Hoe kan ik mij dochter zeggen dat hij niet de juiste is?

Je kunt niets zeggen. Ze zal er zelf achter moeten komen. Als ze de relatie verbreekt omdat "jij het een verkeerde keuze vindt", dan zal ze dat in haar achterhoofd jou altijd kwalijk blijven nemen.
Je zult moeten wachten tot ze het zelf inziet en ja, dat kan soms helaas lang duren.

Sterkte.

Lastige situatie!
Het is vast niet de eerste keer dat je hebt aangegeven dat het niet de juiste jongen is.
Ze weet dat nu wel.
Het is haar eigen leven en daarin mag ze haar eigen keuzes maken.
Ik denk dat ze een moeder zoekt die haar steunt, en luistert naar haar verhalen.
Je mag je mening geven, maar blijf niet herhalen dat het zo'n foute jongen is. Als het goed is komt ze daar vanzelf ook wel achter.
Wil je haar niet kwijtraken en wil je blijven weten wat haar bezighoudt, probeer dan oplossingen te zoeken met haar. En laat weten dat er je voor haar bent.
Ik wens je veel sterkte.

Je doet niks fout. Vanuit jouw moeder zijn wil je haar beschermen en waarschuwen, en het liefste wil je dat haar niets overkomt.
Maar, ook zij moet leren met vallen en opstaan, en al zie jij door ervaring allerlei valkuilen voor haar opdoemen, zij zal toch haar eigen keuzes moeten maken, hoe fout ook.
Dus nu heb je haar gewaarschuwd, en verder kun je niets doen dan het accepteren.
Er komt waarschijnlijk wel een moment dat zij er achter komt dat jij toch gelijk had, dan kun je haar troosten en je armen om haar heen slaan, dan mag dat.
Tot die tijd kun je niet veel doen.

Wat is het probleem nou precies? Dat hij niet werkt?

Al die andere dingen zoals wat hij wil eten en wat voor wasmiddel hij wil, maken toch helemaal niet uit? Of is het dat hij van alles van haar eist zonder zelf te helpen? Want anders snap ik niet waarom je die dingen erbij haalt. Hij is volwassen, dus als hij geen groente maar grieks en vlees wil eten, maakt dat toch niet uit? Hij is nu oud genoeg om daar zelf voor te kiezen.

Behandelt hij haar echt slecht? Dat is de enige reden waarom je zou moeten ingrijpen, als hij haar fysiek of mentaal mishandelt, of haar heel erg manipuleert.
Maar die dingen zie ik niet in je verhaal.

Soms blijven mensen bij een partner omdat ze niet weg durven, maar meestal omdat het hen toch íets oplevert, ook al ziet de buitenwereld dat niet.
Misschien is ze voor de rest wel hartstikke gelukkig met hem als persoon, omdat hij lief voor haar is, of ze samen lol hebben. Als zij met zijn vervelende kanten kan leven omdat er genoeg in hun relatie is dat wel fijn is, is het haar keuze. En dan is er helemaal geen sprake van dat hij niet de juiste is voor haar, dan is het alleen dat zijn slechte eigenschappen wat teveel de overhand krijgen en zij daar samen wat aan moeten doen.

Je kan haar beter steunen door haar te helpen hun relatie beter te maken, als die inderdaad uit balans is. Want blijkbaar wil ze wel bij hem zijn.

Je kan proberen je te focussen op wat wel goed aan hem is, dan hoef je jezelf er niet aan te ergeren.

Wat je fout doet?
Je nog teveel met je dochter willen bemoeien!
Het klinkt misschien wel hard..maar ze leert het beste om zelf van haar eventuele fouten te leren!
daar heeft ze haar moeder echt niet meer voor nodig.
Ze belt je op..deelt het je mede..
en vervolgens sta jij met je oordeel klaar!
Geen wonder dat ze de haak erop gooit...
ze wil geen advies..ze wil haar verhaal alleen kwijt!

Het antwoord op je vraag, door het te zeggen tegen haar.

Mijn kanttekening aan mijn eigen antwoordt. De vraag moet zijn:

Hoe kan ik mij dochter vertellen dat hij niet de juiste is naar mijn idee.

Wat je ook zou zegen, het helpt niet!
Mijn dochter is 25 , en als ik zou mogen kiezen voor haar zou ik ook een andere partner kiezen. Maar het gaat niet om mij of jou ! Het gaat om je dochter. Ik wacht allang niet meer op de 'ideale schoonzoon', maar wel op iemand waar zij gelukkig mee is, op haar manier. Meestal bemoei ik me niet met haar relatie en als ze advies vraagt zeg ik haar wat ik er van vind of wat IK zou doen. Verder leg ik me neer bij haar partnerkeuze. We hebben het er samen wel eens over, maar meer in het algemeen, niet zo zeer op de persoon gespeeld. Ze weet heel goed hoe ik er over denk, maar mijn relatie met haar staat voorop. Als hij haar kwaad zou doen , in welke zin dan ook, dan zal hij het heel slecht krijgen; en dan zou ik eventueel ingrijpen. Dat zal niet nodig zijn omdat ze heel goed voor zichzelf op kan komen.
Dus mijn advies aan jou; stel de relatie tussen jou en je dochter centraal, luister naar haar verhalen, en leg je neer bij haar keuze van partner.

Hoe meer je zegt hoe "fout"hij is, hoe meer tegenstand je van je dochter zult krijgen. Je kan je bezorgdheid uiten maar zij is uiteindelijk degene die beslist of ze met deze man verder gaat of niet. Zij is degene die beslist over haar eigen leven. Op deze manier wordt de relatie tussen jou en je dochter alleen maar verstoord.
Je kunt het beter aan haarzelf over laten, en er gewoon voor haar zijn als ze je nodig heeft. En vooral niet zeggen "zie je wel dat ik gelijk heb/had". Zo heeft ze het gevoel en vertrouwen dat ze altijd bij je terecht kan. Want nu ga je een situatie kweken dat ze juist niet meer naar je toekomt met haar problemen omdat ze toch alleen maar kritiek krijgt. En dat is juist wat ze niet wil horen. Ze gaat dan vanzelfsprekend in de verdediging.

Je bedoelt het goed, je bent bezorgd want je houd van haar en wil dat ze gelukkig word. En je zal best gelijk hebben. Maar echt, laat het aan haar over en geef haar een vertrouwd gevoel. Dat ze altijd alles tegen je durft te zeggen zonder dat er geoordeeld word.

Tja, "liefde maakt blind" en "door schade en schande word je wijs", het zijn bekende spreuken en helemaal van toepassing in jouw geval! Je kunt helaas niet meer doen dan een luisterend oor te bieden. Als ze weer eens vraagt;"mam, wat moet ik doen"? Zeg dan;" Laat hem eens bij een maatschappelijk werkster langsgaan om advies te vragen, bij het CWI praten of weet ik veel, maar zorg dat hij iets doet"! Stel haar voor eens niet voor zijn luxe te betalen. De vaste lasten moet ze toch betalen als ze alleen zou wonen. Ze heeft mazzel dat ze zelf niet rookt in dit geval. Ik ben bang dat hij ook geen uitkering krijgt?
Waarschijnlijk, omdat hij zelf ontslag neemt.Ze zou hem moeten zeggen dat ze gewoon niet genoeg geld heeft om hem langer te onderhouden en ze zou eigenlijk grenzen moeten stellen. Zoals het nu gaat, vindt hij het allang prima. Hij heeft geen dwang achter hem staan en dan kabbelt het allemaal rustig door. Stel haar dat eens voor.
Zeg dat medelijden met hem geen goede basis is voor een goede relatie. Als ze echt van hem houdt dan gaat ze voor zijn eigen belang hem ertoe dwingen ook bij te dragen. Zeg nooit dat je hem niet mag, dat het een verwende profiteur is o.i.d. want daarmee strijk je haar tegen de haren. Speel in op haar rechtvaardigheidsgevoel
zeg haar dat ze ook recht heeft op samenwerking met hem, gedeelde kosten enzo. Dan maar eens geen Grieks eten maar een boterham, want ze moet sparen. Kijken hoelang hij het volhoudt. Als ze echt raad wil, ga er dan serieus op in met raad en niet met kritiek. Ze komt er nog wel achter, moet je jezelf voorhouden en dat zal ze heus wel.

Het is heel naar voor jou om het aan te moeten zien, maar ik denk dat ze het zelf zal moeten uitvinden als hij niet de juiste voor haar is. En alles wat jij daarin probeert te doen zal juist verkeerd uitvallen..... En zelfs je hele relatie met haar kunnen verpesten. Dus doe het niet... laat haar zelf maar tot inzicht komen.

Mijn zus had ook zo'n partner. En we hebben achteraf veel gepraat over haar situatie toen. Ik heb het wel beter leren begrijpen.

Iedere keer als ik iets negatiefs over hem zei, voelde zij zich verplicht om hem te verdedigen. Ze wist diep in haar hart dat ik gelijk had, maar kon gewoon hem niet afvallen. Het voelde voor haar alsof ik haar ook afwees. Zij had voor hem gekozen, dus ik wees haar keuze af.
Uiteindelijk kon ze dus bij de mensen die negatief en kritisch over haar partner waren haar verhaal nooit kwijt. Dit zorgde ervoor dat ze zich enorm eenzaam voelde.

Wat ze had gewild eigenlijk is dat ik niet negatief over hem sprak. En dat ik vol begrip was als ze haar verhaal kwijt wilde. Zonder de opmerkingen; ik zei het je toch, zie je wel dat hij niet goed voor je is, ga toch weg bij die loser etc. etc. Je kunt er vast nog wel een paar verzinnen.... Dan zou ze bij mij terecht kunnen en had ze misschien wel eerder voor zichzelf gekozen.
Nu heeft ze deze man eerst nog getrouwd. Ze is door hem bedrogen en is met een megaschuld opgezadeld voordat ze eindelijk vertrokken is.

Als moeder wil je natuurlijk altijd het beste voor je kind, maar soms hebben ze de leeftijd om de dingen zelf uit te zoeken.
Mijn schoonmoeder kan/kon mij ook niet uitstaan, omdat ik niet aan haar verwachtingen voldoe. (ze had liever gewild dat haar dochter met een jongen thuis zou komen dus toen ze met mij thuis kwam viel dat even tegen.)

Maar ondanks dat zijn we nog steeds samen. En eerlijk gezegd denk ik dat het 'gezeur' van haar moeder ons NOG meer na elkaar toe heeft getrokken.

U kunt wel praten met uw dochter, maar als zij egt verliefd is dan is er weinig aan te doen. Als uw dochter denkt dat hij echt de ware is kunt u haar beter steunen. En als ze uit elkaar gaan dan moet u er voor haar zijn. Tenslotte bent u ook vast verliefd geweest, als dat zo is zult u ook wel weten dat de mening van anderen er toen niet toe deden....

Toegevoegd na 3 minuten:
En denk ook maar zo, het kan altijd erger!

U kunt blij zijn dat ze geen kinderen samen hebben nu hij geen werk heeft, of dat hij geen drugs/alcohol verslaafde is, of dat hij haar mishandeld enz ...

als ik jou was zou ik maar niet met het relatie van je dochter bemoeien, zij is volwassen genoeg om zelf te bepalen of een jongen wel de juist voor haar is , die jongen maakt haar gelukkig dan alleen maar werk anders was ze niet bij hem gebleven , en zo te lezen doet hij wel zijn best om te werken, maar je moet ook niet vergeten dat hij veel heeft mee gemaakt , moeilijk nog voor hem allemaal , wat je kan doe, geef die jongen de kans je dochter houd van Hem en jij van je dochter dat is belangrijker

Absoluut niet mee bemoeien. Het is haar leven. Hoe meer u aan haar trekt hoe langer de relatie gaat duren. Geef haar de kans om zelf te ontdekken of ze gelukkig met deze jongen kan worden.