Tips tegen obsessief gedrag in relatie

Het enige wat ik me kan bedenken is: Een paar hobbies zoeken wara je je compleet ik kan verliezen. Die je zo aantrekken dat je alle gedachten los laat. En netzo: Een paar goede vrienden vinden met wie je tijd door kan brengen.

Ga een assertiviteitscursus volgen om wat zelfverzekerder te worden.Het is al heel goed van je dat je weet waar de schoen wringt.Je moet werken aan jezelf en vraag hem om je daarbij te helpen.

Tijd om eens een psycholoog op te zoeken ?
Ik vermoed dat je graag controle wilt hebben
En dat je zonder controle gevoel een "beetje" losgeslagen voelt ofzo ?
betrek hem er nog niet geheel in aangezien het jouw probleem is.
Maar laat dat maar aan de psycholoog over?
of hij/zij hem er bij wil hebben. (misschien een eerste keer )

bedenk dat het je altijd zla helpen ook al gaat het uiteindelijk niet in deze relatie
maar bedenk dan ook dat je het probleem ook mee zou nemen in een volgende relatie
het is dus een goed idee om er sowieso aan te beginnen.

De vroegere naam, dwangneurose, geeft eigenlijk wel goed weer wat jou scheelt.

Je moet gewoon..iets. Je kunt niet anders. Het is onweerstaanbaar sterk.

Je zou in feite de hulp van een psychiater moeten inroepen, maar ik vermoed dat je dat al lang gedaan hebt maar dat dat niet tot enig resultaat geleid heeft.

Wat ik jou wil aanraden is het volgende:


Neem je elke dag heilig voor een bepaalde dwanghandeling zo lang mogelijk te weerstaan.

Natuurlijk zul je niet meteen heel de handeling in één dag de nek om kunnen draaien..maar waarschijnlijk wèl na een tijdje oefenen.

Probeer daartoe elke dag iets verder te komen dan het punt waarop je de vorige dag gestrand bent.

Wanneer je na een tijdje gewonnnen hebt van jezelf..beloon dan jezelf met iets dat jou erg goed doet.

Geef jezelf bijvoorbeeld een diploma of iets als een onderscheiding wegens die heel grote zelfoverwinning.

Maar laat dat in elk geval iets tastbaars zijn waar je, door ernaar te kijken, houvast aan kunt hebben

Pak daarna je andere dwanggebieden één voor één op dezelfe wijze aan en verander aldus jezelf langzaam maar zeker in een gelukkig mens.

Praat er vooraf ook met je echtgenoot over en vraag hem jou wat te helpen in je eenzame strijd.

Wellicht blijkt deze laatste stap zelfs een positieve impuls op je relatie.

Graag hoor ik te zijner tijd van je of je er al dan niet in geslaagd bent je van je obsessie te ontdoen.

Ik wens jou en je echtgenoot heel veel sterkte en zo mogelijk nog veel meer veel toe.


Gr. Ton

Ten eerste wil ik kwijt dat erg een heleboel mensen last hebben van de door jouw beschreven gevoelens en gedrag. Dit is niet raar, maar wel heel erg lastig, voor jezelf en voor degenen met wie je samenleeft. het is heel erg moeilijk om hier zelf verandering in aan te brengen, dus mijn advies is het volgende:

Zoek professionele hulp, ga langs bij de huisarts en vertel wat er aan de hand is. Hij/ zij kan je doorverwijzen naar een psycholoog/ psychotherapeut. Hier kun je je hele verhaal kwijt en zij kunnen je vaak ook tips geven en samen met jou kijken waarom je het gedrag vertoont wat je vertoont en wat je eraan kunt doen om dit om te zetten in ander gedrag.

Blijf hiermee niet langer zitten, maak vandaag nog een afspraak.
Misschien helpt het je relatie zelfs wel als je hulp zoekt, maar misschien niet, maar dan sta je er in de toekomst veel sterker voor!

Heel veel succes!

Jouw obsessieve gedrag is niet de oorzaak van de breuk, het is er het gevolg van.

'Iets' in jou weet al dat deze relatie geen blijvende is.
Datgene (dat innerlijke weten) 'communiceert' dat binnen jouw systeem naar jouw psyche.

Jouw psyche heeft echter vervolgens besloten deze realisatie (deze waarheid) geen doorgang te verlenen.

Echter, de waarheid (de realisatie) IS er al!

Die kun je niet meer wegpoetsen of tegenhouden.

Jouw psyche verkeert aldus in een zeer diepe vorm van stress om de waarheid -die er allang IS- weg te kunnen houden.
Dit veroorzaakt 'verstoort' gedrag van jouw kant.

"Bewijs me dat je niet bij me weg gaat"
"Bewijs me dat, dat wat ik eigenlijk al weet, niet waar is"

Het is nu tijd om jezelf te verlossen van deze innerlijke strijd en de waarheid (en die is dus niet al te leuk, anders was het niet zo'n strijd geworden) te aanvaarden.

Des te eerder jij de waarheid onder ogen komt, des te sneller ben jij van jouw obsessieve gedrag af!

(maar ook van je huidige vriend).

Ik wens je heel veel succes!

Je wilt van die gevoelens af? STOP daar dan mee!
Als JIJ eraf wilt, moet JIJ ermee stoppen.
Je vraag geeft aan dat je het wilt, dus STOP ERMEE.
Okee?

Ik vraag me af of je er met je vriend over kunt praten, en of hij je wil helpen. Heb je dat al gevraagd?
Heb je voor jezelf al alles geprobeerd om ermee te stoppen? Hulp gezocht?
Je geeft al aan dat je obsessief gedrag vertoont, en dat is inderdaad het geval. Je bent op een hele ongezonde manier met hem en de relatie bezig. Je bent het echt stuk aan het maken, hoe eng het ook is om dat te horen. Maar je MOET ervan doordrongen zijn dat je dat aan het doen bent. Je MOET ermee stoppen. De kans dat een relatie stuk loopt is er altijd. Maar op deze manier is het geen kans, maar een zekerheid! Probeer meer vertrouwen in jezelf te krijgen. Telkens als je denkt 'ik ga hem smsen, bellen, huilen omdat hij weg is, moet je denken; ik ben de moeite waard. Het zit in je zelfbeeld. En je kúnt het veranderen, echt!

lijkt me dat je zo verliefd bent,maar zijn nog wel onduidelijkheden in vraag,wonen jullie al samen?is partner net zo verliefd of voelt hij zich overweldigd ,praat met elkaar over verwachtingen wat je van elkaar hebt.
Tuurlijk mis je hem als hij niet bij je is,maar je zou hem ook moeten vertrouwen.
Ik ga ook meestal naar vriendin als mijn vriend moet werken of zelfs voetbal kijkt.Kijk eens eerlijk naar jezelf is het reeel om man te claimen?dat werkt averechts ,mannen houden er ook van als je eigen sociaal leven hebt,en is spannerder als je af en toe nee zegt.

Waarschijnlijk denk je onderbewust dat je je relatie niet "waard" bent . Je hebt te weinig zelf vertrouwen . Je ziet jezelf niet als een " sterk " persoon die haar eigen leven zelf sturing kan geven . Je laat dingen gebeuren en omdat je het niet kan aanzien dat ze gebeuren , probeer je ze te voorkomen op een obsessieve wijze.

Leer eerst van jezelf te houden . Waarschijnlijk heb je die fase van zelf- verwezenlijking "overgeslagen " . Je kan niet genoeg van jezelf houden en je straalt dat uit.

Je bent uniek en een ontzettend bijzondere persoon . Jouw leven kan zich op een prachtige manier gaan ontwikkelen , als je je openstelt voor een andere kijk op jezelf.

Ga eens naar buiten , ga eens op een mooie dag naar een prachtig meertje in de avondzon . Zie de visjes opspringen en vogels overvliegen . Zie de natuur , die wel sterk in haar schoenen staat. Vele diertjes weten niet of ze morgen nog leven , maar ze DURVEN te leven .

Neem dat mooie gevoel van die mooie zomer avond mee in je leven en geef jezelf een kans om het leven mooi te vinden, ook zonder dat je je in de buurt van je partner bevindt. Dat is een eerste stap .

Weet je , sommige mensen worden gek van het idee dat ze alleen zullen gelaten worden, anderen worden gek van het idee dat ze contant iemand om zich heen hebben.

Ergens tussen die twee uitersten , bevindt zich een door jou gewenste situatie . - Maar onderbewust verzet je je tegen zo'n levens houding.

Wat vervelend om iemand constant op de lip te zitten ! Je zult toch echt via je huisarts profescionele hulp moeten krijgen . Het roer moet om , want anders gaat het een nieuwe relatie weer fout . heel veel geluk hierin !!

Ja, inderdaad klinkt dit obsessief. Het lijkt me dat je de eigenschappen die je hebt, zoals iemand willen sturen omdat jij denkt dat het beter kan, op de verkeerde manier gebruikt. Die eigenschap is een kracht in jou, die je verkeerd kanaliseert.

Als hij alleen iets gaat doen en jij krijgt een huilbui, dan is je kracht helemaal op hem gericht. Je laat jezelf zooooooo ontzettend in de steek! Je leeft helemaal via hem, alsof je zelf niets waard bent. Je voelt je waarschijnlijk wat waard als je hem kan sturen, dan "ben" jij iemand. Maar dit is totaal 180 graden verkeerd gericht gedrag. Je hebt geen idee van je eigen persoonlijkheid, wie jij bent, simpel omdat je daar geen aandacht voor hebt. Je walst over jezelf heen en alle beschikbare energie gaat in hem zitten. Je intellect wend je nu aan voor hem, STOP daar mee en zet je intellect in voor jezelf (een klein beetje mag je ook aan hem wijden, het proces is echt vallen en wederom weer opstaan, iedere keer maar weer).

Iemand schreef al om iets te gaan doen waar je jezelf helemaal in kan verliezen. Dat raad ik je ook aan, ook al vind je misschien niet direct iets waarin je je kan verliezen. INVESTEER in jezelf, zorg dat je de kracht die je in je hebt, anders kanaliseert. Hou er rekening mee dat je dit niet direct voor elkaar hebt. Iedere dag maar weer, dit is een gevecht. Stapje voor stapje moet je dit opbouwen met veel terugvallen, dat kan best jaren gaan duren. Je zal door een hele eenzame tijd moeten gaan voordat je werkelijk leert anders te zijn. Maar dat kan het leven zijn meid.

Succes!