Luisteren mannen slecht of lijkt dat maar zo?

ze luisteren niet slecht ....ze luisteren niet!!...en hebben een selectief gehoor....ik vind ook niet dat je naar je partner MOET LUISTEREN klinkt erg als een hond die moet luisteren..ze moeten je begrijpen en daarop aanvullen.......

"Vrouwenstemmen zijn te complex voor de meeste mannen. Dat komt omdat een man zijn hele brein moet aanspreken om een vrouwelijke stem te kunnen ontcijferen. Voor een mannelijke stem is dat niet nodig: een hersenkwabje volstaat, ontdekten Britse onderzoekers. De ontcijfering van een vrouwenstem is zo vermoeiend dat een man deze liever negeert."

Zo, hebben we dat weer verklaard, wat zei je ook al weer? :)

Mannen luisteren niet slecht, maar selectief, we filteren in principe alle oninteressante vrouwenverhalen!

Het is misschien niet leuk om te horen, maar ze zijn OPRECHT niet geïnteresseerd. Je verhaal is een vervelend oponthoud. Trek je conclusies.

Volgens mij doen ze het om te pesten.
Je vraagt gewoon weet je nog wal wat ik zei en dan zegt hij dat of hij geeft een onkennend antwoord en dan zeg je terug "sorry wat zei je" met een big smile.

Zolang je nog denkt dit "de kop in te kunnen drukken", is een oplossing nog heel ver weg.

Leer de woorden relevant en bondig.

Dus niet steeds herhalen of nogmaals iets vertellen wat je al hebt duidelijk gemaakt.

Bij sommige vrouwen heb ik dat ook. Ook bij mijn vriendin, maar dan slechts heel af en toe.

De reden: zo'n vrouw babbelt maar door, babbelt maar door, babbelt maar door... Voor een man is luisteren nu eenmaal een inspannende bezigheid. Zoiets als lange formulieren invullen voor een vrouw, stel ik me zo voor.

Een man zou zeggen: "Zullen we het lampje links of rechts van de bank ophangen? Je zit meestal links de krant te lezen, dus links is handig. Maar dan hangt het wel wat dicht bij het schilderij. Dus toch maar rechts?"

Kort, bondig, beperkt tot het punt waar het om gaat.

Een vrouw zou over het lampje beginnen (man luistert), maar er dan bij halen wat er in de Flair staat (man moet zich heel erg inspannen om nog te luisteren), de kleur van het schilderij aan de andere kant van de kamer erbij betrekken (aandacht van man zakt weg, dit is niet interessant, vermoeidheid treedt in), uitwijden naar het lampje dat bij Marijke boven de bank hangt (volkomen irrelevant, man kijkt naar voorbijfietsend mokkel), die mooie lampenzaak noemen (man hoort heel vaag iets dat over winkels gaat, dat is niet interessant, haakt nu definitief af), bij het passeren van andere voetgangers een opmerking maken over het hondje dat zo'n leuk krullend haar heeft (man denkt aan het boek dat hij nog aan Piet moet teruggeven), uitkomen bij de secretaresse die ook zo'n lief hondje heeft (man kijkt naar groep racefietsers, lijkt hem ook leuk om te doen), dan uitkomen bij het lampje dat die secretaresse heeft gekocht (man wordt hardhandig in zijn ribben gepord door vrouw die eindelijk merkt dat man niet luistert).

Nee sorry, ik herken het niet. Niet van mijn vriend, mijn vader, andere mannelijke vrienden. Dat ze anders luisteren geloof ik zeker, maar slecht of helemaal niet? Misschien komt het omdat ik zelf ook allergisch ben voor dat eindeloze en oeverloze gezwam van sommige vrouwen. Veel mannen haken dan af en horen wel maar luisteren niet, iets wat ik me goed kan voorstellen.

Ik kan je alleen maar adviseren om te beginnen met kort en bondig te zijn als het over een belangrijk onderwerp gaat. Zodat je zijn aandacht erbij houdt. Vervolgens is er dan hopelijk een mogelijkheid het verder uit te diepen en zijn aandacht vast te houden.

Ga ervan uit dat alle mannen communicatie-gehandicapt zijn, dan zal het ooit een keertje meevallen dat dat wat je dacht even niet waar blijkt te zijn... En met die ene man kun je dan wel normaal praten zoals je dat met vrouwen gewend bent, maar uitzonderingen bevestigen wel de regel...

En in de kop drukken gaat je niet helpen, gewoon accepteren dat de helft van de mensheid communicatie-gehandicapt is...

Misschien heb ik een heel uitzonderlijke, geweldige man, want dit herken ik helemaal niet. Of misschien lijk ik zelf op een man, want het overkomt mij ook wel eens bij sommige vrouwen dat ze oeverloos tegen me aan beginnen te kletsen, zo'n spraakwaterval die kant noch wal raakt en waar ik onmogelijk mijn aandacht bij kan houden omdat ze niets relevants zeggen. Of misschien kun je jouw specifieke ervaring simpelweg niet extrapoleren naar een oordeel over mannen in het algemeen.

Ik weet wel dat ik nooit de behoefte voel om bij mijn man iets 'de kop in te drukken'. Hij is niet perfect (ik trouwens ook niet) maar ik hoef hem niet op te voeden, te veranderen, 'subtiel' te sturen of te manipuleren. Hij is een volwassen man, geen kind of huisdier.

Ik praat liever mét hem dan tégen hem, volgens mij doet dat wonderen voor de aandacht die iemand op kan brengen voor wat je vertelt.