Als je kinderen dood zijn ben je dan nog steeds een moeder?

Ja, dat blijf je (of een vader)
Niet voor niets noemen ouders waarvan een kind is overleden dat kind nog altijd als wordt gevraagd hoeveel kinderen ze hebben. Ik ken een gezin waarvan 1 dochter is overleden. Als hen wordt gevraagd hoeveel kinderen ze hebben, zullen ze altijd zeggen dat dat er 3 zijn, en toelichten dat hun oudste dochter is overleden toen ze 11 was.
Moeder of vader, dat blijf je. Je kind blijft voor jou ook altijd bestaan, altijd je kind.

Ja, dan blijf je altijd moeder, zelfs als je het kind nooit echt heb gekend omdat het al voor of tijdens de bevalling overleden is. Moeder ben je als je een kind hebt gebaard. En dat blijf je altijd. Niet alleen lichamelijk, maar ook emotioneel. (Natuurlijk kun je ook moeder zijn van een kind dat je niet gebaard hebt ; dat even terzijde).
Net zoals je altijd (iemands) kind blijft, ook als je ouders zijn overleden of je ze zelfs nooit hebt gekend.

Moeder zijn is - net als kind zijn - geen beroep. Zelfs als die band nooit invulling heeft gekregen, zal die altijd , al is het op de achtergrond, een rol spelen in je leven.

Ja, dat ben je en dat blijf je. Zoals je altijd kind blijft van je ouders ook wanneer zij niet meer leven, blijf je altijd moeder of vader van je kinderen. Je bent dan moeder (of vader) van een overleden kind. Dat is misschien wel extra moeilijk wanneer er geen andere, nog levende kinderen zijn, omdat het ouder-zijn dan niet zichtbaar is voor de buitenwereld en je ook geen vader- of moederrol meer vervult voor een ander kind of voor andere kinderen. Het kan dan extreem moeilijk zijn om je plaats in de maatschappij en in je eigen leven weer te vinden, omdat niet alleen je kind, maar ook je (sociaal-maatschappelijke) rol als moeder weg is. Waarmee ik trouwens absoluut NIET wil zeggen dat het verliezen van een kind minder erg zou zijn wanneer je nog een ander of andere kinderen hebt: het verlies van een kind is hartverscheurend in elke situatie. De leeftijd van het kind en zelfs het nog niet geboren zijn van een kind, verandert dat niet. Maar het verliezen van de ról van moeder wanneer je je enige kind of al je kinderen verliest, zorgt wel voor een ánder soort rouwproces en voor een grotere verandering in bijvoorbeeld je dagindeling en sociale netwerk.

Eigenlijk is het vreemd dat we hiervoor een goede aanduiding in ons taalgebruik missen: een kind waarvan de ouders zijn overleden noemen we een wees, een man waarvan de echtgenoot is overleden een weduwnaar en een vrouw die haar partner verloren is een weduwe, we kennen zelfs het woord halfwees voor mensen die één ouder verloren hebben. Maar hoe noemen we een ouder waarvan de kinderen niet meer leven? Het zou - denk ik - goed zijn geweest als we daar wél een woord voor hadden, ook omdat het bestaan van iets in woorden het bewustzijn ervan kan versterken.

Moeder ben je als je een kind hebt. Het maakt daarbij niet uit of dat kind nog niet geboren is, nog niet officieel geadopteerd of erkend, het huis uit gaat, geëmigreerd is, vermist raakt, niets meer met je te maken wil hebben of overleden is. Geen moederROL vervullen betekent niet dat je geen MOEDER meer bent, anders zou je ook geen moeder meer zijn wanneer je kind bij pleegouders of de vader woont, en zou je 'minder moeder' worden als je kind het huis uit gaat. Maar dat is niet zo: je kunt moeder zijn van een kind dat je nooit ziet, je kunt rouwende moeder zijn of moeder van een overleden kind, je kunt dwaze moeder zijn, maar je kunt géén moeder-af zijn, scheiden van je kind of oud-moeder zijn. En daar kan zelfs de dood geen verandering in brengen.