Waarom ben ik bij schoonouders zo verlegen?

Zodra je door je nieuwe partner aan je schoonouders wordt voorgesteld, heb je waarschijnlijk al een relatie met diegene.

Je hebt die mensen nog nooit gezien, maar zij weten al direct van je "wat" je met hun zoon of dochter doet en wat je voor diegene voelt. Wellicht hebben ze ook al een hoop fantastische verhalen over je gehoord en weten ze al een hele hoop over je.

Het kan voelen als op een sollicitatiegesprek, waarvan de managers je CV al gezien hebben. Stel nou dat je zo geweldig niet blijkt te zijn in hun ogen?
Alleen na een sollicitatie mag je weer naar huis en hoef je die mensen nooit meer terug te zien, terwijl je in dit geval misschien wel voor altijd aan die mensen vast zit. Een eerste indruk maak je maar één keer.

Je ziet plotseling hoe je vriend(in) zich gedraagt in familieverband en daar moet je nog aan wennen. Je moet je draai nog vinden in de familie, je moet nog ingeburgerd raken.
Daarbij vraag je je natuurlijk af hoe zeer de gezinscultuur verschilt met die van jou; wat kun je wel of niet zeggen? Schoenen uit of aan houden?
En de belangrijkste vraag; hoe ga je met je vriend(in) om met de ouders erbij?

Vanalles om jezelf af te vragen, terwijl je voortdurend op jezelf aan het letten bent en natuurlijk oplet wat de ouders wellicht van je zullen denken, vanalles dus om verlegen van te raken.

Tip: wees lekker jezelf. Een andere houding aannemen lukt misschien 1 keer, maar als je nog jaren met hen zal moeten doen, zul je vroeg of laat jezelf moeten laten zien.
Het gaat er uiteindelijk toch om dat je vriend(in) je geweldig vind? En dat vindt hij/zij!