijn geweest, maar daarna zijn lichaam en geest afhankelijk geworden van het product, dus of je dan over 'vrijwillig' kan praten, is de vraag.
De verslavingen die absoluut vrijwillig zijn, zijn over het algemeen ook niet het ergste. Ik weet ook niet of je dit wel een verslaving moet noemen, want het is meer 'in de ban van iets zijn'. Nu zeg ik niet dat bijvoorbeeld een gokverslaving niet erg is, want je kunt jezelf en je gezin hiermee absoluut ten gronde richten, maar hierbij hebben we het over een geestelijke verslaving (is meestal te behandelen).
Het verslaafd zijn aan bepaalde middelen, is een heel ander verhaal. Dit gaat niet alleen om geest, maar hier komt ook een lichamelijke afhankelijkheid bij kijken. Niet alleen je geest, maar ook je lichaam kan niet meer buiten het 'genotsmiddel'. Ook wordt je lichaam te gronde gericht door het middel. Bij afhankelijkheid van een bepaald middel, is er absoluut niet meer over vrijwilligheid te praten. Om je lichaam weer zonder dit middel te laten functioneren is over het algemeen een lijdensweg die lang niet iedereen kan volbrengen.

soms weet je dat iets wat je doet of gebruikt verslavend is en doe je het toch.
dan maak je zelf die keus.
Als je verslaafd bent aan bijv bepaalde medicijnen is het niet altijd jouw keus , je kunt dan niet anders

Nee, per definitie niet. Een slaaf heeft geen vrije wil.
Je vrijwillig in slavernij begeven is wat anders.

Een verslaving is niet vrijwillig.
Zoals hier boven genoemd zegt men: het beginnen wel, maar dan is er nog geen sprake van verslaving.

Verslaving is in de meeste gevallen een vrijwille keuze. Verslaafd zijn aan GV en uren achtereen achter de pc zitten is, bij mij althans, een vrijwille verslaving.

Toegevoegd na 6 minuten:
Er zijn mensen die de verslaving (eten, verdovende middelen, enz) verkiezen boven het voelen van 'pijn, onzekerheid, angst, en ...... vul maar in. Al hebben zij vaak geen notie dat dit hun vrijwilleg keuze betreft.