Hoe kan ik leren om beter te communiceren met mijn vriend zonder bang te zijn?

Ik begrijp dat jij je hierdoor erg ongelukkig voelt. Jij cijfert je weg voor de lieve vrede. Je het het gevoel niet gehoord te worden of dat ze je niet accepteren hoe je bent. Je komt erg onzeker over en zowel je moeder als vriend domineren jou en deze situatie zal ook zo blijven. Je kunt overwegen om een assertiviteitscursus te volgen, zodat je wat meer weerbaarder wordt. In deze cursus leer je voor jezelf op komen ook in conflictsituaties. Je leert jezelf ook meer te waarderen. Ik weet zeker dat het gaat lukken, succes meid!

Toegevoegd na 1 minuut:
het=hebt

Dit is een heel herkenbaar verhaal.
Mensen met dominante ouders... krijgen ook vaak een dominante partner, gewoon omdat dat herkenbaar is.
Op een gegeven moment moet je voor jezelf kiezen...het is niet normaal dat je bang bent om met je vriend te praten !!
Ikzelf heb ook altijd zulke partners gehad en elke relatie afgebroken omdat je daar gewoon geen zin meer in hebt.
Vraag je af of je nog gelukkig bent met je vriend...zoniet...streep eronder !! jij bent meer waard.
Zoek een lief iemand waarbij het geen eenrichting verkeer is... echt...die zijn er !
Je moet je prettig voelen bij iemand en jezelf kunnen zijn.
Zeg tegen je moeder dat je niet meer over je heen wilt laten lopen en dat ze daar maar eens goed over na moet denken, omdat je geen zin meer hebt in haar houding en dat niet meer pikt.
Het is even moeilijk...maar jij hebt het er ondertussen lang genoeg moeilijk mee gehad...nu is het jouw beurt om de waarheid te zeggen...zowel tegen moeder als vriend.
Met vriend kun je als hij het niet snapt.

Je ziet dat ze op het werk wel normaal tegen je doen en je waarderen...dus...het ligt niet aan jou !!
Kom voor jezelf op he !!
Ik wens je veel sterkte !!

Toegevoegd na 3 minuten:
Er ontbreekt het woordt "kappen" in de zin ...
Met vriend kun je...

Het is misschien iets om samen in therapie te gaan.
Dit probleem blijft bestaan als je er niets aan doet.

Misschien is stoppen met deze relatie ook een optie, want je wordt er kennelijk niet gelukkiger van.
Probeer hem wel te vertellen dat je je ondergesneeuwd voelt en dat er iets moet gebeuren.

Het beste!! Die moeders toch he?

Lees eens: Mijn moeder en ik van Nancy Friday. Het is natuurlijk een ouderwets boek, maar het maakt toch veel duidelijk over wat een moeder-dochter-relatie kan betekenen in het verdere leven.

een dominante moeder en een vriend met een lat-relatie.
de vriend lijkt me, dat je daar wel zonder kunt...
iemand die je niet ziet staan of hoort: daar heb je dus niks aan.
hij luistert wel naar andere mensen...! of je laat over je heen lopen of je houdt niet vast aan je standpunt of je hebt geen eigen mening.

je moeder, daar zal je mee moeten leren leven, maar jij geeft haar de macht om je te behandelen als een klein kind... wat soms werkt, is niet reageren op iets wat je moeder zegt, maar gewoon weggaan.
dankzij nummerherkenning hoef je de telefoon ook niet aan te nemen.
ikzelf neem geen anonieme gesprekken meer aan, als men te laf is om te tonen wie hij/zij is: prima... niet dus!

je moeder zal je duidelijk moeten maken, dat jullie onderlinge relatie niet goed of prettig/fijn is. dat jij dat anders zou willen. ga het gesprek aan vanuit je zelf, maak haar geen verwijten, zeg eerder dat het aan jou ligt, maar dat iets moet veranderen omdat het .... zo niet gaat.

ik wens je sterkte, ik weet wat het is een dominante moeder!

Toegevoegd na 14 minuten:
je vraag is hoe te communiceren met je vriend zonder bang te zijn.
misschien door niet meer alleen te zijn met hem, maar dat houdt dus ook in dat je geen relatie meer met hem kunt hebben. de vraag is wil je nog wel een relatie met hem, of is het zo moeizaam en niet fijn omdat je dus bang bent, dat je eigenlijk geen relatie meer wilt.
want dit is niet fijn leven, alleen prettig op je werk waar je gelukkig wel gewaardeerd wordt !
en privé houdt het niet over.
je bent bang voor kritiek, afwijzing en anderman´s oordeel. je bent ook bang voor conflicten, confrontaties en teleurstellingen.

misschien moet je eens met je huisarts gaan praten en vragen om een verwijskaart voor een psycholoog.
deze kan via gesprekken met je er achter komen waarom je zo bang bent voor van alles. en van daaruit kijken hoe dit te veranderen / aan te pakken, ook het probleem met je moeder.

Het oud-Nederlandse spreekwoord zegt: Angst is een slechte leermeester.

De manier om je angst te overwinnen is door hem onder ogen te zien. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Dat besef ik zeer wel. Probeer voor jezelf uit te zoeken wat het ergste is wat kan gebeuren als je voor jezelf opkomt. Vaak is de onzekerheid van wat er gaat gebeuren namelijk het ergste. Schrijf de consequenties van je (mogelijke) confrontaties eens op. Je zult ontdekken dat dat veel duidelijk maakt over jezelf.

Alsdan is het mogelijk om jezelf te 'sterken'. Zorg dat je weet wat je wilt. Zet die wil in korte bewoordingen voor jezelf op papier en ga dan de volgende stap nemen. Je zult dan in zelfvertrouwen je zaak duidelijk maken aan anderen.

Als mensen jouw wil dan niet respecteren dan is het duidelijk voor je. Zonder respect is geen 'wij' mogelijk.

Er zijn mensen waarmee je non-verbaal dient te communiceren om duidelijk te maken welke impact ze op jou hebben. Soms is tijdelijk of permanent uit hun leven verdwijnen de meest efficiënte taal die je kan spreken. Maar soms kan weg gaan ons een nog slechter gevoel geven dan blijven en dus zijn we geneigd om te blijven, ook al voelt ook dat niet helemaal goed aan.

Punt is dat Jij jezelf belangrijk genoeg moet vinden om een evenwaardige plaats in te nemen in eender welke situatie, op eender welke locatie.
Je ervaart zelf dat jij je prima voelt op je werk omdat men jou daar waardeert om wie je bent. Dat 'moet' je elders ook afdwingen door Liefdevol maar kordaat écht jezelf te durven zijn.

Hoe ik zoiets aanpak?

Tegenover mijn moeder heb ik bv. een langetermijn contact-stop ingelast omdat ook zij steeds de stekker uit mijn goed-gevoel-stopcontact wist te trekken. Ze kon/kan het niet laten om in oude-gracht-koeien-patronen te vervallen en dus geef ik haar tijdens deze langdurige afwezigheid de kans om via anderen met zichzelf geconfronteerd te worden.
En ik kreeg/krijg de kans om mijn beslissingen te nemen zonder steeds weer het gevoel te hebben dat ik me tegenover haar dien te verantwoorden want het voelde aanvankelijk (nu reeds vele jaren geleden) aan alsof ze onzichtbaar op mijn schouders meereisde en via een geluidloos stemmetje in mijn hoofd kritiek zat te uiten.
Dit hebben we eerder al eens 6 jaar uitgetest en nadien gaf mijn moeder toe dat we die break nodig hadden.
Na enkele jaren begon het oude onderdruk-stramien echter opnieuw omdat Ik nog niet voldoende geleerd had om mezelf op Liefdevolle doch kordate wijze als volwaardig en/of evenwaardig aan anderen te gedragen.

Tegenover mijn partner hanteer ik geregeld een kortetermijn contact-stop en ook hier ondervind ik heel veel baat bij. Ik ben steeds bewuster gestopt met mezelf weg te cijferen en dat stuit nog steeds op heel veel weerstand van zijn kant. Aanvankelijk heeft het ook mij beangstigd om toch mijn mening te uiten omdat dit steevast uitmonde in agressief gedrag van zijn kant doch gaandeweg heb ik mezelf innerlijk tot rust leren brengen waardoor ik blijkbaar ook minder voeding geef aan zijn agressie en dus ben ik niet langer bang voor zijn reactie.

Van zodra je dus jezelf voldoende belangrijk acht om ook louter voor jezelf een standvastige comfortzone te creëren ga je anderen steeds minder kans gunnen om jou te overbluffen of te overdonderen.

Liefs, Succes en Big Smile van me